Ivo had alweer een nieuw project voor school. Hij moest voor de food fair een presentatie maken over olijf olie. Vera moest voor het eerst een presentatie maken. Het was een mysterieus, zelf gekozen onderwerp. Zij koos voor de raadselachtige ontsnapping uit de Alcatraz gevangenis in 1962. Ze wilde het net zo mooi hebben als de presentaties die we normaal gesproken voor Ivo maken. Zo kwam het dat we op een avond met twee projecten tegeijkertijd bezig waren.
Beide projecten zijn goed verlopen en gelukkig is er niet teveel troep gemaakt rond Ivo’s olijf olie proeverij met een stukje brood.
Vrijdag bleven de kinderen gewoon thuis. Hoe Canadees kan je worden? Ivo en Dick zouden ‘s middags vertrekken naar Calgary voor het provinciale voetbal eind toernooi, Vera zou dan drie schaatstesten doen. Ivo voelde zich ziek en wij hielden hem thuis met een zere keel, Vera hoefde niet mee op een schoolreisje naar Oekrainse dansers die ze al twee keer eerder had gezien.
Nu werd het allemaal nog spannender omdat het inmiddels weer is gaan sneeuwen. En hoe.
Dick is veilig aangekomen in Calgary en ik ben met Vera naar de ijsbaan gegaan. Ze wist zich langzaam om te schakelen naar een “Vera bubbel” waarbij alleen nog maar aan schaatsen gedacht kan worden. Haar dans the Willow zag er geweldig uit. Ik heb nog niet het filmpje kunnen monteren. Maar zodra ik dat heb gedaan kan iedereen zelf zien hoe mooi ze het deed. Toen was er even een kleine paniek aanval voor de volgende test. Ze was overtuigd dat het allemaal niet zou lukken en als een klein meisje wilde ze bij haar moeder op schoot getroost worden. Tja, wat te zeggen dan? Gelukkig was er een hele vriendelijke jury en kreeg ze ondertussen de uitslag van haar danstest: geslaagd (alweer). Ze werd rustig en ging het ijs op voor de elements. Op verzoek van de jury deed ze verschillende sprongen, spins etc. De “camelspin” wilde maar niet lukken in the warming up. Het maakte haar nerveus. Nu mocht de coach haar moed inpraten. Bij de daadwerkelijke uitvoering ging het veel beter maar deed ze een rotatie te weinig waardoor ze hierop toch nog onvoldoende scoorde. Ze kreeg uiteindelijk een 9 uit 10.
Ze bleef op het ijs voor haar solo. Toen ze op haar beurt moest wachten mocht ik niet van haar in de buurt komen. Nu had ze haar moeder duidelijk niet meer nodig. Haar solo ging geweldig, het was heel beheerst alleen lag haar tempo weer iets te laag. Dat schijnt nog geen probleem te zijn op haar niveau. Ze sloeg dan ook met vlag en wimpel. Dat betekent dat Vera nu van een Junior level naar een Intermediate level gaat en dat haar sprongen van enkel naar dubbel gaan.
Dit was een zeer goed begin van ons weekend zonder mannen. We genoten van films, tv, pizza, naaien en elkaars aanwezigheid. Op zaterdagavond werd op tv het wereldkampioenschap figure skaten weg gedrukt door ijshockey. Dat was even een minpuntje. Wij zijn nog niet Canadees genoeg om dat te waarderen.
Helaas kreeg ik uit Calgary minder goede berichten. Van de drie wedstrijden verloren ze er twee en de gewonnen wedstrijd werd afgebroken door een ernstige blessure bij de tegenpartij. Ivo werd gedurende het weekend steeds zieker en kwam terug met de griep en een ernstig gebrek aan slaap. Gelukkig waren de hoofdwegen inmiddels wel goed begaanbaar.
Hier lijkt Ivo nog wel te genieten van het hotel zwembad, samen met zijn teamgenootjes.
Vera was niet weg te slaan bij de naaimachine. Ze had een zogenaamde Jelly roll gekregen en wilde daarvan een quilt maken. Zo heeft ze meteen de basis van het naaien kunnen leren. Het resultaat mag er wezen.
Volgend weekend gaan we verder aan de achterkant. Eerst moest ik nog weer aan de kleding voor Charlie and the chocolate factory werken. Het is toch best veel werk om 12 overallen te maken voor de Oompa Loompas.
