Gisteren hebben we de stad helemaal gemeden door naar het Olympic National Forest te rijden. Dit is rond de berg Olympia maar door het mistige weer hebben we daar nauwelijks iets van gezien. We hoopten nog bij de ingang te komen bij het Olympic National Park maar die afstand viel nogal tegen en bij nadere informatie bleek die ook gesloten te zijn voor de winter. Wat we wel zagen waren heel veel bomen en zee. Aan de andere kant van het water, gezien vanaf Seattle, lijkt men zijn vakantiehuis te hebben en daar veel te varen en te vissen. In deze vakantie was het echter wel erg stil en de dorpjes leken uitgestorven. We werden door de toeristen information gewezen naar een hike trail bij Mt. Walker. Veel wandelen was het niet, het was vooral heel stijl klimmen. We zagen door de bomen wel wat van de bergen die boven de wolken weer goed zichtbaar waren. Het echte uitzichtpunt hebben we nooit bereikt. We waren bang dat we in het donker zouden vallen. Wel teleurstellend.
Hier meldden we ons aan voor de wandeling en later hebben we ons daar ook netjes gemeld dat we weer veilig terug waren.
Hier krijg je een beetje een idee hoe stijl het was.
We zijn begonnen aan het rijden van de terugweg. Deze keer via de vele eilandjes waar de forensen wonen. Bij toeval ontdekte ik een Naval undersea base museum. Om onze mannen te plezieren zijn we daar even wezen kijken. Het werd alleen kijken naar de onderzeeboten die buiten lagen, ze waren net vijf minuten ervoor dicht gegaan. Tja, je hebt van die dagen...Later op de hotelkamer ontdekte ze dat het een heel belangrijk marine gebied is. Misschien gaan we toch nog eens terug.
Via een grote tolbrug kwamen we terug. Na het zien van al dat water wilden we weleens vis eten. Dat hebben we lekker gedaan. De kinderen houden echt van de clam chowder (vissoep). Even hebben we nog gewinkeld en gezwommen om daarna weer een goede nacht te maken.
Ook vandaag was het bij het opstaan heel mistig en regende het een beetje. We denken zelfs dat we de sneeuw niet meer zo erg vinden als we terug komen (al kan ik me dat niet echt voorstellen). We hebben ons niets aangetrokken van het weer. We zijn, zoals gepland, op stap gegaan naar downtown. Hebben een parkeergarage gevonden en hebben weer gelopen naar die Pike Place Market, waar het startpunt is van een wandeling met gids. We waren iets te vroeg waardoor ik toch nog even de eerste Starbucks binnen kon duiken voor een mok (met origineel logo) en wat drinken. Ik bewonder de mensen die daar werken want ze blijven heel vriendelijke en relaxt ondanks de rijen toeristen die daar komen. We hadden nog geluk want net na ons werd het vreselijk druk en stond de rij tot ver buiten.
Hier kom ik dan met mijn Starbucks tasje met mok als collectors item.
Om 11uur arriveerde Richard, onze gids, om ons rond te leiden door die hele leuke stad waar van iedere hoekje, paaltje, bordje etc. wel iets leuks wordt gemaakt.
Hij wist natuurlijk veel tekst en uitleg te geven en verhalen te vertellen die je niet in de boekjes leest. Natuurlijk loopt hij ook even langs bevriende middenstanders die je hartelijk ontvangen in de hoop dat je nog wat koopt, alhoewel je niets werd opgedrongen. We hebben truffels geroken en soep geproefd. Bij de gumwall heeft Vera een vers gekauwde kauwgom achter kunnen laten zoals zo velen haar voor gingen.
Op het eind werden we getrakteerd op clan chowder en friet bij de plaatselijke "zeg maar" snackbar aan de haven. Het is een bekende plek voor de inwoners van Seattle waar ze al vanaf jongs af aan komen. De frietjes zijn eigenlijk voor de meeuwen, dat hoort ook bij de traditie.
Wij zijn er later ook nog even terug gegaan om lekker eens een fish & chips te eten.
Via een omweg langs nog een beelden park zijn we weer naar "the needle" gelopen om nu wel via de monorail terug te reizen. Toevallig kwamen we uit bij een Macy, waar Vera en ik een uur kregen om te winkelen. Niet verkeerd en ook nog succesvol voor mij. Daarna was het proberen, door de avondspits, snel naar de supermarkt te komen om wat eten te kopen voor de vroege sluitingstijd in verband met oudjaar. We zijn op de hotelkamer neer geploft met een broodje om bij te komen van weer een goed gevulde leuke vakantiedag. Zullen we nog wat zien van het vuurwerk? Het zicht is alweer beperkt door de mist.
