Gisteren ben ik eindelijk op kraamvisite geweest bij de nieuwe Nederlandse/ Koeweitse baby. Toen ik thuis kwam was het even schrikken dat ze de haag voor de ingang van ons appartementencomplex aan het vernietigen waren. Nog steeds snapt niemand wat de plannen zijn voor ons complex, zelfs de management niet. Zij keken alleen geschrokken toe hoe het kleine beetje mooie groen zomaar wordt weggehaald. De mannen die het moesten doen waren totaal niet van slag. Zij lagen even later gezamenlijk te slapen onder een boom in de schaduw. Het verhaal gaat nu dat dat de goverment opdracht gegeven heeft om alle stukjes grond van hun in onze wijk schoon te maken. Dat betekent dat er niets op mag staan dus ook geen hagen en struiken. Er wordt ook veel gesloopt in de wijk dus het zou kunnen.
Het management was ook geschokt toen de buren aankondigde in Juni te willen verhuizen. Waarom en waarheen is nog steeds onduidelijk. Ook wij vinden het niet leuk. Beter een goede buur dan een verre vriend kun je hier letterlijk opvatten. Ze willen per se in dezelfde hoek blijven wonen en blijven carpoolen. We zullen wel zien. Voorzichtig vroeg de management wat onze plannen waren. Een betere onderhandelingspositie kun je natuurlijk niet hebben. Ik heb dus uitgelegd dat er twee hot issues zijn die we hier betreuren. 1.: het slechte internet en 2.: de vier zwembaden die niet zijn te gebruiken omdat ze echt te koud zijn. Voor internet zijn direct veranderingen doorgevoerd en over de zwembaden moeten we nog even praten. Toen ik vanochtend de weg overstak om lekker te wandelen op het strand bij een helder blauwe lucht en 23 graden was ik heel tevreden met ons plekje. Dick en de kinderen waren op stap, ik mocht niet mee. Ze doen heel geheimzinnig over mijn verjaardag... Een feestmuts heeft Vera al gemaakt. Ik heb samen met haar al een appeltaart gebakken.
