We werden al vroeg wakker van de gietende regen. De kinderen werden pas wakker van de wekker na een goede nacht als koppel op hun eigen kamer. Na een snel ontbijt op weg naar de USA. Binnen het uur stonden we daar in een rij te wachten. Waar komen die auto’s vandaan? Onderweg leken we tussen die eindeloze graanvelden één van de weinige auto’s te zijn. Na het maken van de foto van de auto en een kort intervieuw mochten we de auto parkeren en binnen wachtten. Na nog meer vragen beantwoord te hebben, vinger afdrukken gemaakt te hebben en een betaling van 24 dollar konden we na een klein uur verder. We hadden nog geluk want sommige mensen moesten autosleutels afgeven voor auto inspectie en ze bleven maar zoeken naar die ene stempel die Dick had moeten krijgen na zijn laatste reis naar de Verenigde Staten, twee weken geleden.
In de US veranderde het landschap niet in eerste instantie, totdat na een uur rijden we ineens gingen stijgen en dalen. Later kregen ook nog een prachtig landschap en mooie uitzichten langs de hele brede snelweg die absoluut niet druk was. Het was gelukkig ook droog geworden. Eigenlijk verliep de reis heel vlot. Op de achterstoelen waren er ook geen klachten. We kwamen zelfs enkele herten onderweg tegen. Je zou ze verwachten aan de rand van het bos maar hier staan ze gewoon in het open veld.
Bij Helena gestopt voor een lekkere lunch in een echte cowboy saloon met van die klapdeuren. Niet vreemd want het landschap was als in een western film. De galoperende paarden zagen we niet maar leken zo om de hoek te kunnen komen. Hierna was het even zoeken naar de weg met het juiste wegnummer. We gingen de interstate af het wild westen landschap in met zijn ranches. Het weer werd beter dus het was wel weer leuk voor de verandering.
Een half uur voor onze eindbestemming West Yellowstone ging het weer regenen en even later ging dit zelfs over in sneeuw en daalde de temperatuur tot rond het vriespunt. Later bleek ook dat we al op een hoogte zaten van 2000 km., dus zo heel vreemd is dat niet. Enfin gisteren in Edmonton vertrokken we bij 15 graden op zomerbanden en hier rijden we dus op die zelfde banden door de sneeuw. De eerste sneeuw van het jaar, voor hier en voor ons.
Gelukkig kwamen we aan in een fijn motel met een aardige manager die koekjes aan het bakken was voor zijn gasten.
In het dorp West Yellowstone merk je duidelijk dat het siezoen aan het aflopen is. Lekker rustig dus. Zelfs de grote deers gaan op weg stil staan.
We zijn nu dus vlak bij de ingang van dat mooie park waar we al die kilometers voor hebben gereden. Misschien zein we het morgen wel allemaal in de sneeuw liggen.
