Nee, niet Dick zijn fabriek, maar onze verhuizing.
Op de fabriek van Dick gaan ze vandaag weer proberen de boel op te starten. Spannend, zeker zo voor het weekend. Ik gun het hem en ons van harte dat we een ouderwets weekend samen hebben maar dat zal er wel weer niet in zitten.
Aan het begin van de week was ik druk met de voorbereidingen van het verjaardagsfeest voor Ivo en Vera. We willen het nog één keer groter aanpakken in Koeweit. Misschien wel de laatste keer dat ze hun verjaardag kunnen vieren bij een aangenaam temperatuurtje buiten. De kinderen willen heel graag dat ik het zelf organiseer en dat het thuis is, dus dat doen we dan maar. Deze tijd rond verjaardagen en Sinterklaas (de kragen zijn nog niet af) is altijd wel druk voor me maar het is en blijft leuk.
Ik was dan ook blij dat Dick maandag thuis kwam met het nieuws dat we met kerst even naar Nederland kunnen. Ze waren niet blij op het werk dat hij dit verzoek indiende, maar ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal voor iemand die hard werkt, ook in de weekenden dus. Met Ramadan heeft hij de boel opgevangen dus ik had gehoopt op begrip. Helaas heeft hij gouden bergen moeten verzetten.
Ik was dan ook verbaasd dat een dag later hij mij belde met de mededeling dat ineens allerlei processen in werking waren gezet om ons in Januari te laten verhuizen naar Engeland. Draait die fabriek dan ineens wel en mag hij dan wel (definitief) weg ?! Eigenlijk zie je hier alleen maar mensen die verlaat verhuizen omdat er ergens vertraging wordt opgelopen, en zelf was ik het Oman project ook nog niet vergeten.
De enige oplossing die Dick kon bedenken dat ik dan maar alleen een huis en school ga zoeken bij Reading, nog voor de kerstvakantie. Nu zal ik dat best kunnen maar de kinderen hebben binnenkort nog een verjaardagsfeestje, examens en een Sinterklaas viering ? Kan of wil zo’n bedrijf dat dan niet begrijpen ?
Ik had die ochtend net lekker golf gespeeld en voelde me fit en relaxed, maar dat was dus verdwenen na dit ene telefoontje. Mijn gedachten gingen in een sneltrein vaart. Hoe kan ik een weekje mijn gezin goed achterlaten met een kapitein aan het roer die op rare tijden moet werken ?
Een dag en slechte nacht verder heeft Dick besloten te vragen of we even een pauze mogen hebben en in Januari (als die fabriek dan wel zal draaien ?) samen op familisation trip te gaan zodat het efficiënter kan lopen en we meer kunnen doen. Het schijnt dat als we dan een huis vinden dat we zo snel mogelijk over moeten. De gedachten dat ik hier blijf met de kinderen om het schooljaar goed af te maken vinden ze te duur. En daar sta je dan.
Dick die erg loyaal is naar zijn bedrijf toe wordt als een nummer behandeld die snel verhuisd moet worden. En daar wringt de schoen bij mij.
Ik zal niet meer ventileren om mijn verhaal niet te negatief te maken maar als je me een beetje kent snap je in welke stemming ik ben.
Ik probeer me te verheugen op een groen land waar ze niet tijdens het golfen het zand zullen bewerken met een vies stinkend olie goedje. Misschien helpt dat.
