Nadat Vera had gezwommen in het zwembad en gegleden van de waterglide in het hotel was het tijd om naar het museum te gaan. Er was totaal geen sneeuw en het had licht gevroren dus we konden zo wegrijden. Eigenlijk was het gewoon een grijze dag. Zo eentje als op een zondagmiddag in Nederland.
Het museum is met veel zorg en aandacht ingericht. Je leert alles over dinosaursussen en fossielen. Dat wat zoveel is gevonden in the Badlands waar we nog middenin zaten.
Na zo’n twee uur hielden Vera en ik het voorgezien. We hebben al niet zoveel met die beesten uit het verre verleden dus het is nog kanp dat ze ons zo lang konden boeien. Een half uur later waren Dick en Ivo ook klaar. Zelfs Ivo hoefde even geen botten en skeletten meer te zien.
We hebben nog lekker een stuk gewandeld tussen die nog steeds vreemde kleiheuvels. Soms denk je even op een andere planeet te zitten.
Tijd om weg te gaan. Naar boven de canyon uit de hoogvlakte op te klimmen en de zon tegemoet . En dan is het eindeloos door het boerenland te rijden. De graanschuur van Canada, saai en mooi tegelijkertijd.
Even hebben we nog een afslag genomen naar het Provincial Park Buffalo Jump maar dat was niet meer dan het verlengde van de mooie Badlands canyon. Het verhaal erachter is spannender. Om die grote beesten te slachten werden ze van de hoogvlakte de canyon in gedreven oftewel ze moesten springen wat ze natuurlijk niet overleefden. Overigens kon niemand dat verhaal bevestigen maar de naam doet natuurlijk wel vermoeden dat het waar is.
Na meer dan drie uur rijden waren we net voor het donker thuis. Toen de kinderen naar bed gingen ontdekten we dat we een hele grote communicatie fout hadden begaan. Dick dacht dat ik de tassen hadden ingepakt zoals gebruikelijk en ik dacht dat hij dat had gedaan terwijl ik met Vera naar het zwembad was…Het gevolg: onze toilettassen zijn blijven staan in de hotelkamer. Is ons nog nooit gebeurd. Gelukkig zijn ze zo vriendelijk bij het hotel om het op te sturen.
Vandaag is Dick alweer druk met maintenance aan het huis. Het blijkt dat de verwarmingsketel nooit onderhoud heeft gehad. We kregen steeds meer gezondheidsproblemen met de droge lucht in huis maar dat is natuurlijk ook niet vreemd als het ingebouwde bevochtigingssysteem stijf staat van de kalk. De kinderen kijken ondertussen naar de Sinterklaasintocht op de Ipad. Straks gaan ze weer voetballen en schaatsen.
Ze hebben net nog geskyped met de buurtkinderen in Nederland en dat is toch wel heel leuk.
