Na Vera's laatste schaatsles bij de Juniors, en na een bezoekje aan de orthodontics konden we op weg. We moesten veel overdenken. Ivo moet onverwachts aan een nieuwe beugel voor een bedrag van een kleine auto (in Canada dan).
Het weer was prachtig bij ons en is nog steeds erg mooi hier in de bergen. We genoten dan ook van de eerste stop net voorbij Calgary op de 1A highway. Met 10 graden boven nul sta je zonder jas om je verder op te warmen onder de krachtige zon. Dat Dick nog veel moest telefoneren voor het werk kon ons dan ook niet storen.
Even verderop zijn we gestopt bij een stuwmeer om verder te genieten van de mooie bergen. Spontaan zijn we een nieuwe hobby begonnen: stenen verzamelen voor een inuksuit, het beeldje dat zo bekend werd door de Olympische spelen in Vancouver 2010. Het is eigenlijk een stapel stenen die de Indianen gebruikten om een belangrijke plaats te markeren. Wij gaan deze nu namaken.
In Canmore hebben we een condo waardoor we naast 2 slaapkamers een keukentje en een livingroom hebben. Daar konden we de home made erwtensoep opwaremen.
Ondanks dat we dicht bij de snelweg en trein slapen werden we pas wakker om 8uur. Heerlijk, de berglucht lijkt ons goed te doen. Na wat boodschappen en een stop bij de Starbucks zijn we op weg gegaan naar the Johnston Canyon. Via een rustige bergweg klommen we omhoog waar we tot onze verrassing op een drukke parkeerplaats terecht kwamen. Via besneeuwde en ijzige wandelpaden klommen we langzaam omhoog in the canyon. De spikes die we onder onze wandelschoenen deden, hielpen goed. We hebben bij andere wandelaars flinke glijpartijen gezien waarbij zelfs een dure zonnebril onderin de canyon terecht kwam. Helemaal veilig voelde het dan ook niet op de zogenaamde catwalks die langs de rotsen waren gebouwd. Veel tijd heb je niet om daarover na te denken tussen die mooie besneeuwde rotspartijen en het half bevroren water onder een blauwe lucht.
Na een korte picknick bij de auto op de parkeerplaats zijn we doorgegaan naar Lake Louise. Helaas konden we niet terecht in het restaurant maar mochten we wel in het mooie hotel de koffie, chocolademelk en thee van de coffee shop opdrinken boven in een zaaltje. Zo hadden we toch mooi uitzicht over het meer waar je eigenlijk weinig van ziet doordat het bedekt is met een dik pak sneeuw. Alleen als je er overliep zag je soms door het ijs de mooie blauwe gletsjerkleur. Styrofoam blauw zou Patty zeggen.
Nog even wilden we verder om de Spiral tunnels van de trein rails bij de Kicking horse pass zien. Hiervoor passerden we even de grens met BC en de continental dividing line. Bijna hadden we het niet gehaald doordat er vlak voor ons een kleine lawine naar beneden kwam. Gelukkig reageerde Dick allert en stopte hij net op tijd de auto zonder verdere botsingen. Rustig konden we doorrijden. Eigenlijk was het view point voor de Spiral tunnel gesloten maar na een lachwekkende klim over de hoge sneeuw op de parkeerplaats zagen we toch de tunnels en (natuurlijk) geen treinen. Het model in de sneeuw gaf tekst en uitleg over deze handige railslussen in de bergen.
Veilig zijn we terug gereden naar ons huisje waar we weer een dvd hebben gekeken met de kinderen.
