Koninginnedag hebben we met stukjes en beetjes kunnen volgen via the social media en wat tv beelden. Ik heb nog het meeste gezien op de Dutch Canadian club. Opmerkelijk is dan dat bij de engels gesproken speeches (zoals van de niet Nederlands sprekende consul) men wilt dat je stil bent maar bij de Nederlands gesproken filmpjes gaat men weer praten omdat ze het niet meer kunnen volgen. Het was duidelijk dat de generatie immigranten uit de jaren ver voor ons, zich daar thuis voelen als Dutch Canadian. De bitterballen en haring blijven lekker voor alle generaties ver van het thuis land.
Nou werd ik wel “gestoord” door het telefoontje dat Vera weer was geslaagd voor haar test bij figure skating. Ze was als excellent beoordeeld door het jurylid mevr. Holland, dat kan dan toch ook geen toeval zijn.
Ondertussen was Quinten met Ivo teruggekomen van zijn eerste schooldag op de Canadese school. Ongelooflijk hoe hij zich daar al snel thuis voelt. Nu kreeg hij natuurlijk ook veel aandacht met zijn oranje koningsdag shirt en hebben de jongens uitgebreid kunnen vertellen over de troonswisseling. Meer tekst en uitleg over Nederland heeft hij kunnen geven via zijn presentatie op vrijdag. Zelfs de drukke, maar zeer betrokken, directeur maakte tijd vrij om te luisteren. Het schijnt wel goed gegaan te zijn. Quinten vind het allemaal wel relaxt op deze school. Je mag praten tijdens de lessen en ze nemen de leerlingen zeer serieus. Als hij even niets te doen heeft “moet” hij schrijven aan zijn blog die hij is opgestart. Ik moet zeggen dat ik woensdag tijdens mijn aanwezigheid op school Quinten erg stil vond tijdens de pauze. De volgende dag hoorde ik dat ze hem hebben betrokken bij het kaartspel dat ze hier doen in de pauze en dat ze niet kennen in Nederland. Quinten werd ook als vanzelfsprekend uitgenodigd om mee te gaan naar David’s huis waar Ivo regelmatig naar toe gaat om een balletje te trappen of een andere sport te doen.
Nou is het ook weer mooi weer om buiten te zijn. Quinten is aangekomen in een sneeuwstorm maar weet inmiddels ook dat het hier heel warm kan zijn. Gelukkig maar want donderdag had Vera sportdag en moest ik in de ochtend helpen dus veel buiten zijn. Toen was het nog wat fris met hier en wat sneeuw op de grond maar zaterdag zaten we buiten te eten op het terras toen ik een luch had gemaakt voor Natasha en de kinderen die ook naar dezelfde school als Ivo (en Quinten).
Dick kreeg ook helemaal de lentekriebels en was zeer gedreven om de tuin op orde te krijgen en de winterbanden op de auto te vervangen door zomerbanden. Met een extra zoon in huis verwacht hij toch meer hulp te krijgen en/ of meer onderwijs te kunnen geven over het verwisselen van autobanden. Zo heeft hij ook gedemonstreerd dat het het gebruik van het juiste gereedschap heel belangrijk is, zoals hij als chemical process engineer heel goed weet. Na wat slachthuis-achtige taferelen, tijdens die gezellige lunch in onze achtertuin, eindigde hij met vier hechtingen in zijn duim na een bezoekje aan het ziekenhuis. Even leek het erop dat hij helemaal geen hechtingen zou krijgen want de walk-in clinics waren hier dicht door een gebrek aan artsen…
De avond ervoor had hij nog wel zoveel rust gehad toen hij alleen zat met de jongens die naar het zwembad waren en de meisjes die op de end of the year party waren van de figure skating club. Vera kreeg daar haar award voor het behalen van prelimenary freeskate en dance bronze. Internationale termen voor het mogen gaan naar een volgend niveau. Dat was leuk voor haar. Net zoals de taart met schaats die een moeder had gemaakt voor bij de pot luck maaltijd.
Voor de rest heb ik me alleen met verbaasd over de hoeveelheid alcohol die men drinkt op zo’n bijeenkomst. Kinderen mogen niet in een liquor store een fles drank dragen maar dit kan wel (????)
Nu Vera een maandje niet schaatst door onderhoud aan de ijsbaan wilt ze leren paardrijden. Ik denk een leuke manege gevonden te hebben. Het ziet er naar uit dat ze hier eindelijk zal leren draven. Iets wat niet werd toegestaan op de zomerkampen die ze heeft gedaan.
Ze was helemaal rustig en gelukkig op en rond de paarden.
We moesten snel naar huis omdat we Quinten zo graag nog de bizons in Elk Island National Park wilden laten zien voordat wij weer doorgingen (op de fiets!) naar een etentje bij Dick’s nieuwe Spaanse collega.
We zeiden nog tegen Quinten dat je wilde dieren niet kunt sturen dus dat er een kans was dat we geen bizons of ander wild zouden spotten. Nou dat had niet gehoeven want de bizons liepen massaal rond. Overigens net zoals de dagjes mensen die genoten van het mooie weer.
En jawel we kunnen ook nog een nieuw beest toevoegen aan ons lijstje. Er zwom een otter in het water. Ik had nog mijn twijfels of het niet een ordinaire muskusrat was maar naar de research zijn we eruit dat het echt een Canadese otter is.
Hij verdween snel toen een auto toeterend voorbij kwam omdat wij midden op de weg stil stonden met onze auto. Hij vergat even dat we in een National Park waren. Even later werd luid en duidelijk dat er een Arabisch feestje aan de gang was op de campingplaats. Even werden we weer herinnerd aan ons leven in Koeweit.
Na nog een ritje langs Dick’s werk en door de priairies was het tijd voor een ijsje van de DQ. Quinten trakteerde want dit is verslavend lekker voor hem.
