De reis verliep goed. De kinderen hebben een goede klik met onze expat-vrienden uit Terneuzen. Ze hebben onderweg veel gespeeld met elkaar. We hebben eigenlijk alles samen gedaan. Ze snapten er dus ook niets van bij de Visum balie in Koeweit. Twee mannen met visum, twee vrouwen zonder visum en andere namen, zes kinderen en vier nationaliteiten. Maar we zijn dan nu toch in het Hilton. Uitpakken kunnen we nog niet want we weten dat we nog een keer moeten verhuizen naar ons echte stekje. En dat is jammer: we kunnen niet opstarten, we moeten afwachten tot we de sleutel hebben van ons appartement. Vannacht stond er een auto voor ons klaar bij het hotel. Niet de goede maar we nemen aan dat deze tijdelijk is. Ik verlang ook naar een ander, zachter bed maar dat hebben we misschien ook niet in ons eigen appartement.
Ik moet hier ook maar aan wennen. De kinderen doen het goed. Geen drama's bij vertrek. Vera en Ivo vonden het wel leuk om uitgezwaaid te worden door klasgenootjes en vrienden. Het was ook weer wel een stunt van Nandy om dit te regelen. Op Schiphol hebben ze beiden nog een kadootje kunnen kopen van opa Klus. Daar spelen ze nu mee. Ivo kocht lego en Vera ongeloofelijk maar waar klompen sloffen.
Na de lange reis in het vliegtuig vielen ze in de taxi in slaap. Vera is door een filipijnse man in bed gelegd. Ze waren vertederd door zo'n slapend prinsesje in de auto. De favoriete ober heeft Vera herkend in de ontbijtzaal. Wat hadden ze een lol.
Nu naar de supermarkt voor wat water, limonade, lunch en dergelijke!
We zijn op bezoek geweest bij de familie Roovers en de familie Leech. Dick heeft zijn eerste glas rode wijn op. Niet slecht, anders omdat het van bessen en niet van druiven was gemaakt. Maar toch, prima "straf" spul. Ook hebben we een fles mee naar huis gekregen. Binnenkort misschien onze eigen huis tuin en keuken kwaliteit. Chateau de "Refad".
