Zondag kregen we de kinderen van de onze Canadese vrienden te logeren voor drie nachten. Zij kregen een uitje van de zaak en de kinderen moesten natuurlijk naar school. Rekening houdend met de eetwensen heb ik zondagmiddag flink Hollandse pannekoeken staan bakken en konden we deze lekker op eten op het deck in de zon. Die laatste is inmiddels verdwenen en we grappen maar dat we aan het wennen zijn aan het Nederlandse weer.
Het ging goed met vier kinderen in het huis. Eerst zag Vera er nog tegenop omdat zij deze week ook nog Provinciale testen voor school moet maken en moest zij dus nog leren. Later was ze toch met Zoé en Finn aan het spelen en huiswerk met hun aan het maken.
De Provinciale testen zijn een soort Cito toetsen die gebruikt worden om de school te beoordelen. Hier is net zoveel over te doen als over de toetsen in Nederland. Met ingang van volgend jaar worden ze afgeschaft omdat deze toesten de leerlingen te veel onder druk zet. Dat verbaast me dan weer in dit land waar een sport cutuur met veel competitie heerst.
Hoogtepunt van deze week was de graduation van Junior High van the New Horizons school. Hiervoor moest Ivo op de foto in een graduation cape. Het bekende hoedje is alleen toegestaan voor graduation van de High School en dat laat nog drie jaar op zich wachten (voor de leerlingen hier in Canada). Die high school graduations is echt een happening hier. In September gingen de gesprekken tijdens het quilten al over de jurken voor de dochters. Een paar honderd dollar is dan geen uitzondering.
(opa`s en oma`s doe geen moeite om dit te printen of te copieren, jullie krijgen nog het origineel)
Woensdagmiddag werden de leerlingen van grade 9 opgehaald door een limousine.
Zoals je ziet waren ze erop gekleed. Ivo heeft er nog een pak voor aangeschaft na veel overleg met zijn klasgenoten.
Ver hebben ze niet gereden want bij de DQ om de hoek zijn ze gestopt voor een ijsje. Deze ijs/ fast- food keten is zeer popolair bij graduations. Waarom snappen wij niet, zij wel.
Een uur later werden ze opgewacht door de ouders en leraren in een restaurant. Naast een gezellig samen zijn werden er ook speeches gesproken. Eerst Ivo.
En daarna viel aan mij de eer, al had ik daar mijn twijfels over toen Ivo vertelde dat hij mij had voorgedragen om te speechen. Ik was gelukkig voorbereid.
Speech New horizons school
Speaking in public in English is something I don’t like to do as not being a native speaker with an accent. NHS made me to do my first speech in English, on the first and last graduation from Ivo. In the Netherlands you get a diploma in your hands from the principal with just a few words.
Actually it’s typical for the NHS to challenge people (students) and seeing opportunities in them.
3 yrs. ago Ivo went to the NHS, one year earlier we moved our horizons from the Middle East to Canada, so from Muslim culture to a country with western culture. All temporary. Canada is very popular in the NL for emigration. It sounded pretty easy to adjust. Don’t get me wrong but it was a big mistake to think like that.
This western culture is so different from the western culture in the NL. To give an example. On the first day of our house hunting trip, here, people were talking about the wonderful Tim Hortons. We were wondering about which person they were talking. We found out that it was a restaurant where you can line up for your food and drinks…That was new for us.
Schools are different too. We had never to do with fundraising. I was in the NL. the person who taught lower grades about safety in traffic to prevent them from jay walking…Fundraising for schools and sport clubs, here, is a kind of magic word. It makes people impressive generous.
Hot lunches is a part of fundraising at NH. Also something new for us. In the NL. you will be send to school on your bike (yellow school buses we only know from the movies) with a lunchbox with a sandwich with just a piece of cheese in between.
So I was in doubt if I could be a help for Hot Lunches. I didn’t even know what Perogies and “pizza days” were.
At NH they believed in me even for supervising teenagers during reses, although my English is obvious a second language and that means that I don’t use always the right words and that isn’t always practical when you need to speak with students.
Walking in the hall way from classroom to classroom I was jealous on the students who speak English fluidly which means you speak fluid a world language. I still can’t understand how Ivo is performing so well in a second language. Well speaking English makes it so easy to travel around the world and that gives you so many opportunities. I hope you realize that, students. And I would say grab the change if you get the opportunity. You get to see new horizons, meet different people, different cultures and making new friends, as we did.
Different is often the word people use for students at the NHS. I think to see that the students are very normal in their behaviour but they just can learn very easily (another thing that makes me very jealous). I believe every person/ student is unique, something that is accepted and respected at the NHS, and that makes this school so special.
Acting to be different is something you do on stage in a drama production. That means being challenged to go out of your comfort zone. Another experience that can open up your eyes. That’s one of the reason that I was thrilled that NH gave me the opportunity to be part of the drama production by making costumes, my passion. And we couldn’t image that our son was such a charming Prince Charmless.
On stage the Junior High students from the drama club did unexpected things. Isn’t this typical for the NHS?
Getting Ivo on this school was one of the best things that happened to him and us in Canada. And I learned in Canada that if you can’t find the right words to express your good feelings, just say: awesome. The New Horizons School is awesome, eh.
Poeh, dat was echt even uit mijn comfort zone stappen. Gelukkig werd het gewaardeerd en kreeg ik nog enige complimenten. Laat het een inspiratie zijn voor de leerlingen. Het is niet gelogen dat we erg blij zijn met deze schoolkeuze, Het kostte me echt moeite om daar eerder op de dag afscheid te nemen van “mijn” supervising leerlingen en zelfs mijn laatste hot lunch. Kim, mijn goede vriendin. riep maar: “wees blij dat je stomme werk kunt verlaten’
Bij de graduation hebben de leraren gesproken door de leerlingen te omschrijven en te voorspellen wat zij later zullen worden. Mijn verbazing was groot bij Ivo:
We zullen zien.
De stemming zat er goed in. Er kwamen spontane speches en toen de dvd niet werkte gingen de leerlingen maar moppen tappen.
De directeur en ik trokken de conclusie dat dit gewoon een hele leuke groep leerlingen is. Ze willen Ivo dan ook niet laten gaan. Ze hebben mede gedeeld dat Ivo wordt opgesloten is een keldervoordat we willen vertrekken naar het vliegveld.
En ik bedacht alleen maar dat we het allemaal hiervoor deden:
De realiteit is dat we druk bezig zijn met de verhuizing. De kleine auto is nog steeds niet verkocht wat dus bewijst dat deze echt te klein is voor hier. De tijd begint te dringen, de prijs is aan het zakken. Verder is er veel papierwerk te doen. Niet allemaal even duidelijk zodat er vele emails nodig zijn om het goed ingevuld te krijgen. Vanochtend mocht ik dan eindelijk eens bellen met het Nederlandse verhuisbedrijf en waren in vijf minuten alle vragen beantwoord. Het kan allemaal zoveel efficienter, maar de vijf bedrijven die betrokken zijn bij deze verhuizing willen waarschijnlijk allemaal hun commissie.
Natuurlijk is hier ook de realiteit van het voetbal. Ik rij al rond met zo’n oranje vlaggetje aan het autoraam, want wat zijn we trots op onze jongens. Het was wel pijnlijk voor onze bevriende Spaanse collega die hier Spanje – Nederland kwam kijken.
Dit voetbal wordt hier ook goed bekeken en het is zo leuk dat mensen Nederland nu kennen van het goede voetbal en ‘t snelle schaatsen. Je wordt er spontaan op aangesproken.
Over schaatsen gesproken: heb ik al verteld dat Vera dubbele sprongen kan landen op het ijs. Zo mooi om te zien. Hiermee is haar eigen gemaakte doel bereikt voor Canada. Nog drie trainingen en ze moet afscheid nemen van haar coach.
