De kinderen hebben best genoten van een weekje herfst vakantie. De naam herfst vakantie klinkt alsof we in een nazomer zitten en dat klopt niet helemaal. Het is hier echt winter met temperaturen tussen de –10 en –18 en veel sneeuw. Het genieten zat ‘m meer in het kunnen uitslapen, plezier maken met vrienden en een goed boek lezen naast het gebruik van de Ipad, Ipods etc. Ze hadden allebei nog wel huiswerk te doen maar ook dat kende weinig druk en konden ze doen in hun eigen tempo.
Ik heb genoten van het feit dat mijn kinderen ineens zoveel groter zijn, in figuurlijke zin dan weliswaar. In letterlijke zin valt me niet zo op omdat dat niet zo plotseling gaat. Natuurlijk konden ze uitslapen maar ze konden ook hier en daar goed helpen in het huishouden in zo’n vrije week. Nee, het ging niet altijd van harte, en ja, ze hebben hier en daar nog wat begeleiding nodig.
Dinsdag kon Ivo weinig doen. Hij had bij een vriendje een film marathon gehad gedurende de nacht. Dan slaap je dus niet. De volgende ochtend moest hij toch echt wel mee naar de kapper en we hebben wat trucjes uit moeten halen om hem wakker te houden in de stoel. Koud water op het gezicht en buiten lopen voor een frisse neus hielpen goed. Echter eenmaal in de auto en thuis heeft hij alleen maar willen slapen. De tussenstop die Vera en ik met plezier maakte bij de Duitse winkel met Nederlandse artikelen heeft hij volledig gemist.
Het was maar goed dat hij op maandag nog had gestudeerd voor zijn theorie examen rijvaardigheid. Hier beter bekend als zijn “learners”. Bij zijn tweede poging was hij al geslaagd en mag mijn zoon auto rijden als er iemand bij ‘m zit met een Alberta rijbewijs. We zijn meteen gaan rijden op een lege parkeerplaats. Ivo pakt het voorzichtig en serieus aan. Helaas voor hem ging het daarna zoveel sneeuwen dat het even niet slim is om te rijden als onervaren bestuurder. Zelfs als ervaren bestuurder is het al geen pretje om nu de weg op te moeten.
Doordat hij het zo serieus aanpakt heb ik er niet zo’n moeite mee dat hij mag rijden. Ik vond het moeilijker dat ik na het examen aan de kant werd gezet. Het was ineens Ivo die de papieren moest tekenen om zijn rijbewijs te kunnen ontvangen per post.
Het is dus eigenlijk niet vreemd dat Ivo ook zelf heeft geregeld dat hij nog iets van een verjaardagsfeestje had. Hij is met een stel vrienden naar de bioscoop gegaan en ze zijn nog even hier thuis geweest om wat te drinken en te snacken en op de bonusroom “te hangen”. Dick heeft erbij mogen zijn in de bioscoop want dan kon hij ook meteen even taxi chauffeur zijn. Waar is de tijd dat ik als moeder uitnodigingen schreef en spelletjes bedacht voor onze jarige zoon?!
Misschien heeft dat gevoel er ook wel mee te maken dat ik het zo leuk vindt om nog een prinzen kostuum te mogen naaien voor hem. Hij speelt in de komedie op school Prince Charmless in de eerste twee voorstellingen. De laatste twee voorstellingen moet hij zijn kostuum afstaan aan een andere jongen die er iets ander uitziet dan Ivo dus het was nog een hele uitdaging voor me om zo’n kostuum te maken voor een grote en een kleine Prince Charmless. Veel mag ik niet verklappen van de kostuums die ik maak maar één foto op mijn blog kan toch niet kwaad:
Op verzoek heb ik nog een wijde broek genaaid om te voorkomen dat de jongens in een malliot moeten lopen…
Tussendoor had ik nog tijd om met een paar Nederlandse dames te lunchen. Een beetje Hollandse gezelligheid in een Japans restaurant met buiten winterse omstandigheden.
Morgen ga ik op naailes weer verder aan een corset die ik maak voor één van de vrouwelijke rollen. Wat moet je anders doen bij dit koude weer behalve dan natuurlijk de oprit schoon vegen. Straks moeten we(?) nog een kapot lichtje aan de auto vervangen. Ook dat zal best een uitdaging zijn bij deze lage temperaturen.
Ondanks de sneeuw buien en de witte wegen durfde Jan het nog aan om zaterdag onze kant op te komen voor avondeten en een hockey wedstrijd. Hij viel in een chaotische zatermiddag gezin met een dochter die rond huppelde met haar Canadese vriendin, een moeder die fanatiek aan het naaien was en een zoon die voor een schoolproject Hollandse kroketten moest maken. Jan heeft de kroketten goed laten smaken en heeft ons zelfs nog naar de hockey wedstrijd gereden over de glibberige wegen, met twee giebelende meiden achterin.
De hockey wedstrijd van de Crusaders was leuk. Ze speelden fanatiek en wonnen ook nog. Vera’s bieb juf van haar oude school kwam nog even hallo zeggen (dat betekent dus een hug halen onder de woorden: ooh, how are you?) en het bleek dat haar zoon de keeper was dus dat maakte het hockeyspel meteen aantrekkelijker voor onze meiden. Ze heeft me voor een lunch uitgenodigd dus wie weet ga nog alle ins- and outs leren van het hockey hier. Haar zoon heeft al een paar keer in het nationale team mogen spelen. Een droom voor veel jongetjes hier, maar slechts enkele komen zo ver. Nu moet ik nog achter de voornaam en telefoonnummer van die bieb juf komen.
Ivo heeft weer zijn eerste indoor soccer game gespeeld na zijn sleutelbeen breuk. de opdracht was niet te vallen daat het nog geen 6 weken geleden is. Hij hield zich zichtbaar in toch kon hij niet voorkomen dat een tegenspeler hem omver duwde. Gelukkig ving Ivo het op door zijn val te breken met rollen. Iedereen hield zijn adem in. Even deed het pijn maar dat was alles. Zijn team wordt echt beter, helaas konden ze net nog niet winnen. Volgende week zal Ivo niet te houden zijn om wel voluit te gaan...
