IJs

Op maandag staat Vera tegenwoordig in deze outfit klaar om het ijs op te gaan voor kunstrijles:
 
Ze mag het jasje uitdoen als ze toestemming heeft van de coach. En dat bleek weer een ander te zijn dan vorige week (???!!!!) Zijn ze bang voor een kunstrijdpakjes competitie? Kan me er iets bij voorstellen bij die meiden (en drie jongens).
Verder hadden we van de week ook ijs op de weg. De temperaturen waren boven nul geweest dus alles was lekker aan het dooien. Heerlijk was dat. Er ontstaan dan weer problemen als de neerslag veranderd van sneeuw in regen. Water op een koude ondergrond geeft natuurlijk ijs. Vele aanrijdingen waren er op de weg dus kon ik mijn afspraak bij de kapper in Edmonton afzeggen, en schrik ik dagelijks van de grijze haren als ik in de spiegel kijk.
Eigenlijk wilde ik de kinderen met de schoolbus naar school hebben maar doordat we nog steeds slechts één badkamer kunnen gebruiken zijn we telkens te laat voor de bus.
Hier zie je Vera in haar badkamer naar beneden kijken in onze woonkamer:

Duidelijk dus dat we die niet kunnen gebruiken. Inmiddels is dit gat dicht en lijkt de badkmer ook steeds meer op een badkamer na volledig gestript te zijn geweest en een tweede lek gevonden te hebben. De werklui zijn aardig en netjes, toch wil ik graag snel mijn privacy en huis terug. Volgens Dick willen ze niet snel weg want ik verwend ze met koffie en koek en dat schijnt hier niet normaal te zijn.
Enfin, woensdag de weg op, met spikes onder de schoenen. Werkt best wel goed want Ivo had haast maar viel slechts één keer. Hij moest na het ochtend gebed een verhaal voorlezen over de intercom in verband met “bullying awareness day” (anti-pestendag ) de volgende dag. Toen Natascha mij een lift terug gaf, miste ze de afslag naar onze huis. Zij stuurde wel naar links maar de auto bleef rechtdoor glijden.
Ijs lag er ook, vrijdag, op de cross country “grooms” dus bleven we op de makkelijke route. Het begrip makkelijk blijft een ruim begrip voor een beginner zoals ik. Met twee vriendinnen hebben we ons lekker in het zweet gewerkt. Het was nog wel te doen zolang je in het spoor bleef. Toen op het eind de groom stopte  beneden aan de heuvel met in het zicht een grote tractor die ons benaderde wist ik alleen maar een sneeuwbank in de glijen en om te vallen in de sneeuw. Toen had Ant net haar camera niet open staan anders hadden we vast geld kunnen winnen bij funniest home video’s.
Hier een foto, genomen door Ant, op de top van de berg met Natasha naast me die nog aan het ploeteren was:

En wat vervelend toch dat we nog tijd hadden om te gaan lunchen bij Ric’s grill. Tja, soms is het leven van een expat vrouw echt niet leuk.
‘s Avonds zijn we, met de kinderen, verder gegaan met de intergratie door naar een ijhockey wedstrijd te gaan, van de plaatselijke Crusaders. Een semi-profesioneel team uit de Alberta Junior Hockey League.
Er gebeurde iets wat ik niet had verwacht. Het was leuk en spannend…