Een beetje oranje en veel goud

 

Zo oranje als Nederland is, zo grijs is het hier. Het weer is regenachtig en winderig. Gisteren was het flink aan het hagelen. Eigenlijk dus heel Hollands weer. Toch kon ik nog net voor de buien vrijdag even golf spelen op het mooie Legend en Ant had zowaar een oranje shirt aan. Ze zegt dat het toeval was.

Dit was meteen ook het eninge oranje shirt dat we hier zagen behalve dan die van de jongens op de tv.

Het staat hier al 1-0… We waren zo blij dat we het hier live kunnen volgen op de Canadese tv. We hebben tijdelijk het kanalen pakket kunnen aanpassen. De dame van Shaw aan de telefoon snapte niet waarvoor deze verandering zo belangrijk was maar het was wel geklaard in 2 minuten. Het schijnt ook mogelijk te zijn om live te kijken in cafés hier, maar dan mogen onze kinderen niet mee naar binnen. Het biertje drinken we maar hier op, kijkend op de bank met de kinderen, om 10 uur `s ochtends. Of was het toch gewoon koffie? Alle andere Nederlandse programma`s rondom het voetballen die we vrijdag nog konden volgen via “Uitzending gemist” zijn inmiddels geblokkeerd met de tekst: op uw huidige locatie is dit programma niet toegestaan. Het verlangen naar onze home leave volgende maand wordt zo nog groter.

Eerst dan nog die verhuizing. Ze hebben naar lang zoeken een verhuisbedrijf gevonden die ons op 5 Juli kan helpen. Van de week heb ik er bezoek van gehad. Het is niet op één dag te doen met twee mannen want ik heb nog veel spullen in te pakken. Dat valt tegen, ik heb al zoveel weggegooid en veel in dozen/ kratten gedaan. Ze gaan misschien al van de week beginnen dus we eindigen dan in een half gestript huis. Ik probeer er maar niet teveel over na te denken. Met de nieuwe landlord heb ik fijn (?) kunnen steggelen over het verkrijgen van de sleutel op 1 Juli en ik weet nog niet of dat gaat lukken. Ik moet hem nog bellen want hij heeft nog niet alle papieren, zoals beloofd, bij ons afgegeven. Als klap op de vuurpijl gaf het verhuurbedrijf van de meubels aan dat ze niet willen dat een gewoon verhuisbedrijf hun spullen verhuist. Hoe kun je het gecompliceerder maken?

Het staat vast dat op 8 juli het vliegtuig vertrekt en wat zullen we blij zijn als het zover is. Zeker nadat we van de week een voorproefje hebben gehad van de festiviteiten rondom het gouden huwelijksfeest van mijn ouders. Vrijdag waren ze dan officieel 50 jaar getrouwd en daar is uitgebreid aan gedacht en zijn ze al verrast met ballonnen en bloemen, zelfs van de burgemeester.

 

Mijn activiteiten bestonden deze week voornamelijk uit het regelen dat iedereen op tijd met een volle maag (maar niet te vol) op het football veld cq. ijs kon staan, foto`s verzamelen voor het jaarlijkse fotoalbum en het quilten van mijn quilt. Dat laatste valt nog niet mee en ben ik nog niet mee klaar.

Mijn grip handschoenen zijn echt nodig (en niet mijn safety cut gloves zoals op FB staat geschreven). Kim had me al voorbereid dat ik die maar snel moest kopen en ze had gelijk, je houdt anders geen schouders en nek over. Buiten het quilten dat verslavend werkt is het erg leuk om van een Canadese les te krijgen. Naast dat ze veel kan vertellen over Ivo`s school worden regelmatig de verschillen tussen onze culturen duidelijk. Ze kennen hier geen rijggaren, moet ik straks uit Nederland meenemen. En de Nederlandse gewoonte van een bloemetje geven uit waardering voor de hulp blijkt ook nog steeds erg ongewoon. Niet vreemd want het lijkt wel of ze goud stoppen in de bloemen want ze zijn echt heel duur. En nee, praten over geld is geen typische Nederlandse eigenschap.