De sneeuw is weg!
Soms word je zo in beslag genomen door andere zaken dat er even geen tijd is voor zoiets iets leuks als een blog.
Eerst was daar mijn verjaardag met een hot dog lunch voor mijn expat familie hier. Altijd leuk zo’n mix van spanjaarden, een fransman en een nederlander.En ze hebben me goed in de bloemetjes gezet wat bijzonder is hier in het koude land. Op dat moment was er nog steeds sneeuw in de tuin en later hebben we zelfs nog meer sneeuwbuien gehad. Nu denken we toch dat het tijd is om de winterbanden op de auto te vervangen voor zomerbanden. We hebben zelfs al een paar keer buiten gegeten. Iets wat de buren niet doen dus het is altijd heerlijk rustig in de tuin zitten. Snappen doen we het niet want je verwacht toch dat je hier iedere kans aangrijpt om wel naar buiten te kunnen na zo’n lange koude winter.
Na mijn verjaardag mocht ik nog een keer geopereerd worden. Het goedaardige knobeltje in mijn borst dat vorig jaar was verwijderd was weer een beetje terug gegroeid en het was beter dit weg te halen. Vervelend en toch ook weer spannend of ze niet meer zouden vinden. Het is allemaal meegevallen. De operatie, het herstel en de uitslag zijn meegevallen. Ik voel me gezegend met zo’n goede uitslag en voel medelijden met de vrouwen die een ander bericht krijgen te horen. Het was weer wel een toestand op de dagbehandeling voorafgaand aan de operatie. Ik moest mijn bed delen met een man. Om beurten hebben we er gebruik van gemaakt. Dit soort verhalen zijn geen uitzondering voor de gezondheidszorg in Alberta, de rijkste provincie van Canada. Ik schrok er ook van dat op de terugweg, van de recovering room naar de dagbehandeling in de lift, de verpleegster tegen haar stagiaire zei: werk geen minuut langer dan 16.30u want overwerk wordt niet uitbetaalt op de dagbehandeling. Ik was op slag wakker.
Het weekend erna had Vera een competitie en daar wilde ik natuurlijk bij zijn. Het was haar eerste wedstrijd op Star 5 niveau en voor het eerst met een dubbele sprong! De coach waarschwde dat we geen hoge verwachtingen moesten hebben. Vera deed het asoluut niet slecht, landde haar dubbele sprong maar viel op de Axel. Ze bleef lachen naar de jury, was in harmonie met de muziek en met opgeheven hoofd verliet ze het ijs.
Helaas viel ze net buiten de prjzen met een vierde plaats (wat als ze die Axel wel had geland ?). Samen met haar coach hebben we haar jury rapport met punten doorgenomen. Een zelfde rapport als dat ze gebruiken bij de Olympische spelen. Leuk detail maar het is wel moeilijk te begrijpen. Volgens Dick moeten ze er een handleiding bij doen. Conclusie is dat Vera goed heeft gescoord op de juiste onderdelen. Als ze goed werkt aan de sprongen kan ze nog een stuk verder komen.
Hier praten we nog even na met haar tevreden coach.
Het weekend van Pazen zijn we wezen eten met ons expat groepje bij een leuk restaurant: the Canteen. Ongewoon lekkere “fine dining”, ze hadden niet eens steak op het menu en toch is het druk daar.
Hier bekijken de spaanse Mari en Jaume een videofilmpje van hun drie jarige Emma gestuurd door Vera.
Ivo, Vera en Emma waren bij ons thuis gebleven om een mooi paasmandje met versierde eieren te maken en samen veel plezier te hebben. Het was eigenlijk een geslaagd idee van de hollandse Jan (die op de voorgrond is te zien).
Ivo is dan ook eindelijk weer begonnen met voetballen. Deze keer buiten. Dick helpt coachen (eigenlijk doet hij alles bij het voetbal team). Door zijn drukke bezigheden op zijn boortoren heeft hij geen tijd om hoofdcoach te zijn. Het is een leuk team twee klasgenootjes en ze spelen in de kleuren van Spanje. Dit moet toch goed gaan. Vanavond hebben ze hun eerste wedstrijd. Het eten staat al klaar want veel tijd zal ik niet hebben vanmiddag als ik eerst nog Vera naar Canskate moet brengen en halen waar ze ook weer helpt met de schaatslessen. Vorige week heb ik nog geholpen met de registratie van de nieuwe kinderen waarvan de meeste drie jaar oud zijn. Als je bedenkt dat Vera 8 was toen ze begon en nu dus na vier jaar op competitie level kunst rijdt, dan is dat toch een knappe prestatie.
Van de week heeft Vera nog een Skills test gedaan voor het kunstrijden, waarop ze beoordeeld werd op het “kanten” van de schaatsen en de controle van het lichaam in bepaalde figuren (filmpje staat op Facebook en kan ik niet importeren hier) Het zijn drie onderdelen en ze haalde een 3 uit de 3 met een compliment van de jury. Wouw. In de vier jaar tijd dat ze schaatst is ze nog altijd geslaagd voor iedere test en ze zou weleens de enige kunnen zijn bij de club (ok, soms heeft ze mazzel gehad met de jury). Zou de club dat inzien en er iets mee doen op de End of the Year Party morgenavond? Waarschijnlijk niet. De dochters van de executives worden waarschijnlijk wel in het zonnetje gezet. Ik ben maar een volunteer.
Toch mag ik niet klagen over volunteren op Ivo’s school want we hebben weer een blijk van waardering gehad doordat we een lekker ontbijt aangeboden kregen. De leerkrachten hadden voor ons gekookt, de directeur heeft gespeecht en leerlingen hebben voor ons opgetreden en de versieringen op tafel gemaakt. Heel warm allemaal.
Hier geeft de Grade 5 een eigen gecomponeerd concert op hun Ipad. Ik wist niet dat je zulke mooie instrumenten in je Ipad kan hebben. Gelukkig weet deze nieuwe muziek leraar dat wel. Heel modern en heel leuk.
Nog vier weken tot aan de school play bij Ivo dus ik ben nog druk met een aantal kostuums en andere bijkomende zaken.
Voor die tijd gaat Ivo nog op schoolreis naar Quebec. Ook dat is nog spannend. Vanavond krijg ik voorlichting van de verantwoordelijke leraar.
