De scholen hebben aangepaste programma’s zo’n laatste week voor de kerstvakantie. Bij Vera hadden ze nog wel bedacht dat ze niet in de vakantie hoefden te studeren als ze nog even drie testen zouden doen, en pittige. Zij heeft dus nog ‘s avonds veel geleerd en is er nu dus vanaf.
Ivo had zijn foodfair met de grote bitterballen die voor de gelegenheid Canon balls werden genoemd. In een strak tijdschema heb ik ze op tijd afgeleverd, al was het woensdag wel op t nippertje. Ze zijn warm aangekomen en binnen de kortste keren waren ze verkocht. Er kwamen leerlingen naar ons toe of we ze niet vaker kunnen maken?! De leerlingen die meededen met gezond eten hadden meer moeite met de verkoop en dat is dan eigenlijk wel weer jammer. Het is ons dus gelukt om de Hollandse kroket hier verkocht te krijgen.
De hooikist met geleend schapenvachtje en een “canonball”
Nu ik toch op school was, heb ik meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om de directeur en secretaresse hun appreciation gifts te geven. Het is gebruikelijk hier om dat te doen met kerst. Je vraagt je af wat te geven? Ik had (heel slim) van de zomer al Nederlandse blikjes met hopjes en permuntjes en Zeeuws knopjes zeepjes meegegnomen. Zo blijf je toch origineel en wat van ver komt is alitjd goed.
De juffen van Vera vonden het ook leuk. Doe er iets “Delfts blauw” bij en je hebt gegarandeerd succes.
Ondanks dat Vera nog drie testen moest doen was er ook tijd om een kerstconcert voor te bereiden. Aangezien deze school een mooi theater heeft werd er flink gewerkt. Toch jammer dat er dan maar een beperkt aantal mensen uitgenodigd kunnen worden doordat er te weinig stoelen zijn. Daarintegen is de gymzaal weer heel groot. Dit maakt voor mij de cultuur hier duidelijk.
De leerlingen hadden de uitwerking van het bekende verhaal: God gave us Christmas. Heel enthousiast en soms chaotisch hebben ze de play neergezet. Zoiets blijft leuk. Misschien is dit wel de laatste keer dat Vera aan een kerstviering op toneel heeft meegedaan aangezien ze volgend jaar op de middelbare school zit.
Bij kerst hoort ook dat veel expats naar huis vliegen. Wij helaas niet. Toen ik de drukte bij het vliegveld zag op donderdag toen ik onze Spaanse vrienden daar had afgezet vond ik het ineens niet meer erg. Ik moet zeggen dat hun foto’s van twee dagen later er wel heel gezellig uitzagen ondanks dat hun bagage nog niet helemaal was aangekomen. Verder merk je hier veel Kerst stress in de winkels met dikke rijen voor de kassa. Kerst wordt hier toch echt veel uitgebreider gevierd.
Wij konden nog even lekker relaxen bij de musical Cats. Deze wordt hier opgevoerd in het plaatselijke theater door plaatselijkie amateurs maar het was zeer professioneel. Vera had dit kado gekregen voor haar verjaardag en ook zij wist er van te genieten ondanks dat het toch een moeilijk verhaal is.
Zo met z’n vieren bij elkaar in een box geeft toch een extra saamhorigheids gevoel en dat past natuurlijk bij de kerstgedachten).
Zo nu ga ik pakken voor Seattle. Dick gaat langlaufen, de kinderen zijn lui. De Nederlandse stoofpeertjes voor morgen zijn ook klaar als bijdrage aan het kerst diner morgen bij onze Canadese vrienden.
O ja, gisteren heeft Vera wel 11 keer de Axel goed geland dus ze lijkt het nu goed door te hebben, net voordat ze meer dan een week pauze heeft voor het schaatsen…
