Niet te geloven maar ik heb nog geen tijd gehad om te schrijven over het weekend.
Nu dus wel. En nee, mijn kanaal wortelbehandeling is nog niet afgerond en ik heb ook nog geen kroon. Mijn tandarts is ziek. Ik heb nu helemaal het gevoel van een never ending story maar weet gelijk dat dat niet waar is. Het is zoals Obama zei: je moet er even doorheen. Gelukkig is mijn tand goed afgebroken, volgens de tandarts.
Dus we konden het weekend goed in. We hadden alles klaar voor een desert barbeque. Het weer kan hier nu zo lekker zijn, je zou willen dat het altijd zo is. Behalve dan vrijdag. Het waaide enorm hard en het zag er naar uit dat we zouden gaan zand happen. We hebben toen iedereen gebeld met de boodschap dat men welkom was in ons huis als een alternatief plan. Iedereen heeft zijn eten en drinken meegenomen en op tafel gezet om te delen. De kinderen hebben ondertussen boven gespeeld. Het was eigenlijk heel gezellig, gezelliger dan in een koude, winderige woestijn.
En zo hard als het vrijdag waaide zo weinig wind stond er zaterdag. Het was weer wedereom erg lekker weer.
Gelukkig wakkerde de wind nog wat aan ‘s middags, waardoor de kinderen mee konden op de catamaran met Wilma en Jan Willem.
Langzaam voerden ze langs het spookschip langs de sky line van Mangaf.
Op het eind kwamen de wolken alweer binnendrijven en inmiddels hebben we al weer slecht weer gehad met veel onweer en regen. Dat wat we zien van de woestijn laat een dun laagje groen over het zand zien.
