Toch beginnen we meer te verlangen naar ons kikkerlandje. Ivo is bijna klaar met zijn examens en het schooljaar loopt duidelijk af. Iedere dag als ik de kinderen afhaal van school gutst het zweet van me af. Zelfs bij yoga begin ik te zweten. 45 graden is toch echt te veel van het goede. Als je dan in het verkeer zit en je ziet ook nog de autowrakken liggen, dan krijg je het helemaal spaansbenauwd of liever gezegd koeweitsbenauwd.
Echter we zien dit soort dingen dagelijks dus raak je er aan gewend en is het zweten in de auto enkel doordat ik de airco niet al te koud wil zetten, maar je auto warmt telkens op als deze even stilstaat dus je zit in een kleine bakoven.
Ik moet eerlijkheidshalve ook bekennen dat er hele grappige situaties te zien in dit gekke verkeer, zoals dit kamelentransport. Het verkeer weerhoudt me (gelukkig) niet om op stap te gaan. Gisteren zijn we nog op stap gegaan om kunst te bekijken bij een Nederlandse die met een Koeweiti is getrouwd. Erg leuk. Niet alleen de kunst maar ook het huis waar ze woont. Een mix van Nederlandse cultuur met de Koeweitse. En als ik haar zo hoor kan je dus echt gelukkig zijn in zo’n huwelijk. Misschien een kwestie van het goede uit beide culturen pakken. Waren er vorig jaar niet mensen die het al heftig vonden dat wij als expat naar dit moslimland gingen ? Overigens weten we nu precies een jaar dat Koeweit een belangrijke plaats in ons leven is geworden.
Om nog meer over deze cultuur te weten te komen willen we vanavond weer naar het Awarecentrum om te praten over het familieleven in Koeweit. Hebben we toch al een aardig idee van gekregen de laatste maanden. Ik zal dan wel een stuk over de volgende weg moeten rijden: Ik zal maar weer op tijd vertrekken…
Eerst moet ik nog even een wolvenstaart in elkaar draaien. Ivo schijnt wolf te spelen bij the end of the year play op school. Of we even voor morgenochtend een staart kunnen regelen. Moeders moet dus weer even aan de slag en creatitief maar dat vind ik niet zo erg.