Donderdag 27 December "Wadi Bani Khalid"
’s Ochtends werden we allemaal pas laat wakker, nog net op tijd voor het ontbijt. We werden wel goed wakker want een eigen douche klinkt leuk, maar het was slechts een klein, koud straaltje. Het is hier echt een beetje back to basic.
Na het ontbijtbuffet konden we doorlopen voor een kamelenritje. Ja, ja we zijn toch echte toeristen. De bedouine vrouwen die armbandjes e.d. verkopen hebben we zelfs ook niet overgeslagen.
Terug in het kamp bij een kopje koffie nog even een gesprek gehad met een Nederlandse want die kom je dus overal tegen. Dick heeft ondertussen een sigaretje gerookt met een Belg die hier ook werkt. Hij tipte ons om naar Wadi Bani Khalid te rijden.
Na het ontbijtbuffet konden we doorlopen voor een kamelenritje. Ja, ja we zijn toch echte toeristen. De bedouine vrouwen die armbandjes e.d. verkopen hebben we zelfs ook niet overgeslagen.
Terug in het kamp bij een kopje koffie nog even een gesprek gehad met een Nederlandse want die kom je dus overal tegen. Dick heeft ondertussen een sigaretje gerookt met een Belg die hier ook werkt. Hij tipte ons om naar Wadi Bani Khalid te rijden.
Een mooie tocht was het door de bergen. Het was even goed opletten naar de bewegwijzering maar het eindresultaat was de moeite waard. Helemaal volgens de plaatjes in de boekjes hebben we van rotsen gesprongen in mooi, helder, blauw/ groen water. Het water was warmer dan in onze douche. Helaas was het wel redelijk druk doordat veel Omani weekend vierde rondom de Wadi. Het bracht ook opdringerige jongetjes met zich mee die je bagage willen sjouwen in een kruiwagen. Vooruit dan maar. Bij de eindafrekening bleven ze bedelen om meer geld. Kinderarbeid of gewoon verwend? De vrouw van de plaatselijke herder gooide zelfs een steen naar ons toen we de hele kudde op de foto zetten. Komen hier echt al teveel toeristen of zijn ze gewoon gefrustreerd? Dick is met Vera en daarna met Ivo gaan zwemmen naar een kleine waterval. Dat vonden ze natuurlijk wel heel spannend. In het water zat het vol met alg-etende visjes. Als je je voet stil hield in het water kwamen de visjes van je voeten "eten". Terug op het kamp heb ik geprobeerd het huisje wat zandvrij te maken en zijn de kinderen nog wat gaan spelen met de ski’s in het zand. Soms zijn ze mooi van de helling gegleden maar echt soepel gaat het toch niet. Zo krijg je toch nog een beetje een gedachten over witte kerst. ’s Avonds bij het vuur hebben we nog gezellig met andere Nederlandse expats gekletst. Vera heeft ondertussen gedanst op de muziek van de plaatselijke Arabische band.
