woensdag 12 juni 2013

Je moet wel binnen zitten

 

Zo net heb ik alle kostuums en bijbehoren in dozen gelegd/ gehangen, foto’s van gemaakt en opgeslagen in een document voor school. We moeten weten wat ik aan spullen hier heb want volgende jaar willen ze (we) de laatste voorstelling overtreffen. Misschien zijn ze bij Ivo op school na het succes van de laatste voorstelling een beetje aan het doorslaan. Ze weten al wat voor voorstelling ze volgend jaar gaan doen en de Junior High leerlingen zijn het verhaal al aan het doornemen. Ik weet alleen dat het een alternatief sprookje wordt met veel humor. Er moeten prinsessen jurken worden gemaakt. Nu sla ik door in mijn fantasie als ik even niets heb te doen.

De nieuwe voorstelling kwam niet ter sprake op de laatste ouderraad vergadering. Wel de kleine overschrijding van ons budget voor de kostuums. Gelukkig werd er niet moeilijk over gedaan.

Na de vergadering was het weer tijd voor een after party in een bar. Die “brown cow” ging er weer goed in bij mij. Toch moet je wel uitkijken met zulke uitstapje want telkens wordt het drinken geserveerd met eten dus voor je weet slip je echt dicht.

Meteen oppperde Kim dat ik zaterdag met Dick ook maar eens naar de kroeg moest komen. Ach ja, laten we ook dat maar eens proberen. Er was live muziek dat het heel gezellig maakte. Je kon verzoek nummers indienen dus het was telkens spannend of jouw nummer werd ingezet. Het is Dick gelukt. Bij Kim’s man zelfs meerdere keren, maar ja, hij is dan ook een bevriende muzikant en bezit een muziek winkel. Ik zou zo graag eens leuk met hem willen praten over zijn beroep etc. maar dat kan je wel vergeten in zo’n kroeg met hele luide muziek. Begin ik dan toch echt oud te worden Winking smile

Inmiddels was het vreselijk gaan waaien en regenen waardoor we de rest van het weekend allerlei activiteiten binnen zijn gaan doen. Natuurlijk ging Ivo’s football training gewoon door in de dagen ervoor maar ook al met slecht weer. Ivo is zo blij dat hij in het team mag blijven. Er moesten 6 jongens afvallen en hij kneep ‘m flink, om maar niet te zeggen dat hij heel gespannen was (en dus ook niet het zonnetje in huis was). Hij is natuurlijk niet opgegroeid met football dus bezit hij nog steeds een soort van achterstand. Ivo’s kracht zit ‘m in het heel hard kunnen rennen, hij was de snelste van de school op de sportdag afgelopen dinsdag. Hij gaat dan ook de speler worden die doorgebroken spelers van de tegenpartij moet teckelen om een touchdown te voorkomen. Ik heb nu al medelijden met die jongen die gaat doorbreken want Ivo bijt zich dan vast in zo’n jongen (niet letterlijk hoor). Ik hoop maar dat hij blessure vrij blijft. Dat kan Dick niet zeggen. Hij is heeft een blessure opgelopen bij het football. Ook toeschouwers zijn dus niet meer veilig. Hij dacht op veilige afstand foto’s te maken toen een paar jongens boven op hem kwamen te liggen. Zo bloed fanatiek zijn ze dus. Dick kwam er onderuit met een zeer pijnlijke knie en een jongen met een groot schuldgevoel, hij was de eerste aanvaller. Voor Ivo heb ik maar snel extra bescherming gekocht want ook hij zat onder de blauwe plekken.

Dick had dus wat uit te leggen op het werk, waarom hij  ineens zo slecht trappen kon lopen. Het weerhield Dick er niet van om maandag vrij te nemen om zijn nieuwe collega met vrouw het mooie golfterrein in Elk Island National Park te laten zien. Golfen kunnen ze niet en toch hadden we een hele leuke tijd. Het weer was toen prachtig en we hebben veel wild gespot. We moesten zelfs even wachten om te starten want er liep een coyote over het terrein. Hoe vaak zul je dat tegenkomen op een golfterrein. Gelukkig was er verder niemand aan het spelen want het kostte hun toch wat moeite om die bal in dat gaatje te krijgen. Nu zijn wij natuurlijk ook niet de beste golf leraren. Ik weet dat je dit niet moet proberen in Nederland maar hier in Canada mag je een golfterrein op zodra je een club kunt vasthouden.

In het weekend hebben we weer met ze gegolft maar dan op midgetgolf  baan bij een bedrijfsfeestje. Dit viel  in het water door de vele regen, waardoor we eigenlijk alleen maar binnen iets konden doen. Daar was gelukkig heel lekker eten. Het bedrijf pakte flink uit omdat er geen persoonlijke ongevallen waren geweest de laatste 20 jaar, op het bedrijfsterrein dan. Vera heeft zich vooral bezig gehouden met het “babysitten” van hun 3 jarige dochter. Het gaf hun een relaxte middag. Ivo kon niet mee want hij moest zijn tas pakken voor zijn zeilweek met school en hij moest merenques bakken om een ijsblokje zolang mogelijk koud te houden. De opdracht van school is dat hij met natuurlijke materialen isolatie maakt. Dick dacht meteen aan hun foam isolatie maar dan van suiker en eiwit gemaakt. Ik ben nog niet overtuigt dat het gaat lukken.

Volgend weekend kan hij er pas weer aan werken als hij terug is van zijn schoolkamp. Maandagochtend moesten we al om 5 uur opstaan om hem op tijd op het vliegveld te krijgen. Hier is het heel normaal dat je even het vliegtuig pakt voor een schoolreisje. Ivo wil nog weleens als een echte puber dingen verliezen en vergeten. Nu bleek dus dat als hij zelf moet inchecken enz. dat hij alles goed georganiseerd heeft. Hij kan het dus wel.

WP_20130610_001 WP_20130610_002 

Hier staat hij dan als enige in een korte broek terwijl de weersverwachtingen echt niet goed zijn. We hadden hem nog gewaarschuwd maar daarin is hij dan nog teveel puber om vooral niet naar zijn ouders te willen luisteren.

Een andere moeder regelde nog een groepsfoto. Zij was al een quilt vriendin maar nu was ik helemaal blij met haar. Ik zou dat niet durven te vragen.Je zou je toch kapot schamen als je moeder dat regelt.

       WP_20130610_005

Hierna liepen ze weg naar security. Ivo was nog wel diegene die zich nog een keer omdraaide om te zwaaien. Wat hou ik toch van hem.

Diezelfde moeder en quilt vriendin regelde ook nog dat we een quiltblok moesten maken voor een andere quilster uit onze groep die moet vechten tegen kanker. Zij regelt een lapje stof en wij maken daar iets om heen naar eigen idee en stof.  Ik heb geregeld dat we tijdens de dag van haar operatie hier bijeenkwamen om te werken aan haar quilt. Zo had ik acht dames in mijn huis. Erg gezellig ondanks dat de meesten dus geen haring lustten die ik presteerde bij de lunch. Gelukkig werd de bietensalade wel gewaardeerd.

Het zal niemand verbazen dat ik als eerste klaar was met mijn block.