Intelligent en stom

 

Vera’s end of the year trip naar het Fort Sascatchewan museum was erg leuk. Het weer was stralend dus dat hielp goed mee. Ze kregen de geschiedenis van Canada in een notendop door het bezoeken van het Fort, een oude school, oude kerk en een courthouse. Dick kwam van zijn werk, die om de hoek ligt, om mee te doen aan de picknick. Deze vreemde man die zomaar het terrein opkwam werd niet meteen door iedereen begrepen, gelukkig werd hij herkend door een moeder als Vera’s dad en werd hij niet verjaagd. Vera vond het in ieder geval geweldig dat hij erbij was. Daarna gaf de schaapsherder nog een demonstratie met zijn hond en de kudde. Kortom een geslaagde dag.

Een oefening om RCMP te worden, de bereden politie.

Een mak lammetje.

Het was een welkome afleiding van de verhuizing beslommeringen. Het weekend en andere dagen ben ik druk geweest met uitzoeken, inpakken en schoonmaken. We krijgen geen eindschoonmaak vergoed dus we zullen en zelf moeten doen. Stik sjagerijnig word ik ervan want dit is stom werk waar ik zelf niet meer van zal genieten. De landlord was altijd goed voor ons en we kwamen destijds in een zeer schoon huis dus je bent ‘t verplicht. Tussendoor gingen de kinderen gewoon nog naar school en zoals beloofd mocht Vera eens proberen om zelf van school naar huis te fietsen. Ze had bewezen goed de verkeersregels te kennen dus werd het tijd. Tjonge, wat is het moeilijk om je kind los te laten. Apentrots kwam ze veilig thuis (zoals te verwachten). Volgens mij is ze nog nooit zo snel naar huis gefietst. Ivo’s school ligt te ver om te fietsen en hij had het nog erg druk met zijn laatste examens. Hij wilde nog steeds graag goed scoren om een honored student te kunnen zijn.

Voordat we zouden uitvinden of dat was gelukt moest hij nog gewoon naar school. Nou ja, gewoon. De laatste schooldagen zijn toch allemaal wat losser en wordt ook daar veel opgeruimd. En niet alleen op school, ook het football sloot zijn seizoen af voor de zomervakantie.

De helmen worden afgenomen om schoongemaakt te worden net zoals zijn shoulder pads.

Vera nam afscheid van haar favoriete klassejuf Mrs. Weir door nog samen met haar klasgenootjes fluit te spelen. Iets dat ze hebben geleerd op muziekles via het karate fluit systeem. Ieder nieuw lied wordt gestest en kan je een band (lintje) opleveren die aan de blokfluit wordt gehangen. Was je gedrag niet goed mag je niet meedoen. Mocht je wel meedoen dan gaf de muziekjuffrouw jou een buiging. Slaagde je voor de test boog ze opnieuw. En niet iedereen slaagde elke keer.

Daarna braken ze, samen met de juf, in tranen uit. Twee jaar lang dezelfde juf schept toch echt wel een band. Het hadden ook tranen van geluk kunnen zijn want ze kreeg een geweldig goed rapport mee naar huis. Zelfs met spelling zou ze op het niveau zijn of soms zelfs hoger.

Ik verstoorde het hele proces omdat ik snel naar Ivo toe wilde. De dag ervoor kreeg ik te horen dat Ivo een reward zou ontvangen en dat we daarom als ouders waren uitgenodigd. Welk reward wist ik niet. Gelukkig kon Dick vrij nemen om erbij te zijn want Ivo zou het toch wel erg leuk vinden als we er allebei zouden zijn.

Het werd een reward voor Science, Social studies en daarna werden de leerlingen afgeroepen voor honored student reward. Dat zijn de leerlingen die een eindresultaat hadden van 80% of hoger over alle vakken. Ivo werd maar niet afgeroepen, het ging op alfabetische volgorde dus als laatste stond hij op het lijste. Dick stond vlakbij bij hem en hoorde een zucht van opluchting, het was ‘m gelukt. Waanzinnig knap, 90% gemiddeld over alle vakken over het hele jaar had hij gescoord op een school met een uitdagend academisch programma in zijn tweede taal. Normaal gesproken relativeer ik het met: “die jongen kan toevallig goed leren”. We zijn Hollands genoeg om niet teveel boven dat maaiveld uit te komen. Vandaag ben ik toch wel een beetje extra trots op mijn kinderen.

 Hier krijgt hij zijn tweede reward omgehangen door Mrs. Hamilton.

Hier de honored students van grade 7.

En hier de trotse vrouwelijke helft met Ivo van de familie.

 

En als update van het huis. Vandaag zouden ze beginnen met het parket en wilde ik even gaan kijken. Echter geen werkers te bekennen. We zijn even om het huis gelopen langs een oude autoband en sigarettenpeuken en ik was aangenaam verrast toen het leek of iemand grondig aan het poetsen was. Natasha zei ook: een huis en tuin met mogelijkheden maar totaal niet onderhouden.

De aannemer zei dat hij niet mocht beginnen met de werkzaamheden vandaag van de landlord. Het zou andere werkzaamheden verstoren. De schoonmaak misschien? Morgenochtend beginnen ze dan echt met het voorzichtig uitnemen van de vloerbedekking omdat de landlord deze wil hergebruiken (hopelijk niet in ons huis), in het weekend werken ze door om dinsdag klaar te zijn. Ik zal de parket mensen verwennen met wat Hollands Heineken bier in de fridge. Dat lijkt me slim.