Vorige keer stuurde ik een mooi plaatje mee van Dick die aan zijn conditie werkte. We zijn er achter gekomen dat je bij een temperatuur lager dan –20 niet moet gaan hard lopen. Je longen en oogbollen lijken te bevriezen en het is spekglad. Na 2,5 km. is hij dan ook gestopt. Afgelopen zondag ging het beter maar toen was het ook weer rond het vriespunt. Lekker warm dus. Alles is relatief. Na heel wat sneeuw en koude temperaturen leek het vorige week lente te worden met langer daglicht en hogere temperaturen. Echter vandaag is het kwik weer gezakt naar –29 met een gevoelstemperatuur die rond de –40 zou liggen.
Straks zal ik de auto even moeten inpluggen voordat ik erop uit ga naar een lunch. Even worden dan de vloeistoffen rond gepompt in de motor om het starten en rijden wat soepeler te maken. Het vreet wel energie, maar daar maken ze hier niet zo’n probleem van.
Toen het vorige week zo mooi werd zijn mijn vriendin en ik erop uit gegaan om te langlaufen. Als ervaren langlaufster wilde ze eens een ander pad. We kwamen op een “very difficult” uit. Holy moses, wat had deze stijle hellingen en scherpe bochten. Ik heb me kunnen redden door af en toe me te laten vallen en dat gaat vrij makkelijk met zo’n verhoogd adrenaline peil. Ik geloof ook niet dat ik het echt erg vond toen we om moesten keren (op een makkelijker pad) toen ze telefoon kreeg dat haar zoontje ziek van school opgehaald moest worden.
‘s Avonds kwamen we nog terug bij dit Wilderness center voor the stargazing die Ivo’s school had georganiseerd. Gelukkig was het helder weer dus konden we door de telescopen een aantal sterren spotten. Echt warm word ik er niet van in tegenstelling tot mijn mannen. Daarvoor ging ik staan bij het grote vuur, wat wel gezellig was. Die gezelligheid hebben we nog even voortgezet bij ons thuis samen met Natasha en Ben, de kinderen en een fles wijn. Eigenlijk was mijn huis nog niet opgeruimd van de dag ervoor dat ik mijn quiltclub op bezoek had. Ja, we gaan rustig door en het einde van de voorkant is in zicht.
Ik heb donderdag wel wat moeten uithalen, want kletsen, (veel!) lachen en quilten gaat toch niet helemaal samen. Ik heb me onsterfelijk kunnen maken met de Hollandse (Franse) lunch: champignonnen ragout. Voor de meeste dames was dat iets nieuws en ‘t werd zeer gewaardeerd. Het was een gok.
Vera heeft vrijdag nog kunnen pronken met haar figure skating outfit van eigen hand op de jaarlijkse foto shoot van haar figure skating club. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat. Een idee kan ik hier al geven:
Misschien is het geen toeval dat Vera iets van stof heeft gekozen om als product te kunnen verkopen voor een schoolproject. Ze moeten een “nieuw” product aan de man weten te brengen in haar klas. Niet echt natuurlijk, maar ze moeten alle stappen van marketing doorlopen van product bedenken tot en met posters en een presentatie. Paniek bij Vera want ze wist niets. De opgepimpte fietstassen die ze eerst wilde doen vond niemand leuk bleek na haar marktonderzoek. Ineens kwamen we op het idee van “a Vbag for the Ipod of Ipad”. Een op maat gemaakt tasje met een stof, knoop, lint naar eigen keuze van de klant. Een handige haak eraan en je naam erop maakt het verliezen van deze kleine computers bijna onmogelijk. Een half uur na het idee rolde het prototype van de naaimachine. De rust was wedergekeerd in het huis.
Ik ontplofte nog wel even toen bleek dat het de volgende dag niet mee naar school hoefde wat haar paniek helemaal ongegrond maakte.
Ivo had duidelijk andere dingen aan zijn hoofd. Hij moest leren stropdas strikken voor the formal day op school. Hij heeft een hele stomme moeder die daar een foto van wilt maken. Eerst mocht het natuulijk niet op de foto, later wel. Waarschijnlijk had de inspectie op de badkamer een goedkeuring gegeven,
Hij heeft in ieder geval veel punten kunnen verdienen voor zijn “house” op school. De groep leerlingen waar hij bij in is gedeeld. Ik ben alleen kwijt of hij nou bij air, fire, water or earth behoord. Maar zo’n groep heeft leerlingen van alle jaren in zich die strijden tegen de andere houses. Zo moeten alle leefijden samen werken en worden ze aangemoedigd om mee te doen aan activiteiten. Pyjama dag weigert Ivo echter (en dat snap ik ook wel).
Na gisteren is natuurlijk de vraag wat we mee zullen krijgen van de troonswisseling op 30 April. Het is hier al wel op het nieuws geweest. Ivo is nu wel getriggerd om nog eens een presentatie te houden over ons koningshuis. Eerst zal hij nog andere projecten moeten doen.
