Precies een jaar geleden.

Vorig jaar op de house hunting trip bezochten we voor het eerst deze school tijdens de hot dog lunch van de laatste schooldag. Automatisch kijk je dan even om. Cliché: wat is het snel gegaan.

Het was niet altijd makkelijk in deze zeer gesloten gemeenschap maar ik heb er alle vertrouwen in dat het alleen nog maar leuker kan worden. We weten beter de weg, letterlijk en figuurlijk.

Zo zijn we afgelopen weekend nog even naar de farmer’s market in Edmonton geweest. Ooh, wat vonden Vera en ik dat leuk. Veel creatieve dingen te zien en te koop en veel lekker eten ook nog.

Hier zitten onze twee met een geweldige grote, warme cinnamon bun, een kunstwerkje van ballonnen en rabarber stengels die Dick heeft gekocht en later lekker heeft klaar gemaakt.

Hier heeft Ivo nog lang haar. Een uur later was hij goed geknipt door onze vertrouwde kapster Joyce. Naar haar toe was een korte wandeling langs leuke etalages en terrasje. Geweldig om zo’n plek te ontdekken. Diezelfde avond zijn we met vrienden op ontdekkingstocht gegaan naar een Caboose restaurant dat we al een paar keer waren gepasseerd. Het was onze laatste avond samen voor de grote vakantie dus dat was een mooie aanleiding. Wij aten voor het eerst van ons leven het plaatselijke gerecht Poutine; friet met kaas en jus….En dat is ook nog lekker. Een idee voor frietjes avond met de buren in Nederland?

En die Vera heeft velen weer blij verrast op het podium. Ze wilde per sé meedoen met de talentshow van school. Aangezien ik niet wist wat het inhield was ik wat afhoudend. Je wilt toch niet dat je kind voor schut komt te staan voor een groot publiek. Zij zette door en oefende dagelijks op een stukje muziek dat we samen hadden uitgezocht. Niet te lang want dat zou eens vervelend kunnen worden.

Vera maakte de pasjes en ze kreeg mij nog zo gek om even een rokje te fabriceren ondanks het mooie weer.

Het werd een leuke show met allerlei verschillende acts op verschillend niveaus met als publiek de leerlingen van grade 1 t/m grade 6 en een paar trotse ouders. Het deed me denken aan een bonte avond zoals je die vroeger had op een schoolkamp. Vera was één van de laatste wat me niet blij stemde want het publiek begon al aardig verveeld te raken doordat er problemen waren met de muziek (ook dat hoorde toch bij die bonte avonden?)

Maakte niets uit voor Vera. Ze deed heel gracieus en met flair haar dans zoals ze die had ingestudeerd. Wat was ze trots dat ze het had gedaan. En ik natuurlijk niet minder ondanks dat ik had kunnen weten dat Vera als een vis in het water is op dat toneel.

 

Hier zie je haar op het eind van haar dans.

 

En dit is Vera in de armen van andere deelnemers, een Ukraïn dancer en een Tae Kwondo meisje (die noem je vast anders).

Haar juf zei later met een lach: wat zal dat later worden?  Ze houdt deze fijne juf volgende schooljaar dus ze krijgt een beetje antwoord op deze vraag.

Ik ga zo naar school de kinderen op de fiets ophalen op hun laatste schooldag en voor Ivo zijn allerlaatste dag op deze school en op een elemantary school. En ze hebben dan ook nog eens mooie rapporten. Wie had dat allemaal bedacht een jaar geleden.