Een laatste vakantiedag en een laatste dag in de bergen. Na een rustige nacht zonder snurken waren we vroeg wakker. We wilden graag nog eens naar Edith Cavel. Het heeft een prachtige gletsjer die maar een paar maanden van het jaar te bewonderen is, doordat de steile weg er naar toe vaak besneeuwd is.
Natuurlijk niet voordat we dag zeiden tegen het mooie Patricia Lake met het rimpelloze water die als een spiegel werkt:
De parkeerplaats bij Mount Edith Cavel liep al flink vol. Gelukkig waren we niet later gekomen want toen stonden de vele toeristen bijna te vechten om een plaatsje. Het pad dat we volgden 3 jaar geleden was nu afgesloten. In 2012 is er een dusdanige sneeuwmassa van de gletsjer gekomen dat ze nu hebben geleerd ver weg te blijven van het kabbelende beekje dat toen ver buiten zijn oevers trad. We moesten over het boven gelegen pad dat veel stijgen en dalen met zich meebracht en dat was minder aantrekkelijk voor tante Tilly.
Het einde van het pad was weer adembenemend mooi.
Nu werden ze vooral verrast door een chipmunk die naar ze toe kwam.
Even verderop zijn we ook nog gestopt bij het Cavel lake. Een drukke parkeerplaats maar een rustig, heel mooi plekje om nog even te genieten van alle mooie kleuren van het meer en en de overige natuur. Het is daar ook eindelijk gelukt om een groepsfoto van ons allen te maken.
Helaas kwam er een einde aan dit geweldige weekend. We moesten gewoon weer lang rijden om naar huis te gaan. Daar waar schooltassen gepakt werden en lunchboxen gemaakt.
