Vanochtend zijn we weer om 9 uur op stap gegaan. Eerst voor ons social insurance number. Zeg maar het sofi nummer. Sandy bracht ons er gelukkig naar toe waardoor we niet hoefden te zoeken en dat is zeker fijn in de regen die hier met bakken uit de hemel kwam. Tot onze grote verbazing vroegen ze bij het invullen van de gegevens de namen van onze ouders en bij die van de moeders moesten we dan de meisjesnaam opschrijven. Waarom dit was weten we niet.
Daarna doorgegaan voor the health insurance. Weer veel formulieren ter plekke invullen in een kantoor maar die uitprint met nummer krijgen we pas over 10 dagen in de brievenbus.
Toen we zagen dat een zichtbaar alcoholist bezig was zijn rijbewijs te verlengen kwamen we op het idee om meteen te vragen hoe wij aan een Canadees rijbewijs kunnen komen. Het is nog erger dan we dachten. We moeten theorie en praktijk examen doen. Het is echt waar dat als we, iets verderop in België hadden gewoond zouden we zo een Canadees rijbewijs kunnen krijgen. Ook voor de mensen in Engeland die toch aan de verkeerde kant van de weg rijden hoeven geen examen meer te doen. Ook dit snappen we niet en ik geloof de man achter het loket ook niet. Dit wordt dus studeren voor het theoretische gedeelte en dan zal eerst Dick opgaan voor het practische gedeelte en daarna ik. Tussen het examen en het ontvangen van je rijbewijs zit zo’n drie weken waarin Dick dan niet mag rijden dus zal ik hem naar en van het werk moeten rijden. Word ik toch nog weer driver. Overigens in die drie weken zouden ze onderzoek doen naar onze rijhistorie. Nou, succes om dat boven water te krijgen in Koeweit en Nederland.
Op de terugweg hebben we een telefoon voor mij gekocht met abonnement. De kinderen hebben me geholpen aan een mooie smartphone Samsung wave(!), dus ik ben weer up-to-date. Ivo zegt zich niet te hoeven schamen voor zijn moeder als ik met die telefoon voor school sta. De verkoper had drie jaar in Nederland gewoond en vond het prachtig om met ons te praten en zaken te doen. Ik ben uitgebreid en goed geholpen aan +1 780 667 (+ onze Nederlandse postcodecijfers)
Toen hebben we dus moeten haasten om op tijd bij “ons” huis te zijn voor de overdracht. Ook dit was weer een hele papierwinkel en de huur kon Dick niet overmaken dit gaat nog allemaal via contante betaling of per cheques. Je weet wel die papiertjes die we 20 jaar geleden nog in Nederland gebruikten om toestemming te geven aan de bank geld van je rekening te halen. Trouwens wel grappig dat de sleutel in een tijdelijke sleutelbox aan de voordeur hangt. Als je daarvan de code hebt kun je het openen om naar binnen te gaan. Zo waren ook de schilders en de poetsers naar binnengeweest. Je hoeft dan niet thuis te blijven. Die mogen nog een keer terugkomen, overigens. Dat was dan wel weer een tegenvaller want het huis “voelt” echt goed en dat is ook wat de kinderen zeggen.
De kinderen hebben aan het begin van de straat in de brievenbus de eerste post mogen ophalen. Ze kwamen terug met een rekening voor de schoolbus die we eigenlijk al een maand geleden hadden moeten betalen.
Na een eerste geimproviseerde Subway lunch in het huis hadden we nog even tijd om de praktijk van de huisarts te zoeken. Ook dat is gelukt door de goede voorbereiding van Sandy, de relocation consultant en onze Canadese/ Koeweitse vriendin Cheryl. De assistente wist het telefoontje van Dick nog te herinneren.
Terug in het hotel voelden we ons goed moe van een mooie dag Canada ondanks dat het weer ons in de steek liet. We weten in ieder geval dat de verwarming in het huis en het hotel het goed doet. Ik neem zo nog een lekker bubbelbad.
