Zaterdag 29 December "Al Rustaq en Nakhl”
Ondanks de grote gastvrijheid wilden we toch ook vandaag nog op stap gaan. Je houdt toch rekening met elkaar als je logeert bij zo'n gezin dus het is niet zoals in een hotel. Een paar uur op stap met eigen gezin is en blijft heel fijn. Dick wist nog een leuk uitje. Eerst richting Barak en toen weer de bergen in. De bergen waren weer anders van uiterlijk dan voorheen. In Al Rustaq hebben we eerst gestopt om de fort te beklimmen. Deze keer waren er vele kruip-door sluip-door gangetjes en trappetjes. Ivo kon zijn fantasie de vrije loop laten gaan nu hij net Harry Potter heeft uitgelezen in de auto. In iedere kamer wist hij wel weer een andere toverspreuk erop los te laten. Gelukkig gebeurde er niets.
Even verderop was er nog een dorpje: Nakhl. Hier waren vele plantages met van die mooie kanaaltjes voor de bewatering. Volgens het boekje moesten we gewoon doorrijden tot het einde. De wegen werden heel smal en we moesten even door een echte wadi rijden. Op het eind werd het inderdaad ineens drukker met veel toeristen waaronder natuurlijk ook weer Nederlanders. Nog even een klein stukje verder via een stenen weggetje en we stonden bij een hot spring. En het water was er echt warm. De kinderen snapten er niets van. Helaas konden we er niet zwemmen want we moesten de kleren daar aanhouden. Nou was het water wel heel lekker maar verder was het eigenlijk een vuilnisbelt met daartussen vele geiten. Toch leek het even of de tijd daar had stilgestaan in het dorpje tegen de bergen. Zij wasten hun zelf en hun vaat in dat zelfde beekje met warm water. In tegenstelling tot de andere ontmoeting met de lokale bevolking waren ze hier wel heel vriendelijk. Ze maakten een praatje met ons in het Engels en een verliefd Omans stelletje met didashi en habija vroeg ons om hun op de foto te zetten. Toen wij hetzelfde aan hun vroegen wist zij hem precies uit te leggen hoe onze camera werkt.
Het was een mooi plaatje maar waarom maken ze er zo’n puinzooi van.
We moesten wel op tijd thuis" zijn want hier komt een vriendin mijn handen met Henna beschilderen. Ondanks dat gezellige damesonderonsje met die vriendin moetsen we ineens vertrekken naar het zijn broer voor een diner. Hij heeft namelijk een chefkok in dienst. Typisch hoe Maktoom dan ineens zijn gezin in beweging zet. Ondertussen was er een aannemer bezig om ons bed te repareren. Zijn vrouw had geprobeerd dit te verlijmen maar het resultaat was dusdanig slecht dat er een aannemer aan te pas moest komen. Wat een gedoe.
Zijn kinderen gingen niet mee maar onze kinderen moesten wel mee. Daar aangekomen werden mannen en vrouwen meteen weer gescheiden. Ieder weer naar zijn eigen zitkamer. Dick en Ivo heb ik niet meer gezien. Het schijnt dat Ivo, als zoon van, zich toch had vermaakt. Vera kon gelukkig spelen met hun 7 jarige dochter Fatima met wie ze engelse verhaaltjes heeft geschreven. Nadat de mannen hadden gegeten in hun woonkamer maakte de kok de maatlijd voor ons . Eigenlijk alleen voor mij en later ook voor Vera want de vrouw van Maktoom en haar schoonzus hebben alleen maar toegekeken hoe en wat wij aten. Het waarom is me niet duidelijk geworden. Ik heb Vera dus voorzichtig duidelijk gemaakt vooral netjes en veel te eten. Gelukkig werkte ze mee ondanks het late tijdstip. Het was dan ook echt lekker. En toen was het wachten totdat de mannen naar huis wilden gaan. Gelukkig kon ik nog wat gespreksstof vinden wat niet meevalt als er gebrekkig Engels wordt gesproken, en dan spreek ik het nog het beste.
Ondanks de grote gastvrijheid wilden we toch ook vandaag nog op stap gaan. Je houdt toch rekening met elkaar als je logeert bij zo'n gezin dus het is niet zoals in een hotel. Een paar uur op stap met eigen gezin is en blijft heel fijn. Dick wist nog een leuk uitje. Eerst richting Barak en toen weer de bergen in. De bergen waren weer anders van uiterlijk dan voorheen. In Al Rustaq hebben we eerst gestopt om de fort te beklimmen. Deze keer waren er vele kruip-door sluip-door gangetjes en trappetjes. Ivo kon zijn fantasie de vrije loop laten gaan nu hij net Harry Potter heeft uitgelezen in de auto. In iedere kamer wist hij wel weer een andere toverspreuk erop los te laten. Gelukkig gebeurde er niets.
Even verderop was er nog een dorpje: Nakhl. Hier waren vele plantages met van die mooie kanaaltjes voor de bewatering. Volgens het boekje moesten we gewoon doorrijden tot het einde. De wegen werden heel smal en we moesten even door een echte wadi rijden. Op het eind werd het inderdaad ineens drukker met veel toeristen waaronder natuurlijk ook weer Nederlanders. Nog even een klein stukje verder via een stenen weggetje en we stonden bij een hot spring. En het water was er echt warm. De kinderen snapten er niets van. Helaas konden we er niet zwemmen want we moesten de kleren daar aanhouden. Nou was het water wel heel lekker maar verder was het eigenlijk een vuilnisbelt met daartussen vele geiten. Toch leek het even of de tijd daar had stilgestaan in het dorpje tegen de bergen. Zij wasten hun zelf en hun vaat in dat zelfde beekje met warm water. In tegenstelling tot de andere ontmoeting met de lokale bevolking waren ze hier wel heel vriendelijk. Ze maakten een praatje met ons in het Engels en een verliefd Omans stelletje met didashi en habija vroeg ons om hun op de foto te zetten. Toen wij hetzelfde aan hun vroegen wist zij hem precies uit te leggen hoe onze camera werkt.
Het was een mooi plaatje maar waarom maken ze er zo’n puinzooi van.
We moesten wel op tijd thuis" zijn want hier komt een vriendin mijn handen met Henna beschilderen. Ondanks dat gezellige damesonderonsje met die vriendin moetsen we ineens vertrekken naar het zijn broer voor een diner. Hij heeft namelijk een chefkok in dienst. Typisch hoe Maktoom dan ineens zijn gezin in beweging zet. Ondertussen was er een aannemer bezig om ons bed te repareren. Zijn vrouw had geprobeerd dit te verlijmen maar het resultaat was dusdanig slecht dat er een aannemer aan te pas moest komen. Wat een gedoe.
Zijn kinderen gingen niet mee maar onze kinderen moesten wel mee. Daar aangekomen werden mannen en vrouwen meteen weer gescheiden. Ieder weer naar zijn eigen zitkamer. Dick en Ivo heb ik niet meer gezien. Het schijnt dat Ivo, als zoon van, zich toch had vermaakt. Vera kon gelukkig spelen met hun 7 jarige dochter Fatima met wie ze engelse verhaaltjes heeft geschreven. Nadat de mannen hadden gegeten in hun woonkamer maakte de kok de maatlijd voor ons . Eigenlijk alleen voor mij en later ook voor Vera want de vrouw van Maktoom en haar schoonzus hebben alleen maar toegekeken hoe en wat wij aten. Het waarom is me niet duidelijk geworden. Ik heb Vera dus voorzichtig duidelijk gemaakt vooral netjes en veel te eten. Gelukkig werkte ze mee ondanks het late tijdstip. Het was dan ook echt lekker. En toen was het wachten totdat de mannen naar huis wilden gaan. Gelukkig kon ik nog wat gespreksstof vinden wat niet meevalt als er gebrekkig Engels wordt gesproken, en dan spreek ik het nog het beste.
