donderdag 28 februari 2008

Donderdag 28 febr.: Munnar - Cochin




Ivo werd gisteravond flink ziek. Het hele bed heeft hij onder gekotst. Gelukkig kon ik zo bij de receptie schoon linnengoed krijgen. Was dit de hoge tol die we moesten betalen voor de leuke vakantie ? 's Ochtends voelde hij zich nog ziek en was hij nog niet klaar met overgeven. Ik heb niet geaarzeld om hem snel op de zware anti-braak middelen te zetten want er stond ons nog een autorit van vier uur te wachten. Toen Ivo halverwege aankondigde zich steeds beter te voelen werd Vera ziek. Ook zij moest overgeven maar had aan 1x voldoende. Het leek meer wagenziekte. Nu weet ik waarom de chauffeur een emmer in zijn auto heeft. Of het door die ziektegevallen kwam weet ik niet maar hij leek ineens veel haast te hebben om bij het hotel te komen. Nou vonden we dat niet zo erg maar zijn inhaalmanoeuvres maakte ons niet blij.
Veel interesse voor de omgeving met ananasplantages e.d hadden we eigenlijk niet meer.
Aangekomen bij het hotel hadden we allemaal! honger. We konden zo aanschuiven bij het lunchbuffet. Even na het eten konden de kinderen eindelijk weer zwemmen. Hierna hadden ze helaas geen zin om nog even de winkelstraat om de hoek te gaan bekijken. Zodoende zijn Dick en ik even alleen gaan winkelen en de kinderen zijn op de hotelkamer Cartoon network blijven kijken. Ik heb in een echte Indiaanse winkel een Indiaanse tuniek gescoord. Zonder afdingen deze keer. Ze hebben 'm zelfs nog even op maat gemaakt. Verder was het winkelen niet echt leuk want hier vragen ze nog meer dan in Koeweit of je vooral hun winkel wilt binnen lopen.
Om 5.30u werden we door de chauffeur weer opgehaald om een kijkje te nemen bij het typische dansen uit Kerala. Iets waar onze chauffeur zelf vol van is. We kwamen terecht bij een theatertje dat we zelf nooit gevonden zouden hebben. Eerst kregen we een kijkje achter de schermen van de artiesten. Ze maken zich heel zorgvuldig op met eigen gemaakte schmink. Ze gebruiken geen penselen maar satestokjes en als spiegel hebben ze gewoon een handspiegeltje vast bij 1 fel lampje. Dat alles zittend op de grond. Heel primitief dus weer. De voorstelling was speciaal voor toeristen in elkaar gezet om te voorkomen dat we minimaal een hele nacht zouden moeten kijken naar een verhaal. Veel mimiek met vastgestelde gebaren en uitdrukkingen. Volgens onze mannen was het echt boring maar het geheel van uitbundige kleding e.d. liet hun toch ook een uur op een stoel zitten.
In het hotel nog even iets van een burger gegeten om vervolgens de kinderen weer te laat op bed te leggen.