Zondagavond kreeg ik het nieuws dat de directeur van Vera’s school Ken Szopa was overleden, het gevecht tegen kanker had hij verloren.
Maandagochtend zorgden ik ervoor klaar te staan om Vera eventueel naar school te brengen om haar te steunen als zij het nieuws zou horen. Ze reageerde eigenlijk heel nuchter:` heel verdrietig voor zijn familie maar wij hebben gelukkigmrs. Bahri` (de waarnemend directeur die ze nu al een jaar hebben). Later op school kwamen toch wel de tranen en kreeg ze de sterke armen van haar leraar om zich heen. Op school was een crisis- interventie team die de klassen langs ging en met de kinderen dit verlies bespraken. Tussen de middag kwamen de leraren bij elkaar en was ik één van de vrijwilligers die een oogje op de kinderen hield. Het was heel rustig op school. Het leek erop dat de volwassenen meer problemen hadden met dit overlijden dan de kinderen. De volgende dag hadden we een bijeenkomst in school om stil te staan bij het overlijden van deze zeer gewaardeerde directeur. Ook nu waren de leerlingen rustig maar hielden weinige hun ogen droog. Vrijdagavond ben ik samen met Natasha naar de kerk geweest waar een mis werd gehouden voor Ken. Vera voelden niet de behoefte om nog mee te gaan. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Op school merkte ik al dat het uitspreken van: `gecondoleerd`, niet gebruikelijk is. Even word je dan weer duidelijk dat je hier toch ook in een andere cultuur leeft.
Ik schrok even dat bij het ingaan van de kerk verwacht werd de familie een hand te geven. Ik ging naar de kerk toe om mijn respect voor deze man te uiten maar dit had ik niet verwacht. Op zaterdag zou pas de werkelijke begrafenis zijn met mogelijkheid tot condoleren. Natasha stapte terug dus ik moest het woord doen. Ze bedankten ons oprecht voor het aanwezig willen zijn bij de deze mis. Een mis waar ook de kist werd binnen gereden, familie, collega`s en vrienden spraken. Wat zou er gebeurd zijn op de daadwerkelijke begrafenis zaterdag? Bij ons ging die dag het leven door met het gebruikelijke schaatsen op zaterdag. Vera had maandag op het ijs even een kleine inzinking gehad door in tranen uit te barsten. Ik had gelukkig de coach ingelicht en zij heeft Vera getroost en haar geleerd om de kracht van haar geliefde directeur in de sprongen te stoppen. Het leek daadwerkelijk te helpen.
Dit werd over hem geschreven in de krant:
SZOPA, Ken Edward
May 20, 1961 – December 9, 2012
It is with heavy hearts that we announce Ken's passing, on the second Sunday of Advent, which is Peace.
Ken was born and raised in Edmonton, where he met his loving wife of 27 years, Debi. Following their marriage, Ken and Debi laid the foundation for their family in Sherwood Park, becoming active members of the community and raising children Colin and Kristy, whom Ken adored.
Ken started his teaching career at Jean Vanier Catholic School in 1988 and returned in 2008; where he remained Principal, until the end of his 25 year career with Elk Island Catholic School District. He was a passionate educator, mentor and leader who made the world a better place, one life at a time. Ken was an active member of the community, volunteering at school and church, coaching various sports teams and more recently, helping to raise awareness while fundraising for Cancer associations across Alberta.
Ken was an avid traveler, lover of sports and someone who lived every experience to the fullest. He will be remembered for his strength, courage and faith, as well as his unwaveringly positive attitude and deep love for his family and friends. He is survived by his wife Debi; children Colin and Kristy; parents Henry and Lorraine; sisters Christine (Duane) and Sherry (Peter); brothers Ron (Bonnie) and Gord (Anna); brother-in-law Tim; Debi's parents Dorothy and Tom; as well as numerous nieces, nephews, relatives and dear friends.
The Szopa family would like to thank The Cross Cancer Institute, Grey Nuns Hospital, Strathcona Home Care, Provincial Home Oxygen and the incredible team of doctors and nurses that positively impacted Ken's journey. After a long, courageous and inspiringly fought battle with prostate cancer, the family asks that in lieu of flowers, donations be made to the Cross Cancer Institute via http://albertacancer.ca/ kenszopa.
A Service will be held to celebrate Ken's life on Friday, December 14 at 7:00 p.m., as well as a Liturgy and Reception on Saturday, December 15 at 12:00 p.m. Both at Our Lady of Perpetual Help Parish, 13 Brower Drive, Sherwood Park, AB.
We will miss your kind heart and inspirational outlook on life. It's easy to be heavy: hard to be light - Perhaps your most important lesson and something we will strive to live by, in your honor.
lieu of flowers, donations be made to the Cross Cancer Institute via http://albertacancer.ca/ kenszopa.
A Service will be held to celebrate Ken's life on Friday, December 14 at 7:00 p.m., as well as a Liturgy and Reception on Saturday, December 15 at 12:00 p.m. Both at Our Lady of Perpetual Help Parish, 13 Brower Drive, Sherwood Park, AB.
We will miss your kind heart and inspirational outlook on life. It's easy to be heavy: hard to be light - Perhaps your most important lesson and something we will strive to live by, in your honor.
Meteen na deze droevige bijeenkomst reden we door naar een Kerstfeestje van de quiltclub (stitch- en bitchclub of MaMa Bees genoemd). Even was dat schakelen. Ik kreeg niet veel tijd. Eén glas water was toegestaan, daarna moest ik over op de alcohol. Gelukkig reed Natasha nadat ik haar `s ochtends naar ons heerlijke langlauf uitje had gereden. Ik heb me beperkt tot wijn want al die drank mixen met wodka zien er toch heel gevaarlijk uit. Het is natuurlijk niet vreemd dat dit de volgende foto opleverde:
Ik had ng niet te veel gedronken om een rondleiding door dit nieuwe huis te krijgen. Een huis waar doordachte architectuur in terug is te vinden. Het bestaat hier dus toch wel. En het was daar warm, wel 26 graden. Ook dat ben ik niet gewend in het tochtige hok waar wij leven. Ik kreeg nog wel die middag van onze verhuurder een kerstkadootje: een giftcard van $50,- Eigenlijk wel heel ondankbaar.
Die avond heb ik ook een kerstkadootje gehad via een zogenaamde gift exchange. 
Vandaag was er ook een gift exchange op het kerstfeest van Vera`s schaatsclub. Zij mochten het alleen ruilen als het nog ingepakt zat. Verder deden ze erg leuke spelletje buiten in de sneeuw. De zon scheen en het was slechts –12 graden dus er was volop plezier.
Onverwachts hadden we vanavond ook nog een soort van kerstdiner bij Natasha thuis. Lekker eten en ook hier zijn de kinderen weer overladen met kado`s. Helaas brak ik wel een tand op de granaatappel pitjes in de fruitsalade. Morgen dus eerst de tandarts bellen…
Donderdag moeten we wel helemaal klaar zijn want dan stappen we op het vliegtuig voor onze home-leave. Alhoewel we hier ook steeds meer een thuis krijgen.
