Deze week stond natuurlijk in het teken van de vrieskou. Je leven vindt steeds meer plaats rond de kachels en verder van ramen en deuren die steeds meer ijsvorming krijgen. De kinderen mogen dan ook niet meer in de pauzes naar buiten wat natuurlijk een gebrek aan frisse lucht geeft. Er zijn strenge regels voor de grens waarbij kinderen wel en niet naar buiten mogen. De windchill (zeg gevoelstemperatuur) is de doorslag. Ik geloof dat –15 de grens is om kinderen binnen te laten. Daarboven is het nog goed te doen. Kun je het voorstellen? Veel tijd wordt dus ook besteed aan het aan- en uitkleden van al die lagen kleding die kinderen dragen (als het goed is).
Woensdagmorgen om 5.45u ging de telefoon. Wat je dan denkt is: wie in Europa of Koeweit is vergeten dat het hier nog nacht is of zou er iets met de familie zijn? Kortom je bent klaar wakker en gaat luisteren. Op het antwoordapparaat stond een bericht dat de schoolbussen niet zouden rijden die dag vanwege de kou. Het was een gevoelstemperatuur van –40 en dan zijn de oude schoolbussen niet meer betrouwbaar en als ze stil zouden vallen absoluut niet meer veilig want een goede verwarming kennen ze niet. Ok, maar hoe krijg ik mijn kind dan wel op schoo,l of moetem ze dan niet naar school? Ik heb de plaatselijke televisiezender maar aangezet voor meer informatie. En aangezien ik toch al wakker was heb ik tv kijken gecombineerd met de bewegingen op de elliptical. Ik wil toch in goede doen zijn voordat we op de langlauf skies kunnen stappen, en er is zoveel reclame tussendoor op de televisie dat je best wat anders kunt doen tegelijkertijd. Een paar scholen waren gesloten maar niet de onze. Dick zou Ivo wel brengen. Op zijn werk moeten ze toch wel begrip hebben dat je wat te laat komt bij deze extreme omstandigheden. Ik heb in een chaotisch druk verkeer Vera naar school gebracht. Als voorzorg hebben we extra dekens in de auto en de tank goed gevuld. Mocht je stil komen te vallen zou je al na 5 minuten onderkoeld raken door een vernijnige koude wind die snijdt in je gezicht. En dat verwacht je dan niet want het was een prachtig zonnige dag. Gelukkig waren de extra voorzieningen niet nodig. Ook niet op mijn ritten naar Ivo’s school voor het supervision work en later om hem op te halen. Gelukkig had ik hier een vriendin die Vera weer op konden halen die om dezelfde tijd uit is.
Aan het eind van de week was het minder koud. De thermometer bleef hangen rond de -20 graden. Dick had een halve dag vrij genomen om weer eens te kunnen langlaufen. Niet bij het Wilderness center met alle goede verzorging van de trails maar bij Blackfoot. Daar waren de trails vorig jaar ook goed, het is daar lekker rustig en daar wist Dick ook nog wel een leuke hut te vinden. Uren zijn we niemand tegen gekomen. Wel herten, eekhoorns en op de terugweg een manke coyote die de weg overschoot. De trails waren nu wel slecht en dat vind ik dus echt niet prettig als je berg afwaarts gaat in een bocht. Ik ben nog nooit zoveel gevallen. Blijven liggen en uitrusten leek me prettig maar is niet te doen bij die lage temperaturen. Als een gentleman wachtte Dick keurig op mij dus het had toch nog iets van een samen-zijn. Alhoewel ik twijfels kreeg bij dit initiatief want een gsm bereik is er daar ook niet meer in the wilderness. Ook de hut was veel te koud. We konden daar niet echt genieten van een meegenomen snack en de koolmeesjes die daar massaal kwamen eten van het vogelzaad in de voederbakken. De terugweg werd toch echt allemaal te veel voor mij. De enige keuze die ik had was doorgaan (en intern vloeken). Bij terugkomst in de auto bleken we drie uur op pad te zijn geweest. Hiervoor hebben mijn ochtend trainingen dus niet geholpen.
Ik kon bijna niet meer lopen toen we bij Ivo’s school een bouwwerk moesten ophalen. Dit is één van de projecten waar Ivo aan moet werken. Hij doet dit in een groepje maar een goede teamspirit lijkt er niet te zijn. Ivo voelt zich erg verantwoordelijk om dit op tijd af te krijgen dus hij werkt er nog veel thuis aan. Zijn teamgenoten komen zo nu en dan ook helpen maar goed gaat het niet. Ondanks dat die aanloop natuurlijk wel leuk is. Vera en ik zijn ook teamleden geworden doordat we al vele `muren` hebben gekleurd. Van de week hoop ik voor het laatst naar school te rijden met het bouwwerk. Je wilt je zoon toch steunen?!
Dit is niet het enige project. Hij moet voor Sciense nog een presentatie maken over zijn experiment van water afkoeling onder verschillende omstandigheden. Dit doet hij dan wel met zijn vader.
Daarnaast zijn we (!) ook begonnen aan zijn Rube Goldberg machine (zie: www. youtubecom, zoals wij ook hebben gedaan). Vrijdag hebben we al een trechter en plastic slang gekocht om een soort van knikkerbaan te maken. Nu denk ik na over het maken van een hefboom van een bezemsteel en Ivo heeft al van Lego een ander soort knikkerbaan gemaakt.
Toch denk ik binnenkort eens een gesprek te hebben met de leraren want dit roept allemaal vragen op.
Vera`s project voor komende week is leuker en makkelijker. Zij krijgt een crazy week op school. Om een school/- teamspirit te bevorderen wordt ze elke dag met iets grappigs aan verwacht. Zo is er een crazy shoe day, maar ook: een sportjersey day, een crazy hat- en hair day. En natuurlijk weer een pyjama dag.
Voor de crazy week bedacht ze zelf dat het wel leuk zou zijn om een cap te beplakken wat allerlei dingen. Vrijdag na school hebben we ons helemaal uitgeleefd met lijmtang en frutseldingen. Mocht die dag zijn tegen gevallen met sporten, dit was een meevaller die me erg goed ligt, en het resultaat mag er dus wezen:
Ik maak geen foto van de hoge hakken die ze uit mijn kast heeft gehaald om morgen aan te doen voor de crazy shoe day. Ooit gekocht als grapje voor een Koeweits feestje maar dus niet voor een 10 jarige dochter. Ik hoop maar niet dat ze de enkel verzwikt want morgen staat ze weer ingedeeld voor een nieuwe danstest bij figure skating. Nu is zij met haar papa op stap op de langlauf skies dus dat kan natuurlijk ook nog wat spierpijn geven morgen. Ik mag toch aannemen dat Dick nu een pad kiest met goede trails ondanks dat het slechts –5 graden is en er wat verse sneeuw is gevallen. Wordt vervolgd.
