Zondag 30 december: vertrek uit Oman
We hadden nog wel wat plannetjes om dingen te bezichtigen maar het liep anders. Ze wilde perse met mij een Omaans gerecht klaarmaken voor de lunch en 's middags zouden we naar een winkel gaan om voor mij een echte mooie habija te kopen. Dick vroeg nog wel even een foto van alle kinderen te mogen maken. Dat even lukte niet want de kinderen moesten allemaal in Omaanse feestkleding op de foto. De maid werd snel aan het werk gezet om de dishasa en feestjurken te strijken. Alsof dat nog niet gewas werd ook ik in Omaanse feestkleding gehezen. En heb je dat niet zomaar aan. Vele lagen over elkaar kreeg ik aan aangedaan maar ik had het idee dat Maktooms vrouw het wel leuk vond om mij zo aan te kleden. Vera heeft zelfs nog twee jurkjes meegekregen, waarvan één jurkje een kado was van haar moeder voor hun dochter. Tja, wat zeg je dan ??
Daarna hadden Dick en ik nog even tijd om naar het winkelcentrum te gaan om de foto's te laten afdrukken. Deze verrassing werd echt gewaardeerd. Dick heeft er nog wel moeite voor moeten doen want de fotograaf wilde eigenlijk net sluiten. Ik kon het niet laten om nog even een glossy tijdschrift voor haar te kopen voor als ze eens een keertje even tijd voor zichzelf zou hebben. Het werd een late lunch want ze heeft me van alles uitgelegd over het Omaanse gerecht: Kapsah. Weer op een onverwachts moment wilde Maktoom ineens weg naar die habijawinkel. Hij reed ons helemaal naar de andere kant van de stad. Hij wachtte met zijn broer in de auto terwijl ik met zijn vrouw een keuze moest maken uit de vele habija's. Zo veel keus dat het nog echt moeilijk was. Toen ik mijn keuze had gemaakt, ging zij het gevecht aan met de verkoper over het bedrag. Ik begreep er niets van. Die zachte, hardwerkende huisvrouw en moeder werd ineens een hele felle tante. Het is haar gelukt om 14 reaal af te dingen (=€28,-) en ik stond er maar een beetje bij te lachen. Het toaalbedarg was uiteindelijk 32 reaal.
Dick was ondertussen de babysitter en hij mocht als man zeggen wat er gebeurde in dat huis. Naast computerlessen heeft hij één grote tafel gedekt met de kinderen waar we tot slot nog met zijn allen de gehaalde pizza's zouden opeten. Maktoom en zijn broer en neef konden er wel om lachen maar zijn vrouw at weer niet mee...
Afscheid nemen was niet leuk. Ik mocht van haar afscheid nemen op een Nederlands manier met 3 kussen en dat kennen ze dus ook in Oman. Inchecken en vliegen verliep soepel, het was alleen erg laat voor ons en de kinderen. Het was wel verleidelijk om te blijven zitten in de vliegtuig met eindbestemming Amsterdam maar we moesten er toch uit in Kuwait.
