Nederland in de sneeuw en bij ons stijgen de temperaturen, maar gelukkig nog niet zo hoog dat de airconditioning aan moet. We kunnen ‘s middags heerlijk buiten zitten.
Voor het weekend is eindelijk mijn wortel kanaal behandeling afgerond en heb ik even rust om te beginnen aan de kroon. Hopelijk heb ik dan meer geluk. De laatste behandeling was trouwens gratis.
Ik miste hierdoor helaas wel de uitleg van de tapijtenman op de Nederlandse koffiemorgen, ik had nog wel zijn telefoon nummer opgevraagd bij een “fan” van hem. Het schijnt erg interessant te zijn geweest, ondanks dat niemand iets heeft gekocht. We gaan nog een keer naar zijn winkel met een ander groepje.
Dinsdagavond heeft Dick feest gehad van het werk. Allemaal netjes in het pak, maar zonder vrouwen natuurlijk. Hij kwam terug met parfumflesjes voor mij en Vera. Had verloren bij een wereld bekend spel dat wij niet kennen (beginnen we oud te worden ?) waardoor hij een blender won ipv een auto. Hij was enorm uitgelachen door zijn collega’s maar die vergaten even dat ze Dick naar voren hadden geschoven omdat ze zelf niet durfden. Die blender had hij ook maar weggegeven want wat moet je met twee van die dingen.
De feestjes rond het opstarten van de nieuwe fabrieken beginnen los te barsten. Volgende week krijgen ze daarom de emir op bezoek.
Hier is de emir te zien op de foto. Het is de linkse man die hand in hand loopt met een voor mij onbekende man. Heel typisch voor hier. Maar sommige fluisteren dat het bij hem ook iets anders betekent, maar daar doe ik geen uitlating over.
Enfin, het fabrieksterrein wordt mooi gemaakt met palmbomen en grasperkjes. Alle “bobo’s” worden overgevlogen en de documentaires op film zijn klaar. Maar wat sneu, Dick’s fabriek ligt weer plat en ze hebben grote problemen door ondeugdelijk materiaal. Als volgende week de fabriek het niet doet doen ze maar alsof… Tja, HM de koninging zou je toch ook niet voor een gesloten deur laten staan.
Een hoop stress daar en Dick zit dus toch weer veel in zijn vrije tijd op het werk. En misschien mag hij niet eens de emir zien als “slechts” start up leader (CSU manager) zijnde.
Donderdag kon Dick dus niet mee naar the parents-teacher meeting op school. De kinderen hadden wederom goede rapporten dus zo heel belangrijk was het niet. Alhoewel ik zou Vera graag eens laten testen of het omdraaien van letters en woorden toevallig nog een andere oorzaak heeft. Dat kan dus hier niet. Het worden lange maanden voordat we naar Engeland kunnen.
Van het weekend hadden we de oppassen van onze kinderen, toen we in Engeland zaten, uitgenodigd voor een “dank-je-wel” diner. Eigenlijk was het Dick zijn idee en wilde hij koken. Uiteindelijk zat hij op het werk en stond ik bijna heel de dag in de keuken. Het zal nooit mijn hobby worden, ondanks dat het heel geslaagd was. Het was lekker en heel gezellig terwijl de stellen elkaar eigenlijk nauwelijks kenden. De telefoonnummers zijn uitgewisseld en van dank-je-wel wilden ze niets horen. Het zijn ook van die overbeleefde mensen uit Berkshire, Engeland. Daar waar wij komen te wonen. Toeval ?
Gisteren waren we nog moe van dat etentje (of was het een kwestie van teveel drinken ?) maar daar was geen tijd voor. Ivo moest weer op tijd naar golf les en Vera naar ballet. ‘s Middags hebben we nog onverwachts heerlijk gewandeld met een andere bevriende collega. Onze kinderen hebben daar heerlijk gespeeld dus hebben we de gezelligheid maar voortgezet met de left overs van de dag ervoor en een pizza. Ik moet zeggen: Dick had de soep nog lekkerder gemaakt.
En o ja, de reis naar Jordanië voor volgende week is geboekt !
Thuis blijven voor de Olympische spelen hoeft ook niet want we zien er niets van. Het nieuws over goud voor onze Sven halen we uit de krant.
