Gisterochtend werd ons huis in bezit genomen door verschillende mannen die als een stel mieren hun werk gingen doen. Ons huis stond binnen een mum van tijd vol met dozen met heel veel plakband erom heen.
Ondanks de stickertjes Sea, Air en Do not pack, moest je erbij blijven want af en toe werd er toch nog wat ingepakt dat hier zou moeten blijven. Echt prettig was het niet ondanks dat duidelijk was dat ze wisten waar ze mee bezig waren. In die puinzooi moest Dick de juiste papieren lezen, tekenen en sommige goed opbergen voor in Canada.
Zo zijn ze met zeker met 5 mannen heel de dag bezig geweest. Ineens hadden we ook twee slapende mannen op de banken liggen.
Het bleken de chauffeurs te zijn. De chauffeur van de zeevracht heeft bijna de hele dag kunnen slapen, die van de luchtvracht kon eind van de ochtend al weg. De drie kisten waren op zijn wagen geladen. Hij had liever langer geslapen, geloof ik.
Vera heeft nog meegeholpen met pakken, Ivo was blij dat de laptop achter bleef.
Nu zitten we in een half leeg huis en proberen we met de overgebleven meubels van de landlord toch nog weer een aangekleed huis te maken.
Tijdens het inpakken kon Dick de paspoorten van mij en de kinderen ophalen zodat wij zo snel mogelijk naar Nederland kunnen.
Gisteravond hebben we meteen een vlucht geboekt voor mij en de kinderen. Maandagmiddag zullen we dan thuis (?) zijn. Dick moet nog even langer blijven. Arme jongen.
Na deze actie zijn we nog lekker wat gaan eten met Jerry, de Canadese collega die hier alleen zit. Zijn vrouw hielp ons nog vorige week zo fijn in Sherwood Park. Ik heb hem dus ook mijn Koeweitse visitekaartje gegeven met tekst en uitleg. Hopelijk heb ik hun nu geholpen.
