Als je buiten komt is het koud door een straffe wind. Overdag rond het vriespunt en ‘s nachts flink kouder. Gisteren viel ook de eerste sneeuw, hier. Gelukkig bleef het niet liggen en was het vandaag prachtig zonnig. Het fijne van dit huis is dat we de avondzon krijgen in het zit- eetgedeelte dus dat is genieten achter glas.
Achter glas zitten hebben Dick en Ivo gisteren lang gedaan, heel lang. Ze hadden in Fort Mc Murray een uitwedstrijd met zijn football team. Dat ligt 600km noordelijker en is bekend door het teerzand dat daar gevonden wordt om olie uit te winnen. Zonder deze grondstof had er waarschijnlijk bijna niemand gewoond. Veel vrijgezelle mannen of onbestorven weduwenaars wonen daar en maar weinig gezinnen. Het is nogal smerig werk.daar in dat zand. Dat maakt dat er te weinig kinderen wonen voor een football competitie daar dus komen deze kinderen vaak naar hier om te spelen en eens per jaar gaan ze van hier naar daar. Er waren luxe bussen geregeld waar de mannen al voor 6 uur ‘s ochtends in moest zitten. Dat ging net goed. Na een heleboel (voetbal-) films en uren later kwamen ze daar aan.
Zo saai was de weg er naar toe. Twee chauffeurs wisselden elkaar af.
Ook zij hadden sneeuw gehad onderweg dus er was lichte vertraging. Vera moest naar schaatstraining dus bleven wij hier en heb ik ‘t van de verhalen. Ik begrijp dat de spelers al moe waren toen ze uit de bus kwamen en dat de kou ze erg tegen viel. Het enige wat ik weet over de wedstrijd is dat het slecht was. Na een maaltijd, aangeboden door de club daar, konden ze weer terug over die hele saaie weg naar hier, waar ‘t toch iets minder koud is. Ze waren om 9.30u ‘s avonds thuis en ze waren moe. Ivo vooral van het snoepen en het keet trappen achter in de bus.
Vera en ik hebben een leuke girls day gehad. Na het schaatsen zijn we eerst naar de kapper geweest en daarna haar winter garderobe gaan kopen, de kleren van vorig jaar waren te klein. We zijn goed geslaagd. Tot onze verbazing sloot dit winkelcentrum om 6 uur. Het deed ons erg Hollands aan. Gelukkig vonden we ergens anders nog een winkel die wel tot 9 uur open was na ons etentje bij de Japanner.
De sneeuwvlokken en vorst deren me niet nu ik weer winterbanden heb. Het was weer wel een heel gedoe om ze onder de auto te krijgen. Voor 8.30u ‘s ochtends moest ik me melden en aangezien er geen afspraken gemaakt worden maar het gaat om wie ‘t eerst komt ‘t eerst maalt was ik daar om 8.00u. Helaas pindakaas. Toen ik binnen stapte kon ik lezen dat ze vol zaten voor die dag. Er stonden nog auto’s van afgelopen woensdag. Teleurgesteld ben ik naar hun andere locatie gereden waar ik nog net terecht kon. Om 5.00u kon ik de auto weer halen. Gelukkig was Natasha beschikbaar voor een ritje (en een ontbijtje en een winkelronde).
