De voorbereidingen voor een verhuizing naar Engeland liggen stil. De laptop die Dick daarvoor nodig heeft is gecrashed en de helpdesk heeft het nog niet kunnen maken.
De opstart ligt nu ook stil. De raffinaarderij weigert te leveren en hebben ze dus geen input. Een vergadering daarover liep op niets uit. Ze weigerden Engels te spreken nadat ze al flink te laat waren gekomen. Dick is opgestapt. Ze proberen schriftelijk in contact te komen met de top. Je zou denken dat ze zonder die westerlingen kunnen, maar wij weten wel beter.
Het is zelfs al zo erg dat Dick heeft gevraagd of hij morgen met ons mee kan golfen. Wedden dat hij van het weekend wel moet werken als we hier het kinderfeestje hebben ?
Gelukkig heb ik dan nog altijd hulp van mijn maid, die heel graag wilt komen helpen. Tja, zo gaat dat hier in dit land. Wat zal ik haar missen als we zijn verhuisd.
Het feestje is dus wel in volle voorbereiding. Het kleine springkasteel is besteld, de kleipotjes om te versieren zijn gekocht en morgen krijg ik een chocoladefontein te leen. Donderdag haal ik nog een sjoelbak op, “ezeltje prik” en de blikken om op te lopen heb ik uit de mottenballen gehaald.
Die kleipotjes waren nog wel moeilijk te vinden in een land waar veel plastic is. Eigenlijk wel logisch als je in een oliestaat woont.
Vandaag ben ik nog lekker op de souk geweest om de kleine kadootjes voor in het potje te kopen. Stuiterballen, pennen etc. Wat is het snuffelen op zo’n souk toch leuk. Ook dit zal ik missen. Al zal er ongetwijfeld wel iets anders voor in de plaats komen.
Stiekem ben ik dus een afscheid aan het voorbereiden, ondakns mijn pogingen in het hier en nu te willen blijven leven. Dit is me dus ingegeven door anderen. Anderen vragen wanneer ga je weg en weet je al wat je wegdoet en verkoopt. Nou, zo ver was ik dus echt nog niet. Elke keer schrik ik er ook van als mensen al zoveel verder zijn. Zou dit bij het expat leven horen ?
We hebben ook nog eerst Sinterklaas te vieren. Zaterdag hebben we hier weer de aankomst in Schiedam gezien en we volgen natuurlijk het Sinterklaasjournaal ondanks dat het Ivo duidelijk minder intresseert. Hij kan niet wachten totdat we beginnen aan suprises. Tja, mijn kleine jongen wordt groot.
Vera denkt te weten dat de echte Sint op tv is te zien en dat we hier een hulpsint krijgen. En ze vindt het reuze spannend dat ik die hulpsint mag helpen.
Tussendoor krijgen we nog een Thanksgiving feestje bij een Amerikaanse familie en een dag daarna een Kerstfeestje met echt Gluhwein bij een Duits gezin. Maar nu dus terug naar het hier en nu: Vera ophalen van school, huiswerk begeleiden en examens voorbereiden en wachten op Ivo die met de auto en chauffeur van de buren meekomt nadat hij nog een club op school heeft.
