Zo net is de monteur van de verwarming weggegaan. Hij heeft er voor gezorgd dat het weer warm kan worden in het huis. Vrijdag lukte dat niet want de onsteker was afgebroken. Gelukkig vriest het hier nog niet echt, op een nachtvorst na soms. De gashaard in de woonkamer, een geleend straalkacheltje en het cleanings program van de oven maakte dat we het toch warm kregen. In Nederland heb ik nog nooit gezien dat je een programma hebt op je fornuis dat je oven schoonmaakt door het heel heet op te stoken in drie uur waardoor al het vuil wordt afgebrand. Erg handig.
Opsteken deed ik ook met een sigaar. De kinderen kunnen er nog niet over uit dat ik stond te roken op de veranda. Zelf vond ik het ook smerig maar Ivo had een piraten verhaal geschreven voor school en zijn papier moest oud lijken. Het was best wel aardig gelukt en de lerares had het leuk gevonden. Nu nog hopen dat het verhaal goed is.
Wat ook goed gelukt schijnt te zijn is Vera’s figure skating dress. Het viel niet mee om de stof, die ik met Patty had gekocht van de zomer, mooi te verwerken. De coach heeft ‘t goed gekeurd en er zal geen tweede rond lopen met hetzelfde pakje. Voor het volgende pakje ga ik echt helemaal het patroon volgen want dat zou het toch makkelijker moeten maken.
En de troep op de achtergrond is van onze pre-teenager dochter, die dagen had beloofd dat ze het op zou ruimen. Denken die kinderen nou echt dat ik het zal doen?
Het volgende pakje zal even moeten wachten want ik ga met één van mijn quilt vriendinnen een speciale quilt maken. Als we daar net zoveel plezier mee hebben als wat we hadden tijdens het naaiclubje van afgelopen donderdag dan kan `t nog erg leuk worden. Overigens ga ik daar ook lapjes inverwerken die we afgelopen zomer hebben gekocht.
Naast al het naaiwerk, heen- en weer rijden tussen de sportactiviteiten van de kinderen zijn Dick en ik uit geweest. Het was een bedrijfsuitje vanwege het afronden van de shut down op het werk. Ik hoorde er alleen maar slechte verhalen over, maar toch schijnt het eindresultaat een feestje waard te zijn. Wij gingen naar het casino. Voor mij is dat zoiets als we brengen je naar een andere planeet want ik begrijp daar niets van wat je ziet en doet. En misschien maar beter zo.
Later zette Dick in op ons geluksnummer, maar ook dat bleek niet te werken.
We zijn niet geboren voor dat geluk. Boeiend was het wel en we hadden goed gezelschap aan tafel. De kinderen hadden hun eerste avond helemaal alleen en dat ging ook goed.
Zondagochtend was ik alweer vroeg op om voor Vera`s schaatsclub geld in te zamelen op het bottle depot. Ik heb twee uur lang lege flessen uitgesorteerd en dat is heel vies. Hierdoor kreeg ik twee betaal cheques terug waardoor er niet 350,- dollar van onze rekening gehaald gaat worden. Overigens schijnt het meeste geld te gaan naar de Seniors dus zal Vera niets merken van deze actie.
Dick is druk bezig met Ivo`s wintersport: indoor soccer (zaalvoetbal). Ze hadden coaches te weinig dus is Dick ingesprongen om hoofdcoach van een team te worden. Als `zijn` kinderen net zo werken als hij doet dan zal het wel goed komen. Misschien zit hier ons geluk?!
