Voor het laatst hebben we Canada day gevierd en voor het eerst zonder Dick maar met onze Spaanse vrienden.
Dick was aan het werk op zijn boortoren en hij heeft dat nog even een Nederlands tintje kunnen geven met de Nederlandse vlag in top. Vlak voor zijn afscheid is het weggehaald. Wie daartoe opdracht heeft gegeven weten we niet. De operators zeiden wel dat zijn opvolger, die Amerikaan is, niet moet denken dat ze dat ook met zijn vlag zullen doen.
Op 1Juli kleurt Canada rood en wit en wordt de trots op dit land duidelijk gemaakt. Wij waren wederom op het centrale terrein waar veel spelletjes te doen zijn. Ivo en zijn vrienden vonden het maar niets, Vera heeft het leuk gehad met “onze” kleine Emma van vier. Wat Ivo en zijn vrienden dan wel de hele dag hebben gedaan weten we niet.
Uiteindelijk zijn we de koelte van een restaurant op gaan zoeken waar we heerlijk op een terras hebben gezeten met onze Spaanse vrienden. Het was heel goedkoop. Vera bleek schimmel op haar broodje te hebben en de manager die zich in alle bochten wrong om haar excuses te maken, heeft ons voor de helft van de prijs laten eten en Vera zelfs gratis.
‘s Avonds zijn Vera en ik meegeweest met mijn vriendin Kim en haar gezin naar de ontsteking van de nieuwe verlichting aan de hoge brug in Edmonton. Kim’s broer had hier de leiding over en Kim wilde dit graag met vrienden delen. Dus als een soort van toeristen zaten we ‘s avonds in de metro op weg naar een park dat ik alleen nooit gevonden zou hebben. Kim had een romantisch idee over picnicken met vrienden in het park met uitzicht op de brug. We kwamen uiteindelijk terecht op een overvolle steile helling waar we nauwelijks durfden te bewegen laat staan te eten, maar wel met uitzicht op de brug. Deze VIP plaatsen (niet dus) bij het project van haar broer zal haar nog lang nagedragen worden. Later kwam er nog een gezamenlijke vriendin bij met haar man en Kim was helemaal gelukkig. De LED lichtjes en later het vuurwerk gaven een mooie show.
Uit dankbaarheid voor onze vriendschap kregen we een paar dagen later een barbeque bij haar thuis waarvoor ze een speciale fles wijn had bewaard. We hebben meteen die avond geregeld dat we elkaars Skype en Facetime adressen hebben zodat we nog lang contact kunnen houden. We hopen elkaar ook nog eens in levende lijve te zien in Nederland waar ze zo graag naar toe willen.
Ivo en Dick hebben tergelijkertijd een farewell gehad. Ivo met een groep vrienden hier thuis en Dick in een bistro vlak bij zijn werk. Ivo was blij dat ik wegging naar Dick’s afscheid zodat zij het huis voor hun alleen hadden. Het was duidelijk dat ze geen moeder in de buurt hadden die vroeg om de troep op te ruimen…
Die moeder was getuigen van een rustige maar sfeervolle afscheidsborrel van de Project Manager Global Capital Projects. Geen echte speeches maar een mooie foto van de kraker met mooie woorden en namen op het kader erom heen.
Een vrouwelijke collega die verslaafd is aan quilten en Dick veel geplaagd heeft met zijn quiltenden vrouw had nog een mooie pannelap gemaakt.
Het is een gestikte versie van een foto van Dick.Heel persoonlijk dus en deze krijgt een speciaal plaatsje.
De waardering hoe het ons is gelukt om te integreren in de Canadese cultuur werd alom geprezen. Hier en daar was er nog een leuke anecdote over Dick te horen zodat het een gezellig samenzijn werd. Ik kreeg nog twee telefoontjes tussendoor. Eén van mijn zoon met de vraag of ik firewood mee wilde nemen op de terugweg en de ander was de huisarts die bedankte voor mijn appreciation card met giftcard voor de Starbucks.De $50,- die ik moest betalen om onze medisch dossier te krijgen wist ik weliswaar niet te waarderen. Waarschijnlijk was dat ook iets van zijn strenge assistentes die zijn praktijk volledig onder controle lijken te hebben.
Bij ons thuis werd het gezellig samenzijn van de pubers voort gezet rond een kampvuur dat ze mochten maken toen wij thuis waren.
Ondertussen gaan de voorbereidingen voor de verhuizing gewoon door. Zo zijn beide auto`s toch nog verkocht. Nog een heel gedoe met ongewone situaties (voor ons dan toch).
Momenteel hebben we de oude auto van de site manager te leen. Ik rij dus maar niet deze week en dat is ook heel ongewoon. Toen ik mijn auto weg zag rijden moest ik zelfs even slikken. Mooie herinneringen leken weg te rijden ondanks dat het eigenlijk een rot auto was.
Het ophalen van de leenauto was geen straf. Alberta is nu echt op zijn moois met hele warme temperaturen, voor de verandering.
Het mooie weer maakt het verhuizen wel aangenamer. De regen en onweer is `s nachts dus daar hebben we weinig last van. Ik zou hier niet graag verhuizen middenin de winter. De frustraties over de slome bedrijven die hier bij betrokken zijn zou nog groter zijn. Ik heb vandaag te horen gekregen dat het toch volgens plan gaat verlopen ondanks berichten dat dit niet zo zou zijn. Dus morgen worden de huurmeubelen opgehaald en gaan wij naar het hotel. We hopen nog wel wat van het voetballen mee te krijgen natuurlijk. Voor de halve finale kunnen we terecht in Kim`s huis die zelf met vakantie is maar we mochten doen en laten wat we willen in haar huis, mijn tweede huis.
