Vorige week zondagochtend 4 December kwamen de kinderen naar beneden en vonden hun schoenen gevuld met chocolade munten (dollars). “Ooh leuk, Zwarte Piet is langs geweest”. Het duurde even maar toen vonden ze toch ook de pakjes. Sommige zelfs met gedicht.
He, lekker even dat echte Sinterklaas gevoel. Ik kreeg nog een Slap horloge: 
, heel onverwachts. Maar waarom kreeg Dick geen kadootje? Is hij stout geweest of heeft het een andere reden. Later op de week vond ik in een hoek van de kelder een schaar en een rol met herkenbaar inpakpapier…
Natuurlijk stond de week in het teken van Vera’s verjaardag. In het weekend hadden we al vier taarten en 12 muffins gemaakt en die lagen klaar in de diepvries. Ik moest nog wat andere dingen voorbereiden dus ik was wat beperkt in mijn hulp aan scholen. En misschien ook maar goed want bij beide scholen kwam de levering te laat of helemaal niet. De cookie dough kwam twee uur te laat aan op Vera’s school. Even voor de Nederlandse kijkers: Cookie dough is een bevroren koekbeslag in een emmer die je eruit kunt scheppen om zo in de oven te schuiven voor heerlijke koekjes. Scholen en sportclubs verkopen deze voor veel geld om zo weer extra geld te krijgen. Fundraising dus. Ze komen in wel tien verschillende smaken voor de mens en in drie smaken voor de hond. Het is zaak dat je die dozen vol met emmers snel uitsorteerd om ze even later mee te kunnen geven aan de juiste persoon. Een zorgvuldig werkje dus en voor mij een uitdaging om de chocolate chip with or without nuts goed gescheiden te houden van de emmers chocolate monster cookies etc. Ik heb geen klachten gehoord. Ik blijf me ook elke keer weer verbazen dat een school met zo’n simpele actie duizende guldens weet te verdienen.
De chocolade bestelling op Ivo’s school kwam in eerste instantie helemaal niet opdagen. We zaten met zes vrijwilligers te wachten maar helaas. De chocoladefabriek gaf de koerier de schuld en de koerier het choladebedrijf… Wekregen Starbucks koffie en muffins van school dus we hebben gezellig kunnen bijkletsen. Toen de meeste weg waren en ik moest blijven wachten, met een andere moeder, voor het helpen met de hot lunch en supervising heb ik me maar bezig gehouden met het lamineren van kleuterwerkjes. Het werd dus een klein handenarbeid clubje. Vlak voor sluitingstijd van school werd alsnog de chocolade bezorgd maar toen waren de vrijwilligers weg. De volgende dag zijn andere moeders vier uur lang bezig geweest met het uit sorteren van deze fundraising.
‘s Middags heb ik samen met Vera het “crea-bea” gevoel kunnen voortzetten met het maken van haar traktatie. Heel ouderwets en simpel hebben wij een meloen omgetoverd tot een egel met kleurige, fuit/ snoep stekels. Ik kreeg veel bekijks toen ik het binnen droeg de volgende dag.
Tussendoor is Vera nog naar figure sakting gebrach,t en ooh ik vrees weer een snelheidsovertreding gemaakt te hebben. Ik reed mee met de flow die niet echt hard reden maar meer dan de 30km/u die is toegestaan… Ze staan hier echt overal te controleren. Ik ga me toch maar eens meer bezig houden met mijn snelheidsmeter dan met het overige verkeer.
Donderdag was Vera dan jarig. Ze werd 10, dus we hebben geen kinderen meer in de enkele cijfers. Slik. ‘s Ochtends lag de de ontbijttafel weer vol met kaarten, emails en kadootjes. Dat blijft toch heel leuk.
Op school heeft ze ook alle aandacht gekregen en het nodige kado gekregen en ‘s middags kwamen er nog weer vrienden om haar te feliciteren.
Op vrijdag was het tijd voor haar feestje na school. Onverwachts kwam er nog een jongen uit haar klas mee en het buurmeisje schoof ook nog aan. Feest dus.
We begonnen met (eigengemaakte) sandwiches om te voorkomen dat ze de rest van de middag hyper zouden zijn. Dat werkte goed. De mevrouw die we hadden ingehuurd voor een workshop juwelen maken kon ze goed bezig houden. Ze hebben heel rustig mooie armbanden en kettingen gemaakt.
De juwelen pro liep de deur uit en de pizza koerier stond op de stoep. Het was echter zijn eerste dag dus dat liep een beetje moeizaam.
Daarna was het dollen in de kelder. Dat werd nog erger na het aansnijden van de ijstaart met champagne. Suiker deed toen dus zijn werk.
Om zeven uur werden de meesten opgehaald en konden ze een ballon meenemen. Dat blijven ze leuk vinden ondanks dat ze alweer zo groot zijn. Je moet ze natuurlijk wel goed vasthouden.
Na het opruimen en poetsen van de toiletten kreeg ik keelpijn en stortte helemaal in. Gisteren heb ik veel geslapen en vandaag lijkt het al wat beter te gaan.
We maken ons alweer op voor het volgende feest. Dus voor ik het wist had Vera alle kerstdecoratie al uit de dozen. Als ik dan niet met oma Pannekoek kan versieren doe ik het maar hier uitgebreid met mijn moeder, zal ze gedacht hebben. Je kunt natuurlijk ook niet achter blijven bij de Canadezen die flink uitpakken met lichtjes en andere decoraties. De mannen zijn maar boodschappen gaan doen. Traditiegetrouw (als oma Alice) hebben we de boom opgezet met kerstmuziek op de achtergrond. Naast veel versieringen met herinneringen heb ik de boom goed kunnen vullen met rode ballen van garage sales. Geweldig wat je voor 3 dollar dan kan kopen.
