Crazy

Vera’s Crzay week op school om de teamspirit te bevorderen werd voortgezet. Na haar succes op de schaatsen hees zij zichzelf, de volgende dag, in een voetbal shirt voor Jersey day.

Een voetbal shirt dat we nog eens voor Ivo hebben gekocht in Koeweit. Er is echter een foutje in het shirt. Wie weet wat?

Tussen alle ijhockey Oilers shirts viel ze wel op. De naam van Nistelrooy gaf wel wat tongtwisters. Het wordt hier (vertaald) uitgesproken als neusgat. Vera kon dat niet waarderen. Haar verbondenheid met Nederland is dus nog goed aanwezig.

Het groepsgevoel voor school was die avond ook goed te voelen bij de vergadering over het herzien van de scholen komend schooljaar. Volgend jaar worden bij enkele scholen de Junior Highs weggehaald. Hier is veel over te doen en om deze kleine school recht van spreken te geven was gevraagd om massaal te komen. Dat is gelukt. Waarschijnlijk maakt Vera het niet meer mee om hier naar Junior High te gaan, dus ik heb het met enige “afstand” kunnen volgen hoe de board van Catholic schools hier een beslissing over wilt nemen. Ik blijf me erover verbazen hoe dat katholiek zijn nog zo belangrijk wordt gevonden, in deze moderne tijd waarbij de kerken minder vol raken. Het lijkt erop dat hierin de bisschop geen recht van spreken heeft en dat was al een hele opluchting voor mij.

De “crazy hat day” was een groot succes. Op school liep een bonte verzameling van hoeden. De één nog gekker dan de ander.

Bij crazy hairday heeft Vera zich beperkt tot een groene pruik:

Voor mij is ze een soort Annie met groen haar geworden.

De vrijdag was pyjama dag waar ik al niet meer van op kijk.

Bij Ivo op school hebben ze ook vergelijkbare activiteiten als: beach day, crazy hair day enz., maar als een Junior High student wil je daar natuurlijk niet in gezien worden. Bovendien is hij nog steeds te druk met projecten. Architecture is ingeleverd. We zijn benieuwd.

Vrijdag heeft Ivo ook nog willen presteren op de triathlon. Hij wilde zo graag echt eens de snelste zijn van Junior High dus hij is er flink voor gegaan. Met hardlopen kwam hij een seconde te kort. Ik heb `m moeten timen met een stopwatch en baal er dus enorm van dat ik niet iets eerder had ingedrukt bij de finish die er niet echt duidelijk was. Bij zwemmen was hij ook net te langzaam.

Misschien moet ik hem maar niet meer in mijn groepje hebben om het geweten rust te geven. Het had niet  zo eel gescheeld of ik was er helemaal niet bijgeweest. Ze waren me vergeten een email te sturen!? De lerares verwijt de secretaresse en zij verwijt de juf… Zo typisch voor hier om niemand als “schuldige” aan te wijzen.

Deze keer wilde ik per sé aanwijzig zijn om Ivo`s nieuwe klasse juf te leren kennen. En dat is gelukt. Ivo kwam dinsdag geschrokken uit school dat zijn klasseleraar ineens is vertrokken van school en dat hij deze juf krijgt. Heel vreemd natuurlijk zo halverwege het schooljaar, halverwege een maand en halverwege de week zonder dat wij op de hoogte zijn gebracht. Ik heb tijdens mijn werk daar nog even over lopen vissen maar moet de conclusie trekken dat we wel nooit achter de echte waarheid zullen komen. Ivo heeft dus weer eens afscheid moeten nemen van iemand die hij graag mocht. Wat zal dat doen met zo`n kind op langer termijn?

Ik kwam van de week terug met mijn eerste salarisstrookje. Nou ja, salaris? Ik kan er net een bezine tank van betalen. Dat wist ik natuurlijk van te voren, maar het mag de pret toch niet drukken. Misschien moet ik zeggen dat ik zo mijn cursus heb terugverdiend. Van de week heb ik een cursus: Zippers! gevolgd. Als ik zou oefenen kan ik binnen een minuut, met één speld heel netjes een rits inzetten. Nou heb ik nog mijn twijfels of me dat echt gaat lukken in een minuut, toch heb ik het erg leuk gevonden. De leidster is van origine een Nederlandse dus dat schepte toch een band. Ik heb weer veel geleerd en zou willen dat ik meer tijd aan naaien kon besteden. Ik ga er beslist aan werken om dit voor elkaar te krijgen, ondanks dat het heel wat voeten in de aarde had voor dit gezin om mij na schooltijd weg te kunnen laten gaan. 

Toen ik van de week Vera trots zag showen met een pakje van mijn hand, op de fotosessie van de schaatsclub, ben ik gesterkt in mijn beslissing om dit meer te doen. Ik ben inmiddels halverwege met een nieuwe. Het zwarte pakje pakje gaat binnenkort vervangen worden door een fel oranje want dat blijkt toch haar nationaal kleur te zijn.

Zo nu eerst Vera ophalen van een sleep-over als straks de mannen terugkomen van een extra voetbal training. Even lekker naar buiten dus ondanks dat ik weer verkouden ben. Men zegt dat de winter te mild is om ziektekiemen te doden. Dan moeten er toch heel veel mensen ziek zijn in Nederland.