Na een uiterst slechte nacht waarbij we allemaal om 3.00 ‘s ochtends al wakker waren zijn we voor het laatst op stap gegaan met Sandy, en het weer werkte ook nog niet mee met 13 graden en veel regen.
De eerste rit was weer naar het vliegveld maar nu om de vluchtvracht te kunnen klaren. De man leek er niet zo’n zin in te hebben maar toen we konden verklaren dat we de wielen van onze golfkarretjes goed hadden schoongemaakt en dus geen zaad het land binnen zouden smokkelen gaf hij toch de gewenste stempels. ‘s Middags kreeg ik al een telefoontje dat ze maandagochtend de goederen brengen.
Door naar de showroom voor de meubels die we mogen huren. Het bleek dat veel meubels die we hadden uitgezocht niet leverbaar waren, of niet beschikbaar zijn of niet in die showroom waren. Het maakte me echt verdrietig. Ik kon Vera niet die mooie, witte slaapkamer geven die zij zo graag wilde hebben en die wij hadden aangekruist. We hebben daar niet echt vrienden gemaakt want vragen als waarom hij een website heeft als het toch niet te leveren is, zijn natuurlijk niet welkom op dat moment. We weten dat hij maandelijks veel geld voor die meubels krijgt dus wij verwachtten meer service. Gelukkig bleek Vera ineens een hele flinke meid die ook een donkerbruine kamer wel zag zitten als we hem samen leuk zouden aankleden. Ik kon haar wel zoenen op dat moment. Ivo deed ook niet moeilijk ondanks dat ik zijn kamer zwaar vond tegen vallen. Later hoorden we dat dekbedden en lakens geleverd worden door weer een ander bedrijf dat ons ook voorziet van een standaardpakker elektronica en keukengerei. Ik geloof dat een ritje naar Ikea niet te vermijden is en ik geloof dat ik dat eigenlijk helemaal niet erg vind. De rest van de inrichting is wel acceptabel, denken we. In gedachten heb ik ze al aangekleed met onze decoratie spulletjes en zie dat best zitten.
Na de lunch zijn we verder gegaan in “Home furnise” en hebben al aardig ingeslagen met een draadloze(!) 110 volt strijkbout, een strijkplank, deurmatten, douchegordijn enz.
Het werd dus tijd om naar ons huis te gaan. Eigenlijk waren we allemaal moe maar het nieuwe huis deed ons goed. We zijn begonnen met uitpakken.
Voordat we daar daadwerkelijk aan konden beginnen kwamen de buren al naar ons toe om kennis te maken. Ze waren net bezig om hun hele grote trailer in te pakken voor een motor wedstrijd.
Ze verwelkomden ons van harte in de leuke buurt dus dat belooft veel goeds.
Meteen daarna kreeg Dick het goede nieuws dat volgende week ook de bootvracht aankomt, veel sneller dan verwacht. Als dan ook nog de meubels geleverd kunnen worden lijken we al heel ver te zijn.
Na het uitpakken zijn we op eigen kracht voor het eerst door Sherwood Park gereden, van Sandy hebben we afscheid moeten nemen maar de deur staat op een kier.
Het koopfeest kon niet op. Dick is met de kinderen een fiets gaan kopen:
Dit nadat hij heeft getekend de winkel niet voor de rechter te slepen als we schade lijden enz. De fietshelmen zjn hier verplicht tot hun 17e, lichten zijn niet nodig en de bel hebben we ook zelf er maar bij gekocht. Er is echter een probleempje, er zijn alleen mountainbikes te koop en ik wil graag een “mamafiets” met bagagedrager waar een fietstas aan kan. Het lijkt onmogelijk. Ik zal nog eens denken over een oplossing.
