Vera is weer thuis. Vrijdag toen we haar ophaalde was ze blij ons te zien na een hele fijne week op het kamp. We hebben echt niets van haar gehoord. Ze blijkt heel zelfstandig te zijn. Ze kon mee nadat we waren getracteerd op een barbecue en de kampeerders een demonstratie hadden gegeven van het paardrijden. Natuurlijk dit alles vooraf gegaan door het volkslied en gebed. Een week lang hadden ze iedere dag een uur kunnen rijden, in stap. Draven en galopperen is er niet bij op zo’n kamp.
Van de week krijgen we veel foto’s toegestuurd. Hier alvast een voorproefje:
Geweldig leuk allemaal. Naast plezier heeft ze veel geleerd over de bijbel. Ze kwam voor de keuze te staan aan de kant van God te willen staan of bij de duivel. Enige nuance was blijkbaar niet mogelijk. Toch wel ouderwetse gedachten. Zoniet voor de poes daar. Moeder overleed bij de geboorte van de kittens en vader heeft haar rol helemaal overgenomen (behalve dan het zogen, daarvoor waren de mensen nog noodzakelijk). Deze moderne aanpak vertedert iedereen.
De week dat Ivo enig kind was kwam hiermee ook ten einde. Ook hij vond het heerlijk om alle aandacht te krijgen. Alhoewel ik niet veel aandacht voor hem had. Ik was druk met het inrichten van Vera’s kamer, zijn kamer, de garage en de basement. Een half uur voor we Vera gingen halen was ik klaar. Ik moet alleen nog de boekenkast inruimen. Vera wist haar kamer enorm te waarderen ondanks dat we geen planken meer hebben opgehangen. De landlord doet echt moeilijk. Het zijn Ikea rekjes geworden.
Ivo’s kamer is ook af met jungletekening (nog steeds aanwezig). Dus kunnen ze daarover geen strijd hebben. Die competitie is er wel over het zomerkamp. Alles wordt gedaan om duidelijk te maken dat de ander vooral niet moet denken dat hij/ zij een leuker kamp had. Ook hier geen genuanceerde gedachten. Gisteravond, buiten, bij onze eigen babeque lagen ze op één lijn door samen kampliederen te zingen. Dat is dan weer erg leuk. We bouwen aan onze reputatie in de buurt.
Vandaag moesten onze mannen werken aan echte competitie. De plaatsing van Ivo`s footballteam de Wolverines vond plaats. Op welk niveau worden ze ingedeeld? Ondanks het hele warme weer moesten ze er tegenaan. Een paar korte wedstrijden om te laten zien wat ze kunnen. Het is een heel jong team met veel jongens die weinig ervaring hebben dus het was een leuke manier om wedstrijd routine op te doen. Veel winnen was er nog niet bij toch was ik onder de indruk hoeveel meer ze al konden sinds ik ze voor het laatst had gezien. De team manager kreeg wel complimentjes dat “onze” zo geweldig aanmoedigen. Hier zijn echter geen prijzen voor.
De vele trainingen lijken hun vruchten af te werpen. Drie maal per week is meer standaard dan uitzondering, deze weken. Zelfs met ouders aan de kant. Waar halen ze de tijd vandaan? Ik ben iedere avond wel bezig met iets.
Donderdag zijn er meer kwalificatie wedstrijden, maar zo mogen we het niet noemen. De jongens mogen absoluut niet onder druk staan. Het wordt jamboree genoemd. Volgende week gaat ook het schaatsen van Vera beginnen dus dan moet ze helemaal uitgerust zijn van de paarden.
Dick moet wennen aan het feit dat zijn vriendin de boortoren is afgebroken. Veel intensief buitenwerk zit er helaas op. Ze vroegen al of hij last had van postnatale depressie.
