Ontstoken waren mijn sinussen en dat is over. Toen was Ivo aan de beurt en ook bij hem begint het langzaam op te knappen. Hij moest er wel voor thuis blijven en hij was daar niet blij mee. Gelukkig gaan onze kinderen graag naar school.
Ontstoken is ook de Olympische vlam en daar beleven we veel plezier aan. Via een VPN connectie kunnen we live het schaatsen volgen. We juichen ‘s ochtends voor de speed skaters en gaan daarna vaak verder met het kijken naar het kunstrijden en juichen dan voor de Canadezen. Zo zijn we nu aan het kijken naar “onze” Scott en Tessa, het Canadese danspaar dat we via een tv documentaire al weken volgen naar de Olympische spelen. Kaetlyn Osmond die hier in de stad woont moet van de week nog schaatsen dus het is allemaal leuk spannend.
Bij Dick op het werk is het ook weer spannend maar niet leuk. In zijn boorgat zitten weer pijpen en instrumenten vast. Vandaar dat hij nu ook weer op het werk zit, in het weekend, een lang weekend. Maandag zijn we (in principe) allemaal vrij in verband met familiedag. Morgen zouden we dus als gezin leuke dingen moeten doen en Vera’s school doet zelfs mee met een unplugged competition. We worden verzocht een dag lang niet online te zijn en dus als gezin iets anders te doen. Dat gaat dus niet hier gebeuren met familie en Olympische spelers overseas. Wij weten nog niet wat we wel gaan doen.
Gisteren hebben we al een gezellige drukke dag gehad. Eerst was daar een pot luck lunch bij onze Spaanse vrienden samen met de kleine groep expat van het bedrijf. ‘s Avonds zijn we naar de ski avond van het bedrijf geweest bij Snow valley in Edmonton. Ik heb getwijfeld of ik echt op de latten ging staan omdat het voor mij 30 jaar geleden was dat ik erop stond en het niet helemaal een succes was. Ik ben dus ook weer voor een les gegaan terwijl Dick met de kinderen de hellingen is afgegaan. Vooral hij en Vera lijken geen angst te kennen en stuiven de hellingen af. Ivo is wat voorzichtiger en gaat in een rustiger tempo naar beneden. Ik wist eigenlijk nog veel te herinneren waardoor ik al voor de les een paar hellingen rustig(!) heb afgedaald. Eigenlijk vond ik de les wat tegenvallen. Ivo zag dat en heeft mij uit de les gehaald om samen met hem wat grote hellingen te nemen. Zo`n privéleraar is veel leuker. Hij wilde me wel even bij het bordje slow op de foto zetten, naast die twee kamikazen die er snel bij kwamen.
Ivo en ik zijn daarna met zijn tweetjes nog wat gaan drinken.
Moe en voldaan gingen we naar bed om weer `s ochtends vroeg in bed met de Ipad naar het geweldige schaatsen van de Nederlandse dames op de 1500m te kijken. We werden bij de opening van de spelen nog geintroduceerd als de rivalen voor het lange afstand schaatsen. Inmiddels weten we dat Canada net als veel andere landen nog niet eens in de buurt komt van onze schaatsers (meestal). We krijgen dan ook meer en meer vragen hoe dat het komt dat ons kleine landje in de medaille stand boven het grote land Canada staat.
Het is moeilijk maar we kunnen naast het tv kijken ook nog tijd vinden voor andere zaken. Mijn rijbewijs is verlengd, ik heb geruzied met Vera`s school over Vera`s visit permit dat zij maar verdacht vonden (zo kan ik het alleen maar uitleggen) en daarnaast heb ik natuurlijk genaaid. Ik had een nieuw project nodig voor mijn naailes en wilde nog graag oefenen met sequin fabric onder begeleiding van een pro. Het werd een leuk nieuw schaatsjurkje voor Vera. Nog even moet ik vandaag een paar naden innemen en dan kan ze het morgen op de training aan, in de hoop dat de coach het goedkeurt. If not dan kan ik zo een nieuwe maken. Maar de kostuums voor de schoolplay zijn ook nog niet af. Daar heb ik nog donderdag aan gewerkt toen we met ons naaiclubje bij elkaar waren wat weer heel gezellig was.
