Ik heb me geen zorgen gemaakt over Ivo tijdens zijn fieldtrip op de zeilboot bij Victoria in de buurt. Geen bericht is goed bericht. En terecht want toen ik hem vrijdag ophaalde van het vliegveld bleek dat hij en een geweldige tijd heeft gehad. En niet alleen hij, alle leerlingen en de twee leraren.
De schoolleidingen maakten zich woensdag wel zorgen over het weer in Edmonton en omgeving. Er werd ‘s middags een tornado waarschuwing afgegeven, zelfs radio- en televisieprogramma’s werden onderbroken. Ik kreeg een telefoontje van de board van Vera’s school met de vraag of ik haar zo snel mogelijk wilde ophalen. Ik zag niet zo’n dreiging omdat er wel vaker weeralarmen worden afgegeven die later onterecht blijken te zijn. Ik zag, in gedachten, wel een overvolle parkeerplaats met nerveuze ouders. Ik wilde Vera in eerste instantie nog gewoon met de bus naar huis laten komen maar dat vond ik ook zo sneu voor haar als de rest wordt opgehaald. Ik heb de gok genomen en ben haar gaan halen. Achteraf een goede beslissing want het was niet zo druk op de parkeerplaats en als ze met de bus had gemoeten zou ze halverwege gestrand zijn in een schoolgebouw bij de overstapplaats. Er werd een zogenaamde lock down procedure ingesteld. Dat betekent dat schoolgebouwen op slot gaan en niemand er in of uit kan tenzij je jezelf schietend naar binnen werkt. Een lock down situatie wordt regelmatig geoefend op school net zoals als een evacuatie bij brand. En dat laatste is misschien nog veel vervelender als het buiten vriest en sneeuwt.
Nu was er dus geen sneeuw of vorst maar wel heel veel regen met harde wind. Het ergste hebben wij niet meegekregen. Ongeveer 20 km. verderop schijnen er wel windhozen geweest te zijn en in de stad waren er veel winkels ondergelopen. Vera was allang blij thuis te zijn want ze voelde zich ziek. Nu is ze dat weinig dus gaan hier niet direct alle alarmbellen af. De volgende dag ging ze gewoon naar huis en ik lekker naar mijn quilt clubje. Ik heb daar niet lang kunnen blijven want ik kreeg Vera huilend aan de telefoon dat ze op school wilde blijven maar dat ze zich wel heel beroerd voelde. Ik heb haar maar opgehaald. Zo kreeg ik thuis meteen alle tijd om het telefoontje en de emails van onze landlord te beantwoorden. Blij maakte het me niet want het is duidelijk dat zij grote dollartkens in de ogen hebben. Het maakt ons erg boos en mijn vriendin, die zelf 5 huizen verhuurd, is nog bozer. We verlangen er erg naar om straks even in ons eigen huis in Nederland te zitten waar wij zelf huiseigenaar over zijn.
We waren toe aan een rustig weekend. Het weer was nog steeds slecht dus we werden vanzelf weer gedwongen om binnen te blijven. Voor mij geen probleem om een dagje te moeten naaien. Dick is er nog even uit geweest om Ivo bij een feestje af te zetten van een oud klasgenootje dat terug verhuisd naar de VS. Volgens ons was het zijn eerste feestje zonder ouders, althans die van hem. Sommige klasgenootjes rijden al zelf naar dat soort afspraken. Ivo is nog net te jong om een rijbewijs te halen waarbij je met je ouders in de auto mag rijden. Misschien over een paar maanden.
Ik ben er ‘s nachts nog op uit geweest met de auto door de regen. Vera leek veel beter te zijn maar toen ze net op bed lag kreeg ze vreselijke oorpijn. Pijnstillers hielpen niet. Ik heb geprobeerd om haar 3 uur rustig te houden en af te leiden maar het schreeuwen en huilen werd niet minder. Hier kun je dan een telefoonnummer bellen voor medisch advies. Ik heb daar gevraagd of ze een andere, betere oplossing wisten. Ze vond dat Vera een arts moest zien, zo snel mogelijk. Walk-inn clinics zijn dicht in de nacht of hebben niet genoeg personeel overdag. Ik moest maar naar de emergency van het ziekenhuis gaan een stadje verderop. Daar aangekomen voelde Vera zich al wat beter. Het huilen was er niet meer. Het zitten in de auto had haar goed gedaan. Het wachten kon beginnen. Gelukkig viel het mee. De dokter zag snel dat het een oorontsteking was (maar dat wisten we al) en dat ze gewoon pijnstillers voor volwassenen kan gebruiken en vooral snel moest gaan slapen. Ik voelde me nogal beschaamd om bij emergency te zitten met een oorontsteking maar de dokter zei dat ik goed had geluisterd naar het medisch advies van de Alberta Health Care Link alleen ik kon niet weten dat zij altijd zinloos advies geven. Welkom in het Alberta health care system. Het is geen toeval dat de board hiervan afgelopen week massaal is ontslagen door de minister.
Om 2.30 ‘s nachts rolde Vera haar bed in en viel in slaap op een flinke pijnstiller. Ik kon niet slapen, ik lag te luisteren naar het kreunen in haar slaap.
Ze is inmiddels weer naar school, zonder pijnstiller alleen nog met een droge hoest. Ik wil wachten met de anitbiotica die ze heeft voorgeschreven gekregen nu zij zich beter voelt. Ik denk dat dat hier heel raar gevonden wordt. Ik wil haar lichaam zelf deze bacterie (of virus) laten overwinnen om haar nog sterker te maken, want sterk is ze.
Gisteren moest en zou ze naar paardrijden gaan. Ze kreeg een paard dat voor problemen had gezorgd de klas ervoor maar de lerares had er vertrouwen in dat Vera dit jonge paard goed zou aankunnen, net zoals de week ervoor. En dat gebeurde ook. Het was een mooie combinatie, Vera en Ella. Vera mag nu ook opschuiven naar de reguliere rijlessen. Wat moet ze nou doen? Kunstrijden vind ze leuk en gaat goed maar paardrijden ook.
