Via het Aware centrum (de advocaat van de arabische cultuur voor de westerse wereld, zoals zij zichzelf noemen) had ik kaartjes geregeld voor een kamelen race met barbeque. Eigenlijk werd dit idee geboren op de desert (?) bbq. van vorige week. Wat het allemaal precies in zou houden wisten we niet en op mijn vraag wat we konden verwachten, kreeg ik als antwoord: think positive, my darling… Daar schoot ik dus ook niets mee op.
Met een clubje van Nederlanders, Argentijnen en Amerikanen zijn we met een handgetekend kaartje van het Aware center op zoek gegaan naar de kamelen race. En nee Dick, de afstanden op de kaart waren niet correct maar we (Yolanda en ik) vonden toch de juiste moskee om af te slaan naar het stadion. Wij waren eigenwijze expats die niet meewilden met de bussen van het Aware center, om je lot van verkeersveiligheid in eigen hand te leggen en de vrijheid te behouden om te vertrekken wanneer het ons uitkwam. Het heeft ons veel wachten bespaard maar ik moet zeggen de bussen zagen er wel goed uit.
Zo georganiseerd en totaal niet Koeweits als het Aware center is, zo ongeorganiseerd en heel Koeweits waren de races. Binnen konden we races precies volgen op tv schermen in het Arabisch, maar dat boeiden ons niet zo. Wij wilden buiten dichtbij de finish staan, wat dan weer de security heel onrustig maakte. Ineens kwam een stofwolk ons tegemoet en daar kwamen een paar kamelen uit met een robotje op de rug. Gelukkig dus niet met kleine kinderen op de rug.
Zo zag Ivo op de finish line (die gemarkeerd werd door het bordje “End”) de kamelen komen, en legden deze vast op de (moderne) gevoelige plaat.
Sommige robotjes, verkleed als jockeys, deden het niet waardoor het zweepje niet rond ging en dan liep zo’n kameel minder hard. Waar waren de afstandsbedieningen van deze robots eigenlijk ? In de auto’s die meereden aan de zijkant ? Of is er geen afstandsbediening ?
Het fenomeen van de stofwolk met een groepje kamelen gebeurde enkele malen. We denken gezien te hebben dat er telkens andere kamelen waren maar echt duidelijk was het niet. Net zo min als de plek van de startlijn en de lengte van zo’n race. En dan nog iets: in het islamitsch geloof is het niet toegestaan om te gokken maar waarvoor worden dan die races gehouden ? Of hebben ze een maas in de islamitsche wetten gevonden? Later zagen we nog enkele mannen met bekers lopen dus er moeten toch iets van winnaars zijn geweest. Wij hebben dus ook niet een prijsuitreiking gezien.
Voor de toeristen die dus even later met bussen vol aankwamen hadden ze enkele kamelen mooi opgezadeld. Niet iedereen durfde erop. Vera wel ,met Jan Willem.
De rest hield het lager bij de grond:
Terug naar de auto’s naar een huis ?, boerderij ? te rijden (achter die bussen aan) om aan te schuiven bij een groot, goed verzorgd buffet.
Daarna konden de kinderen genieten van een goochel show en konden wij even opwarmen met een kopje thee of koffie in een echte Bedouine tent.
