Een stoofpotje staat op “simmer” in de skillet, Ivo is naar de schoolbus gebracht en Vera is opgehaald. Ik heb vanochtend meteen na het opstaan centimeters sneeuw weggeschoven voordat we met de auto’s sporen maken die je er later moet afbikken. Dit is regelmatig mijn beweging in de buitenlucht. Het is dat mijn vingers na een tijdje bevriezen anders zou ik er best wel van genieten. Vroeg, nog stil in de straat met een zonsopgang.
Momenteel trekken de sneeuwwolken weg en komt er een strakke blauwe lucht voor in de plaats. Een dag dat je erop uit wil in plaats van je in te nestelen dicht bij de verwarming. Ik mag er straks op uit om naar de garage te gaan. De afstandsbediening om de auto te openen doet het niet meer en de sloten zijn bevroren waardoor ik niet ouderwets de sleutel kan omdraaien in het slot van de deur. Fijn, weer eens naar mijn vrienden (maar niet heus).
Op de terugweg moet ik nog even lijm kopen voor een nieuw board voor een ander project voor Ivo te kunnen maken dat morgen klaar moet zijn. Gisteren heeft hij er aangewerkt met een paar klasgenootjes. Vera was met een vriendinnetje bezig aan een ander schoolproject. En zo zit je dan als moeder zonder computer. Gelukkig had ik nog mijn Ipad en mijn iron voor het quilt werk, want daar had ik ineens veel tijd voor. Ik ben aardig op weg.
Vera’s vriendinnetje bleef eten om zo vooral niet mee te hoeven naar de hockey (=ijshockey) wedstrijd van haar broer die een stuk verderop moest spelen. Nou ja, eten. Heel selectief wordt van het bord geprikt, met de vork in de rechterhand, dat wat ze wel wilt eten. Mijn koke, met veel groeten, wordt slecht gewaardeerd door de gemiddelde Canadees.
De pizza van Panago, die we op Vera’s school vrijdag uitserveerde wordt daarintegen door iedereen erg lekker gevonden. Ik had een lunchafspraak met een andere expat die normaal in Koeweit woont dus hoefde ik die vette hap niet te eten. Het rook wel lekker. Zeker na onze inspanning op de langlauf skies.
Eigen gemaakte pizza stond ook op het menu voordat we vrijdagavond naar een hockey wedstrijd gingen. Via een fundraising aktie hadden we kaartjes gekocht voor de Oilkings, een topteam voor highschool studenten. Het volwassen team, the Oilers, spelen nog steeds niet door een arbeidsconflict dus automatisch kom je terecht bij deze Oilkings als je een goede wedstrijd wilt zien. Het was een wedstrijd met alles erop en eraan. Zie “lordoviful” op Youtube voor het gemonteerde filmpje dat Dick heeft gemaakt. We zaten helemaal vooraan dus we hadden het gevoel de spelers te kunnen aanraken als er geen plexiglas tussen zou zitten. Vera kreeg een wedstrijd puck aangereikt door een spleet van dat glas. Deze staat nu als een soort van schat op haar kamer.
Zaterdag mocht Dick weer, met hulp van Ivo, zijn Verhoeven-Remax soccer team coachen. Ze staan bovenaan dus dat is leuk.
Nu ik de computer heb kan ik meteen wat Sinterklaas gedichtjes typen om ze woensdag toch een beetje te verrassen en met dat leuke Nederlandse feest mee te doen. Veel tijd zal er niet zijn voor kadootjes want we moeten naar een ouderavond van Vera.
Ik ga eerst maar naar die vrienden want zonder auto kom je niet zo ver bij –15.
