We zijn weer gedekt voor een jaar wat betreft de huur van het huis. De manier waarop het gegaan is maakt me nog boos dus ik zal niet in detail treden. Ik was ook niet echt enthousiast toen de landlord voor de deur stond met een grote doos donuts. De kinderen dachten er anders over.
Nu zijn we ook nog bezig om onze slechte huurmeubelen te laten vervangen. We zijn al vanaf Januari bezig om dit rond te klrijgen. Ik heb het een beetje gehad met alle putten in banken en matrassen op te vullen met kussentjes. Zou het nog lukken voor we op vakantie gaan?
Je hebt van die dagen dat je denkt dat niets soepel wil lopen. We hebben het maar uitgelegd als iedereen is aan vakantie toe.
De week begon leuk toen Vera en ik, op uitnodiging van een collega van Dick, naar een quilt show zijn geweest. Het was voor de eerste keer en het was “interesting”. Vera was veruit de jongste but who cares. We hebben veel inspiratie gekregen en natuurlijk ook weer stof gekocht. We waren helaas niet zo gelukkig met alle prijzen die je kon winnen.
Dick blijkt een leuke collega te hebben maar dat verbaast ons natuurlijk niet als je collega een quilter is.
Als we op donderdag met ons quiltclubje bij elkaar zijn merken we vaak op dat we het dan zo leuk hebben. Het klinkt misschien stom maar het werkt echt als een soort therapie. En dat is nogal wat voor een Canadees om het zo te benoemen. We hebben de interesantste gesprekken over de meest rare onderwerpen. Zo weet ik nu dat het hier heel normaal is om een jachtgeweer in huis te hebben, zelfs bij de fanatiekste vegetarier. Maar ook het verdriet van Kim om haar pas overleden opa kwam uitgebreid aan bod. We hebben ons echt voor genomen om volgend jaar door te gaan met dit groepje.
Vera heeft ook haar schaatsen al afgerond voor dit (zeer succes volle seizoen). Zij doet dus niet mee met het zomerprogramma en ze is eigenlijk één van de weinige. Het verbaast me. Gaan die andere mensen dan niet op vakantie? Nou Vera kan niet wachten om haar familie en vrienden in Nederland te zien. Vera heeft de mokken van I love Axel aan de coaches gegeven als een appriciation gift.
Zondag heeft ze ook voor het laatst paard gereden (voorlopig dan). Ze is nu klaar met horsemanship 2 en mag door naar de reguliere lessen. Er schijnt een systeem te zijn dat ze kan komen wanneer zij tijd heeft, oftewel als ze even een break van schaatsen heeft. Op de terugweg trokken we de conclusie dat we elke zondag terug rijden in de regen, want regenen doet het veel. Gelukkig hebben we hier niet te doen met de overstromingen zoals in Calgary, zo’n 3 uur verderop. Hier is de grote North Sascatchewan rivier alleen maar flink gestegen en in de diepe vallei waar het in ligt. Je gaat bijna geloven dat ook deze gaat overstromen met de vele regen die naar beneden komt.
Regenen deed het ook toen Ivo zijn football trainingen werden afgerond met een jamboree (een klein toernooi). Ze deden het wel goed alhoewel Ivo nog wel veel moet leren op zijn nieuwe positie. Vera en ik hielden het dan ook niet lang vol om te blijven kijken. Dick moest natuurlijk blijven als team fotograaf.
Ze hebben gewonnen dus het belooft veel voor het komende seizoen dat in Augustus begint.
Het is heel vreemd dat de kinderen na school geen andere activiteiten meer hebben en dat we gewoon tegelijkertijd kunnen eten. Ivo is nog wel druk met zijn examens.
Morgen nog een laatste fieldtrip voor Vera en dat zit haar tijd op de Jean Vanier Catholic school er bijna op. Bijna ging deze fieldtrip niet door omdat ze geen helpende ouders hadden. Je snapt wel wie er morgen mee helpt. Ik hoef niet te werken bij Ivo op school. Veel leerlingen worden na het maken van hun examen opgehaald door hun moeder. Ivo heeft het minder goed getroffen. Wij laten hem op school om juist daar rustig te studeren voor het volgende examen. Thuis komt hij maar relaxen. Samen lunchen doen we vast nog wel ergens in de vakantie.
Haar appreciation gift voor haar geweldige leraar is ook al klaar.
