Heerlijk zit ik hier op de bank in de zon. Buiten is het nog wat koud maar ze verwachten van de week nog 27 graden. De bomen zijn allemaal prachtig aan het verkleuren, soms lijken ze wel van goud.
Wat moet het toch raar zijn voor een boom om ‘s nachts hele lage temperaturen te hebben en de volgende dag in de volle zon te staan. Zijn er verhalen bekend van bomen die in de war raken? Misschien toch eens op zoek naar een boom fluisteraar. In ieder geval weten wij soms niet meer wat je kan verwachten.
De ene week sta je nog te golfen in een mouwloos shirt om een paar dagen later met vele lagen kleren aan en een muts op te staan swingen. Overigens lukt dat niet om met veel lage kleding te swingen. Goed excuus dus voor mijn soms toch zeer slechte golfspel. Ik dacht dat ik eindelijk weer in de lift omhoog zat met die club en dat stomme balletje, om dan even later weer zeer teleurgesteld te zijn in wat je doet. Het blijft me uitdagen dus we gaan dapper door. Heb ik zo niet alles bereikt in mijn leven?
In de war was ik net ook met de verschillende maten die ze hier hanteren in recepten. Cups, inches, pounds, Fahrenheit, ik raak er maar niet aan gewend. Ik probeer nu als echte Canadeese moeder koekjes te bakken maar had de oven weer te laag ingesteld. Ik keek naar de Celsius. Wie weet worden het wel hele lekkere koekjes.
De kinderen wil ik vanmiddag wat verwennen met home made havermout koekjes omdat het een pittige week is waarbij onze hele routine in de war is geschopt. Ik ben namelijk onbestorven wedeuwe voor een week en moet beide kinderen bij de sport krijgen rond dezelfde tijd. Hoe doen single moeders dat? Ingewikkeld genoeg als je er alleen voor staat en zeker nu de football een extra training heeft ingelsast met andere teams die weer op andere velden oefenen. Alsof dat niet genoeg is ons team ook verhuisd naar een ander trainingsveld met verlichting en dat ligt op een 20 minuten rijden, precies naast Ivo’s nieuwe school vanwaar hij drie uur eerder met de bus naar huis komt. Vanmiddag hoeft hij een keer geen bus te nemen want dan haal ik hem op om door te rijden naar de orthodontist. Ik geloof dat hij dan zijn expander krijgt in zijn mond. Dat zal vast heel raar aanvoelen.Ik hoop maar dat hij niet gaat slissen en gewoon kan eten. Overigens lijkt zijn voet het weer goed te doen, zeg ik met enige voorzichtigheid. Ivo schijnt het goed op school te doen als ik zijn leraren mag geloven. Ze vinden hem goed passen op die toch leuke, bijzondere school.
We zijn ook wat in de war doordat het nu definitief is dat we van de zomer dit fijne huis uit moeten. Eigenlijk wisten we het wel maar zaterdagochtend is de huiseigenaar het persoonlijk komen bespreken. Dus als we besluiten hier nog een paar jaar te blijven zal ik weer op huizenjacht moeten. Alles waar we zo aan gewend zijn geraakt, en soms ook wel aan gehecht, wordt dus weer helemaal in de war geschopt. En dan praat ik nog niet over de hele papier winkel die vast zit aan een adreswijziging. Maar zover is het dus gelukkig nog niet. We hebben nog even de tijd. Ik had me vorige week suf gepoestst om het huis spik en span te krijgen voordat hij zou komen. Het beoogde resultaat heb ik bereikt. Hij is blij dat we goede huurders zijn en dat maakt hem flexibeler.
In dit soort situaties ben ik blij enig naaiwerk te hebben. Die creativiteit ontpant echt en hopelijk krijgt Vera daarmee een mooie Halloween jurk.O jee, ik ruik aangebrande koekjes…
