Nog twee dagen en de taxi staat voor de deur. We willen echt die uitdaging aangaan. We hebben uit Koeweit bericht gekregen dat het appartement daadwerkelijk van ons wordt. Contact met de nieuwe school is gelegd en daar zijn we meteen welkom. Dus woning, auto (erg belangrijk daar), school en gezondheidszorg zijn geregeld. Laat het nu maar gebeuren. Momenteel zijn we druk met afronden van van alles nog wat. De verhuizendozen zijn gisteren opgehaald. Was toch nog echt 6 kuub. Had ik niet gedacht. Het voelde toch wel vreemd toen die verhuisauto kwam aanrijden. Tegen de kinderen zei ik zoiets van: en nu gaat het echt gebeuren. Van schrik ben ik de afscheidskadootjes gaan klaarmaken. Morgenmiddag delen ze die uit op school en ze lijken het eerder leuk dan vervelend te vinden.
Vele mensen wensen ons veel geluk. De emails, telefoontjes en kaartjes stromen binnen. Echt hartverwarmend. Het lijkt voor de achteblijvers echt veel moeilijker dan voor ons. Of moet de klap nog komen. Ik zal daar nooit eenzaam hoeven zijn want iedereen lijkt te willen meeleven. Dan moeten jullie natuurlijk wel reageren !
Daarnet nog even bij de kapper geweest en straks hebben de kinderen de laatste engelse les van die leuke en goede lerares. Het enige wat ik nog moet opstarten is het inpakken van de koffers maar dat is waarschijnlijk zo afgerond want alles ligt klaar. Als we maar geen overwicht hebben. En dan bedoel ik die koffers.
