De coach heeft het jurkje niet goed gekeurd. De rok was te lang voor freeskate. Of ik het wel wilde veranderen want het was verder zo mooi. Makkelijker gezegd dan gedaan. Dat is gelukt. Nu moet ik nog het lijfje met een transprante stof bedekken om te voorkomen dat het rokje vast klit in de glitters.
Eigenlijk wil ik weer eens aan een quilt werken zeker na de inspiratie die ik kreeg toegestuurd als kadootje van Patty. Het was ongeveer een jaar geleden dat ze hier op bezoek was en besmet raakte met het quilt virus. Nou de verrassing was groot en het resultaat mag er wezen.
Morgen laat ik het aan mijn quilt clubje zien. Ook zij hebben meegeholpen om dat virus te verspreiden bij Patty.
Vera is ook een beetje besmet maar ze heeft het ook druk met andere dingen. Ze wilt wel naaien maar andere dingen zijn ook zo leuk naast haar huiswerk en schaatsen. Zo is hier Rainbow Loom een hype. In Nederland ook?
Het is een soort van modern punniken en met behulp van Youtube filmpjes kunnen ze de meest ingewikkelde figuurtjes maken.
Vorige week zaten we nog midden in de Oympische spelen en toen heeft Vera zich laten inspireren door de Canadese figure skaters. Zelf heeft ze voor het eerst een dubbele sprong geland en de schoolprojecten gaan ook over haar helden. Zie hier het ‘t shirt dat ze heeft bedrukt bij het vak “21st century”, waarbij ze beter leren omgaan met de computer.
Ivo bleef meer bij de Nederlandse schaatsers al was het alleen maar om zijn Canadese klasgenoten in te wrijven dat we hierin toch echt beter zijn. Op de science fair van zijn school zag je niets terug van het schaatsen of de Olympische spelen. Ivo had het dit jaar gedaan over moleculen. Het was zeer ingewikkeld en ik was niet geimponeerd door zijn presentatie. De leraren blijkbaar wel want het gaf hem een 8,2 als eind cijfer.
Hij had wel plezier met een paar van zijn vrienden:
Ik liet me door het weer inspireren toen ik samen met Natasha ging langlaufen. Het was toen maar –10 graden en er was een beetje verse sneeuw gevallen. Het waren ideale omstandigheden om lekker buiten in beweging te zijn. Ik heb me laten overhalen om een moeilijker parcour te nemen en heb daar zelfs de hoge helling durven nemen. Het liep goed af. Inmiddels is het kwik dusdanig gedaald dat het nu te koud is om lang buiten te zijn. Wel jammer want de zon schijnt volop.
Ik snap ook nog steeds niet waarom Dick niet is gaan langlaufen op zondag. Misschien snap ik het eigenlijk wel want Zaterdagavond zijn we op bezoek geweest bij onze Nederlandse Jan en de mannen hebben flink aan de wijn gezeten. Het werk en het leven in Canada als expat is niet altijd zo makkelijk als het klinkt dus ze konden wel een roesje gebruiken. Ondertussen vermaakten de kinderen zich ook. Ivo heeft vooral stilletjes toegekeken en zich verbaasd en Vera lag lekker met Emma op de bank nadat zij samen met Ivo vadertje en moedertje hadden gespeeld. Althans Emma noemde Vera “mama” en Ivo was zogenaamd haar papa. Van dat laatste spel mocht ik helaas geen foto maken.
Vera’s school geeft me weer veel stof tot nadenken. Ze kan volgend jaar als optie het vak ‘performance art” kiezen. Onder begeleiding van proffesionele mensen gaan ze aan een musical werken en deze in het plaatselijke theater opvoeren aan het einde van het schooljaar. Wouw, wat leuk en zeker voor onze Vera. Het kost ons wel $1200,- om mee te doen. Ik schrok daarvan en Vera ook. Als we dat betalen komt ze dan in een exclusief clubje van kinderen waarvan de ouders het kunnen betalen? Ik weet dat er ouders zijn die niet eens het schoolgeld van $250,- kunnen betalen. Dit zijn van die momenten dat ik snel hoop te horen dat we volgend jaar ergens anders wonen. Ik geloof dat dat vlucht gedrag is.
