Vrijdag 28 December "Nizwa"
Na het ontbijt hebben we rustig ingepakt om onze weg te vervolgen naar Nizwa. Via een totaal nieuwe, rustige weg zijn we daar gekomen. Royaal met wegbewijzering zijn ze niet dus dat gaf wat oponthoud, net zoals het stoppen voor de overstekende kamelen en geiten. Het blijft verbazingwekkend hoe het berglandschap blijft veranderen onderweg. Soms hele grote bergen en soms een heleboel kleine bergen. Alle bergen zijn wel heel kaal en rotsachtig met tussendoor natuurlijk de wadi’s die af en toe een oase van veel palmbomen geven.
In Nizwa zijn we naar het fort gegaan. Heel bijzonder was het nou ook weer niet maar toch leuk om even weg te duiken in wat geschiedenis. De vele winkeltjes met zilver en ander handwerk eromheen maken het toch ook altijd leuk. We gingen eigenlijk voor een leuk t-shirt want daar waren we aan toe na drie dagen in dezelfde kleren te lopen midden in de woestijn. Die truien e.d. zijn dus echt niet de koffer uitgeweest. Het was gewoon prachtig zomerweer. Niet te warm, niet te koud. Zelfs ’s nachts.
Vlak voor Muscat aan de andere kant van de heuvels was het weer totaal ander weer. Dat was ook het punt waarop we weer terugkwamen in het andere Arabische leven. We konden Maktoom en familie bellen zodra we over de bergen waren. Zij hadden een traditionele vrijdaglunch bij familie maar voor hun vrienden kwamen ze terug naar huis. Zoals velen in Nederland op zondag gaan koffie drinken bij hun ouders gaan ze hier eten met familie. Familie is zo ongeveer het belangrijkste wat er is.
Wij hadden gehoopt nog even zijn auto door de wasstraat te kunnen halen maar ook die was dicht op vrijdag. Toen we hierover vertelde aan Maktoem snapten ze echt niet waar we ons druk over maakten. Auto’s poetsen is iets voor de maid dus waarom zouden we naar een wasstraat willen. We hebben dus nog steeds niet een manier gevonden om ze te bedanken voor alle gastvrijheid.
Terug op de kamer stond de kamer weer vol met wierrook en helaas vinden we dat nog steeds niet lekker. Ik ben meteen een warme (!) douche gaan nemen en mijn haar gaan wassen. Er leek een halve woestijn van rood zand uit te komen. Ondertussen werd er weer fruit en koekjes gebracht.
Toen ze ook nog groene thee kwam brengen heb ik eens aangeboden om deze samen op te drinken met "madam". Dick was al meegenomen naar de heren woonkamer dus ik zat toch maar alleen. Als moeders heb je raakvlakken genoeg om te praten. De kinderen waren ondertussen al weer volop aan het spelen.
Ze heeft me daarna meegenomen naar de keuken om eens wat uitleg te geven over het koken in Oman. Eindelijk ga ik eens wat meer leren over al die kruiden. Vera heeft ook nog meegeholpen om donuts te maken. O.k. dat is dan weer meer westers maar toch erg leuk om bij te helpen. Dick werd inmiddels opgehaald door een andere (oud-) collega: Khalid. Zij zijn ergens sisha gaan roken en ik geloof dat we daar ook nog eens moeten gaan logeren. Bij thuiskomst van Dick waren wij met de kinderen inmiddels klapspelletjes aan het doen met de kinderen. Heel internationaal. Tijdens het spelen ben ik ook voorzichtig gaan vragen naar de regels van de dameskleding. Het zijn dus familietradities waar ze zich goed bij voelen. Hun dochter kan niet wachten totdat zij ook gesluierd mag lopen.
Toen Dick terug was van zijn uitje hebben we samen het eten voorbereid. We hebben nog de restjes mogen eten van het vlees dat afkomstig was van het slachtfeest. Een hele eer. En het is absoluut niet vies. Ik heb onze kinderen maar niet verteld welk verhaal er zat achter het stuk vlees op hun bord. Vervolgens konden de kinderen weer te laat naar bed. Ik ben benieuwd hoe ze erbij liggen want Dick zakte nog wel even door het bed samen met Ivo. Dat mag hij dan ook weer uitleggen aan Maktoom met wie hij weer in de heren zitkamer verblijft.
In Nizwa zijn we naar het fort gegaan. Heel bijzonder was het nou ook weer niet maar toch leuk om even weg te duiken in wat geschiedenis. De vele winkeltjes met zilver en ander handwerk eromheen maken het toch ook altijd leuk. We gingen eigenlijk voor een leuk t-shirt want daar waren we aan toe na drie dagen in dezelfde kleren te lopen midden in de woestijn. Die truien e.d. zijn dus echt niet de koffer uitgeweest. Het was gewoon prachtig zomerweer. Niet te warm, niet te koud. Zelfs ’s nachts.
Vlak voor Muscat aan de andere kant van de heuvels was het weer totaal ander weer. Dat was ook het punt waarop we weer terugkwamen in het andere Arabische leven. We konden Maktoom en familie bellen zodra we over de bergen waren. Zij hadden een traditionele vrijdaglunch bij familie maar voor hun vrienden kwamen ze terug naar huis. Zoals velen in Nederland op zondag gaan koffie drinken bij hun ouders gaan ze hier eten met familie. Familie is zo ongeveer het belangrijkste wat er is.
Wij hadden gehoopt nog even zijn auto door de wasstraat te kunnen halen maar ook die was dicht op vrijdag. Toen we hierover vertelde aan Maktoem snapten ze echt niet waar we ons druk over maakten. Auto’s poetsen is iets voor de maid dus waarom zouden we naar een wasstraat willen. We hebben dus nog steeds niet een manier gevonden om ze te bedanken voor alle gastvrijheid.
Terug op de kamer stond de kamer weer vol met wierrook en helaas vinden we dat nog steeds niet lekker. Ik ben meteen een warme (!) douche gaan nemen en mijn haar gaan wassen. Er leek een halve woestijn van rood zand uit te komen. Ondertussen werd er weer fruit en koekjes gebracht.
Toen ze ook nog groene thee kwam brengen heb ik eens aangeboden om deze samen op te drinken met "madam". Dick was al meegenomen naar de heren woonkamer dus ik zat toch maar alleen. Als moeders heb je raakvlakken genoeg om te praten. De kinderen waren ondertussen al weer volop aan het spelen.
Ze heeft me daarna meegenomen naar de keuken om eens wat uitleg te geven over het koken in Oman. Eindelijk ga ik eens wat meer leren over al die kruiden. Vera heeft ook nog meegeholpen om donuts te maken. O.k. dat is dan weer meer westers maar toch erg leuk om bij te helpen. Dick werd inmiddels opgehaald door een andere (oud-) collega: Khalid. Zij zijn ergens sisha gaan roken en ik geloof dat we daar ook nog eens moeten gaan logeren. Bij thuiskomst van Dick waren wij met de kinderen inmiddels klapspelletjes aan het doen met de kinderen. Heel internationaal. Tijdens het spelen ben ik ook voorzichtig gaan vragen naar de regels van de dameskleding. Het zijn dus familietradities waar ze zich goed bij voelen. Hun dochter kan niet wachten totdat zij ook gesluierd mag lopen.
Toen Dick terug was van zijn uitje hebben we samen het eten voorbereid. We hebben nog de restjes mogen eten van het vlees dat afkomstig was van het slachtfeest. Een hele eer. En het is absoluut niet vies. Ik heb onze kinderen maar niet verteld welk verhaal er zat achter het stuk vlees op hun bord. Vervolgens konden de kinderen weer te laat naar bed. Ik ben benieuwd hoe ze erbij liggen want Dick zakte nog wel even door het bed samen met Ivo. Dat mag hij dan ook weer uitleggen aan Maktoom met wie hij weer in de heren zitkamer verblijft.
