Happy New year

 

Na 37 uur reizen voor normaal gesproken een vlucht van anderhalf uur zijn we thuis. Onze vlucht van Seattle naar Edmonton was zeer turbulent maar leek verder normaal te verlopen. Ons gezin zat weliswaar verspreid over het hele vliegtuig wat het minder aangenaam maakte maar we hoorden onze kinderen er niet over klagen, ze zijn wel wat gewend met reizen en vliegen. Vera zat tussen andere kinderen en zij wist ze goed te vermaken. Het is maar een korte vlucht, dus de landing op Edmonton kon niet lang meer op zich wachten. Mis! Edmonton airport was gesloten in verband met het slechte weer en we weken uit naar Calgary. Echter daar waren we niet welkom en nadat we daar anderhalf uur in het vliegveld hadden zitten wachten werden we terug gestuurd naar Seattle. Wat een teleurstelling. De vlucht verliep gelukkig wat rustiger. Dus na middernacht, na bijna vijf uur vliegen, stonden we weer bij het beginpunt. We kregen de indruk dat het personeel aardig was maar niet goed wisten om te gaan met de hele situatie. De stewardess die tegenover ons zat had nog nooit meegemaakt dat Edomonton werd gesloten. In Seattle kregen we een brief met telefoonnummer waar we de volgende dag terecht zouden kunnen om een nieuwe vlucht te boeken, maar ‘t zou wel enige dagen kunnen duren voor we plek zouden hebben op een vlucht…We moesten nog wel allemaal door de douane, want we waren immers over de grens geweest. Zo zijn de regels en zoals gebruikelijk zijn deze niet te begrijpen. Ondanks de teleurstellingen waren de passagiers heel rustig. De opgetrommelde douane beambte zag ook in dat het belachelijk was en hij zorgde ervoor dat het allemaal zo soepel en zo snel mogelijk verliep. Alles bij elkaar duurde het nog een uur. Op het eind stond iemand van de  vliegtuigmaatschappij om ons een voucher te geven voor een hotelovernachting. Dat was al heel aardig want het schijnt dat ze niets te hoeven geven aangezien het probleem was ontstaan door weersomstandigheden. Alle 76 passagiers stonden tegelijk te wachten op een busje van het hotel, dat 10 mensen maximaal kon vervoeren…We hebben de taxi gepakt om even later weer met alle passagiers aan te sluiten in de rij bij het hotel waar één receptionisten van dienst was om iedereen één voor één in te checken. Enfin om 4 uur ‘s nachts hadden we een hotelkamer met twee queen size bedden om een paar uuur te slapen. Ondertussen was Dick toch maar eens gaan bellen naar dat telefoonnummer. En jawel, hij kreeg contact met een aardige mevrouw die heel goed de situatie inschatte waardoor we waarschijnlijk op een vlucht waren overgeboekt echter de tickets waren nog niet vrijgegeven en daarover moest Dick terug bellen om 8uur. Om 10uur moesten we op het vliegveld zijn bij klachtenservice en zo waar kregen we ontbijt van het hotel.

Bij de klantenservice stonden we in de rij met mede passagiers van onze vlucht. Het gaf een soort saamhorigheids gevoel. Toen wij aan de beurt waren bleken we wel op vluchten geboekt te zijn maar waren de `oude’ tickets nog steeds niet vrijgegeven voor overboeken. Ze deed haar uiterste best om dit snel te regelen. In mijn ooghoeken zag ik dat de supervisors bij mede passagiers werden gehaald omdat de brief, met het telefoonnummer en de melding dat het wel een paar dagen zou gaan duren, niet in goede aarde viel. Dit was tegen alle regels in. Bij het afluisteren van onze klantenservice-dame werd duidelijk dat die ticket van Muis problemen gaf, ik probeerde me voor te bereiden om de teleurstelling dat ik “alleen” achter zou blijven. Na een uur was het haar toch gelukt om ons alle vier op vluchten te krijgen. Later bleek dat ze ook nog eens goede stoelen hadden kunnen regelen.

De vlucht naar Victoria was eigenlijk wel leuk. Er was weinig bewolking en het uitzicht werd steeds mooier. Ik zag zelfs een walvis in de zee zwemmen. Victoria is een kleine luchthaven waar je makkelijk even na buiten kan. Gezien het mooie weer hebben we daar lekker in de zon een broodje opgegeten en wat gewandeld. Ik wil beslist nog eens terugkomen op Vancouver Isalnd.

Toch waren we ruim voor vertrek terug in die kleine luchthaven. We wilden die vlucht absoluut niet missen. De kinderen hielden zich nog steeds goed en hebben zichzelf goed vermaakt met boeken en Ipads. Zelfs toen de vlucht nog drie maal werd uitgesteld door slechte weersomstandigheden irondom Calgary gingen ze niet klagen. Met anderhalf uur vertraging vlogen we eindelijk op weg naar Edmonton. We durfden pas opgelucht adem te halen toen we daar daadwerkelijk landden. Zelfs de landingsbaan lag nog vol met sneeuw en ijs. Natuurlijk moesten we weer lang wachten op het shuttle busje naar de parking. Deze keer in de kou. We lazen ondertussen dat de politie adviseerde niet de weg op te gaan. Toen we in het busje zaten werden we als laatste afgezet dus dat duurde ook weer lang. Starten van de auto, die onder een laag sneeuw en ijs zat, duurde gelukkig niet lang. Het opwarmen, ijs- en sneeuwvrij maken weer wel.

 

Het was inmiddels zaterdag geworden. Om te rijden naar huis namen we ook maar de tijd om niet zoals vele auto’s te eindigen ergens onderaan de snelweg in de sneeuw. Een dikke laag sneeuw op de oprit heette ons welkom om één uur `s nachts.

 

De twee dagen ervoor waren nog wel zo leuk geweest. 1 Januari wisten we niet zo goed wat we moesten doen omdat veel gesloten was door de feestdag. Bovendien was het weer heel erg mistig. Via een omweg door de haven kwamen we aan bij een dierentuin. Onverwachts werd het heel leuk. De dierenverzorgers vertelden heel enthousiast over hun dieren alsof ze over hun kinderen spraken. Je kon ze ook nog alles vragen. En dieren blijven gewoon leuk.

  

Terug in de stad bij ons hotel zijn we naar een onooglijk restaurant gegaan waar we heerlijk hebben gegeten. Het was een aziatisch buffet waar vers werd gekookt, heerlijk. 

Donderdag voor het vertrek hadden we nog tijd om terug te rijden naar het Naval undersea museum waar we eerder op de week voor een dichte deur stonden.

Het ritje er naar toe was wel leuk want voor het eerst was er geen mist meer en zagen we de bergen rondom Seattle. Dick en Ivo hebben zich uitstekend vermaakt. Vera heeft een dappere poging gedaan.

Tja en aan het einde van de dag gingen we dus naar het vliegveld.