Zoveel uur hebben we de laatste 48 uur geslapen. We zullen maar zeggen dat we heel erg moe waren. Goed om over je jet lag te komen is het natuurlijk niet en ook niet makkelijk als je toch nog op het laatste moment spullen moet uitsorteren in Air vracht en Sea vracht. We zijn simpelweg niet eerder wakker geworden dan 11.30 vanochtend, ook de kinderen niet. Wat zou er in het eten hebben gezeten gisteren toen we nog even gezellig onder de Kuwait towers hebben gezeten bij een Iraans restaurant, samen met Wilma en Jan Willem.
En ook de koffers voor naar Nederland moeten gepakt worden terwijl de kleren uit de koffer van Canada nog gewassen en gestreken moeten worden. Een hele logistieke planning dus. Dick heeft zijn laatste ritje naar kantoor gemaakt en wacht op de man die zijn auto komt ophalen. De kinderen zijn blij dat de computer nog niet is ingepakt. Na morgen zal het allemaal anders zijn als de verhuisdozen zijn ingepakt. We wachten dan alleen nog op de toestemming om het land uit te kunnen met lege bankrekeningen (wat ook nog zo z’n problemen geeft).
Over Canada hoor ik net dat we meubels moeten gaan huren met een showroom die op 700 miles van Edmonton ligt. Hoe gaan ze dit oplossen ?
En ik heb nog even een last minute aankoop gedaan. Ik kan niet wachten tot ik het kan neerleggen op de houten vloeren in onze nieuwe huis.
